Με αφορμή τη δημόσια κόντρα του πρώην υφυπουργού παρά τω προέδρω του Αναστασιάδη, Πέτρου Δημητρίου, και του επικεφαλής του σκιώδους Υπουργικού του ΔΗΣΥ, Μιχάλη Ιωαννίδη, ας μας επιτραπούν κάποιες επισημάνσεις. Πρώτον, υπάρχει ακόμα μια αχρείαστη κόντρα μεταξύ εκείνων που διχάστηκαν στις προεδρικές του 2023. Η κόντρα αφορά κυρίως την ψήφο στον δεύτερο γύρο. Κάποιοι ψήφισαν Χριστοδουλίδη και κάποιοι Μαυρογιάννη. Την κόντρα, με πρωτοβουλία Αβέρωφ, ήρθε -υποτίθεται- να τερματίσει η εκλογή της Αννίτας Δημητρίου. Ο Αβέρωφ, εν τη σοφία του, της ζήτησε να κατέλθει γιατί ήταν η μόνη η οποία μπορούσε να ενώσει ένα διχασμένο κόμμα και αυτό φάνηκε στις ευρωεκλογές, αφού το κόμμα ήρθε πρώτο με 25% και κράτησε τις έδρες του. Κάποιος θα μπορούσε να πει, καλή η Αννίτα, αλλά, ώς εκεί. Την προεδρία το 2028 θα πρέπει να τη διεκδικήσει ο Αβέρωφ ή ο Φαίδωνας. Αλλά, γιατί να το πει από τη στιγμή που η Αννίτα αποδέχτηκε και υπερψήφισε στο συνέδριο πρόταση ότι ο υποψήφιος του κόμματος για τις προεδρικές θα πρέπει να ψηφιστεί από τη βάση του κόμματος; Με λίγα λόγια, και η Αννίτα και ο Αβέρωφ και ο Φαίδωνας, μπορούν να εκτεθούν στην ψήφο 50.000 συναγερμικών οι οποίοι θα αποφασίσουν για τον υποψήφιό τους. Αν κάποιοι σκέφτονται διαφορετικά, αν υπηρετώντας προσωπικές ατζέντες επιθυμούν έναν μικρό Συναγερμό το 2026 γιατί θεωρούν ότι έχουν ιδιωτικούς στρατούς στήριξης πέραν του κόμματος, μάλλον μετά το 2026, όταν καταλάβουν ότι είναι εκτός παιχνιδιού, θα κλάψουν πικρά επί των ερειπίων. Έτσι μου είπε ένας παλιός συναγερμικός και σας το μεταφέρω.
ΘΟΥΚΗΣ
