Εμπρός, λοιπόν, να απεργήσουμε και για το δικαίωμα των πολιτικών αξιωματούχων και ανώτατων τεχνοκρατών να λαμβάνουν αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή (ΑΤΑ) στο 100%! Ας βγούμε όλοι στους δρόμους για έναν θεσμό που, όπως εκφυλίστηκε, διεύρυνε τις ανισότητες στην κοινωνία μας και αφαίμαξε πολύτιμους πόρους από τα κρατικά ταμεία που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για να στηρίξουν τους ευάλωτους και την ανάπτυξη. Εμπρός πίσω, λοιπόν σε εποχές προ της χρεοκοπίας του 2013.
Γιατί όχι; Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που υπερασπίζονται την ΑΤΑ μπορούν να κλείσουν ακόμα και τα νοσοκομεία. Μπορούν να υποχρεώσουν τους εργαζόμενοι με χαμηλούς μισθούς που αγωνίζονται να επιβιώσουν, να θυσιάσουν το μεροκάματα για μια απεργία για τους προνομιούχους. Θα πάρουν βέβαια και αυτοί μικρές αυξήσεις, που δεν φτάνουν, ούτε καν, για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Σημασία φαίνεται πως έχει η αλληλεγγύη μεταξύ εργαζομένων. Δυστυχώς, ωστόσο, φαίνεται να ξεκινάμε και να καταλήγουμε τον εργασιακό αγώνα για τα δικαιώματα των πιο προνομιούχων, επιλέγοντας να κλείσουμε τα μάτια στις πραγματικότητες της πλειοψηφίας των εργαζομένων.
Ας συμπαρασταθούν, λοιπόν, οι χαμηλόμισθοι του ιδιωτικού τομέα! Ας φορέσουν το αγωνιστικό πρόσωπο οι πολίτες που δεν θα εξυπηρετηθούν λόγω της απεργίας. Ας παραδώσουν με χαρά το μεροκάματο που θα χαθεί λόγω της απεργίας οι εργαζόμενοι, προκειμένου να έχουν και όλοι όσοι δεν χρειάζονται την ΑΤΑ. Λες και αν επιχειρήσουμε να βάλουμε οροφή στο ποσό που λαμβάνει η ΑΤΑ, τότε θα πιεστεί ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τα εισοδήματά του. Αλλά ακόμη και αν η ΑΤΑ αποδοθεί στο 100%, οι χαμηλόμισθοι δεν θα δουν ουσιαστικά την επίδρασή της στο πορτοφόλι τους. Όσο το ευρώ παραμένει σκληρό νόμισμα που παραδοσιακά κρατά τον πληθωρισμό κάτω από το 2%, οι αυξήσεις αυτές θα είναι ελάχιστα ωφέλιμες. Αλλά φαίνεται πως οι συνδικαλιστές μας ζουν ακόμη στην εποχή της λίρας.
Μα τι θα γίνει με τις εξαιρετικές περιστάσεις που μπορεί να μας προκαλέσουν οικονομικές κρίσεις, όπως συνέβη με την πανδημία της Covid-19 και τον πόλεμο στην Ουκρανία; Είναι αδιανόητο να νομοθετούμε σοβαρά γι' αυτές τις περιπτώσεις και μόνο. Ναι, έχουν δίκιο όσοι θέλουν να μπουν ρυθμίσεις που να προστατεύουν από απότομες αυξήσεις, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης ώστε να συμπεριλάβει η ΑΤΑ περισσότερους εργαζομένους και όχι μεγαλύτερο ποσοστό.Ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Παναγιώτου, απαιτείται να δείξει σοβαρότητα και να νομοθετήσει με γνώμονα τη μεγάλη εικόνα και να φέρει νομοσχέδια που να βελτιώνουν το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και όχι απλά μια μικρή μερίδα προνομιούχων.
Εδώ είναι που πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι οποίες όλο και περισσότερο απαξιώνονται στα μάτια των λιγότερο προνομιούχων. Θα πρέπει δηλαδή να ανταλλάξουν καλύτερα ρυθμισμένη ΑΤΑ (που μπορεί να σημαίνει λιγότερα για κάποιους), ώστε να ωφεληθούν περισσότεροι. Η βελτίωση των εργασιακών συνθηκών είναι έργο και των εργοδοτών, οι οποίοι πρέπει να επενδύσουν στην ανάπτυξη ενός πιο δίκαιου και βιώσιμου εργασιακού περιβάλλοντος. Πώς αλλιώς θα ρυθμίσουν τις φούσκες στις απολαβές και πώς θα καταστήσουν τη χώρα μας ελκυστική για εργασία; Είναι επιτακτική ανάγκη να προσελκύσουμε ντόπιους, οι οποίοι σκέφτονται να φύγουν, και ειδικευμένους ξένους, που αναζητούν νέες ευκαιρίες. Θα πρέπει στη συζήτηση να μπουν οι συλλογικές συμβάσεις, ο δεύτερος και ο τρίτος πυλώνας συνταξιοδότησης και η ανταγωνιστικότητα μισθών ανάμεσα σε δημόσια υπηρεσία και ιδιωτικό τομέα. Όσο μένουμε στην ΑΤΑ, απλά αποπροσανατολίζουμε από αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά και σύγχρονα.
