«Η πενταμερής συν 0.5» του Τάκη Χατζηγεωργίου

 

Ήδη ο τίτλος προδιαθέτει, αν και δεν είναι αυτό το κύριο θέμα που με απασχολεί εδώ.

Βέβαιο πάντως είναι πως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ουσιαστικά απούσα. Σχεδόν εξευτελιστικά απούσα. Κι αυτό ως αποτέλεσμα μιας Τουρκίας που φαίνεται τόσο ισχυρή, έτσι που ολόκληρη ΕΕ να υποκρίνεται πως δεν καταλαβαίνει.

Άποψή μου είναι πως είναι αδύνατο να βγει οτιδήποτε απ' αυτήν τη νέα σύσκεψη για την Κύπρο.

Η Τουρκία κοιτάζει ήδη αλλού και το έχει δημοσιοποιήσει σε όλους τους τόνους. Τα πενήντα σχεδόν χρόνια της εδώ στρατιωτικής της παρουσίας την κάνουν να θεωρεί τα κατεχόμενα, αν όχι κομμάτι της, σίγουρα ένα προτεκτοράτο. Η εμπλοκή της στην ανάδειξη του κ. Τατάρ ως ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας, αλλά και η τελευταία απίστευτη και αισχρή δήλωση του Προέδρου Ερντογάν για τη διδασκαλία του Κορανίου στα σχολεία, μαζί με τόσα άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός, αποδεικνύουν αυτό που λέω.

Ας έλθω όμως και στα δικά μας. Έχει μετατραπεί με τα χρόνια το Κυπριακό σε ένα εργοστάσιο στο οποίο δουλεύουν διάφοροι. Κανείς δεν θέλει να χάσει τη δουλειά του. Ευθύνες κατά το παρελθόν, το εγγύς κυρίως αλλά και το πιο μακρινό υπάρχουν, αλλά βαριέται πλέον κανείς και να τις κατονομάσει. Φαίνεται όμως καθαρά για μένα πως κάποιοι «θέλουν τη λύση όταν δεν μπορούν να τη φέρουν και δεν τη θέλουν όταν μπορούν». Τόσο καλά.

Σε διάφορες περιπτώσεις φοβηθήκαμε αυτό που επιδιώκαμε.

Τι μπορεί να γίνει τώρα μπροστά σ' αυτήν την απαισιόδοξη πρόβλεψη.

Κατ' αρχάς αν μπορεί να γίνει κάτι θα πρέπει να το θέλουν όλοι. Και να έχουν και κοινό στόχο. Δεδομένα δηλαδή που δεν υπάρχουν. Αν όμως θέλουν πραγματικά και ουσιαστικά τη λύση της ΔΔΟ οι Ην. Πολιτείες, όπως περιγράφεται σε τόσα ψηφίσματα, είναι οι μόνες που μπορούν να έχουν, και έχουν, μοχλούς απέναντι στην Τουρκία. Δεν είμαι όμως βέβαιος ότι θα θελήσουν να κάνουν κάτι σ' αυτό το στάδιο. Θα περιμένουν ίσως να δουν ποιο θεωρητικό σκεπτικό θα προκύψει στη Γενεύη.

Γενικότερα όμως νομίζω πως τώρα πια, και αν ποτέ προκύψει προοπτική για τον τόπο μας αυτό θα έχει να κάμει με μια δημοκρατική ανατροπή στην Τουρκία, και αν την ίδια ώρα βρεθούμε εμείς έτοιμοι. Προβλέπω τέτοια ανατροπή στην Τουρκία; Προβλέπω ότι εμείς σε τέτοια περίπτωση θα είμαστε έτοιμοι; Και στα δυο ερωτήματα δεν υπάρχει δυνατότητα απάντησης. Ούτε θετικής ούτε αρνητικής.

Θα πω όμως ότι η Ιστορία, και όσοι τη μελετούν επισταμένα το ξέρουν, εκπλήσσει. Τα μεγάλα γεγονότα έρχονται χωρίς ήχο, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Και επιπρόσθετα όλοι ξέρουμε πως η Τουρκία είναι πια ένα χάος κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και δικτατορικό, πέρα από κάθε φαντασία. Οι χιλιάδες φυλακισμένοι σε φυλακές-κόλαση είναι ένα μόνο παράδειγμα. Η σκληρή καταπίεση του κόμματος της δημοκρατίας των λαών και η φυλάκιση του ηγέτη τους για πέντε τώρα χρόνια, και η άρνηση της αποφυλάκισής του παρά τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ είναι ελάχιστα μόνο παραδείγματα του τι βιώνει η χώρα. Θέλω να πω πως τα στοιχεία της ανατροπής είναι ήδη στο καλάθι. Παρ' όλα αυτά, η ιστορία εκπλήσσει και ανάποδα. Ένα κακό μπορεί να διαρκέσει σε χρόνο πέρα από κάθε λογική.

Τι πρέπει να κάνουμε εμείς στον ενδιάμεσο χρόνο! Να κρατήσουμε και να ενισχύσουμε όσο μπορούμε τις σχέσεις με τις δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων που αντιστέκονται. Και αντιστέκονται πολλοί και μάλιστα κάτω από συνθήκες τουρκικής κατοχής. Αποδείξεις άξιες θαυμασμού υπάρχουν πολλές. Οι πρόσφατες διαδηλώσεις είτε για τη λύση, είτε για άρνηση υπακοής στα κελεύσματα του Ερντογάν για τη διδασκαλία του Κορανίου στα σχολεία, η θαρραλέα αρθρογραφία τόσων δημοσιογράφων, η μαχητική στάση του κ. Ακιντζί και τόσα άλλα μαρτυρούν την ανάγκη να κρατήσουμε και να ενισχύσουμε τους δεσμούς με αυτόν τον κόσμο.

Και επιτέλους δεν επιτρέπεται πια σε κανέναν μας να είμαστε απλοί χειροκροτητές όσων θέλουν τη λύση όταν δεν μπορούν να τη φέρουν, και δεν τη θέλουν όταν μπορούν.

*Ο Τάκης Χατζηγεωργίου είναι τέως ευρωβουλευτής

 takishg@gmail.com