Μαζί μάς φάγατε, Νικόλα μου. Αντράπου επιτέλους...

«Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για την υπόθεση των πολιτογραφήσεων ανήκει στην εκτελεστική εξουσία, η οποία έπαιρνε τις αποφάσεις. Η Βουλή δεν είναι εκτελεστική εξουσία και δεν έχει ούτε τις υποδομές να ασκήσει τέτοιο έλεγχο».

Το έγραψε χθες ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Και συμφωνώ απόλυτα μαζί του ώς το σημείο που μιλά για τη μεγαλύτερη ευθύνη. Όντως ανήκε στην εκτελεστική εξουσία, αλλά με τη Βουλή να μην είναι άμοιρη ευθυνών διότι και εκείνη μπορούσε να κάνει πολλά εάν ήθελε να ελέγξει.

Δεν ήθελε όμως διότι και εκείνη συμμετείχε στο φαγοπότι σε πολλά επίπεδα και τα περί… υποδομών για έλεγχο ο Νικόλας γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι γελοιότητες. Όλα τα άλλα πώς τα ελέγχει; Ο διαβόητος «κοινοβουλευτικός έλεγχος» τι είναι; Μιλάμε σοβαρά;

Το πιο προκλητικό όμως, ειδικά στην περίπτωση του Νικόλα Παπαδόπουλου, είναι ότι βρίσκει ξανά και ξανά τον τρόπο να θέτει το ζήτημα του μεριδίου της εκτελεστικής εξουσίας και να θεωρητικολογεί για τη νομοθετική όπως και για έναν σωρό άλλα, χωρίς όμως να αγγίζει το δικό του κομμάτι. Το κομματικό, με τους δικούς του πρωταθλητές στο σκάνδαλο των διαβατηρίων αλλά και πολύ περισσότερο το προσωπικό του κομμάτι, αυτό που αφορά το γραφείο τους.

To πρόγραμμα των πολιτογραφήσεων είχε, όπως είχε γράψει προ μερικών εβδομάδων ο ΠΟΛΙΤΗΣ -και είναι καλό να θυμηθούμε εκείνο το ρεπορτάζ- ξεκινήσει το 2007. Πρόεδρος ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος και το γραφείο τους ήταν νομικός σύμβουλος τραπεζών. Ο ενδιαφερόμενος έπρεπε να διαθέτει καταθέσεις «τουλάχιστον 5-10 εκατομμυρίων» σε κυπριακές τράπεζες, είτε ο ίδιος είτε εταιρείες του.

Αυτό οδήγησε στο γνωστό φούσκωμα του τραπεζικού τομέα, τις εξαγορές τραπεζών στο εξωτερικό και τον αχαλίνωτο εσωτερικό δανεισμό ο οποίος με τη σειρά του έφερε τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και την κατάρρευση. Επιπρόσθετα οι επενδυτές, αφού κατέθεταν τα λεφτά, δανείζονταν από τις τράπεζες και εν συνεχεία τα έβγαζαν εκτός Κύπρου.

Όπως είχαμε γράψει, το 2014 αποφασίστηκε το κριτήριο αυτό να αλλάξει και να προστεθεί πρόνοια η οποία να διατηρεί εφικτό μεν τον δανεισμό, υπό τον όρο όμως ότι τα λεφτά δεν θα μπορούσαν να φύγουν από την Κύπρο.

Μία από τις πιο έντονες αντιδράσεις στις αλλαγές προήλθε από το δικηγορικό γραφείο Τάσσος Παπαδόπουλος και Συνεργάτες ΔΕΠΕ, το οποίο με πολυσέλιδη επιστολή του στην κυβέρνηση εξηγούσε ότι είχε μεγάλο αριθμό επενδυτών οι οποίοι βρίσκονταν στο στάδιο της προετοιμασίας της αίτησης και προειδοποιούσε ότι εάν δεν τους δοθεί περίοδος χάριτος το σχέδιο θα χάσει την αξιοπιστία του και οι επενδυτές που δειλά εμπιστεύθηκαν την Κύπρο θα τη δυσφημούν ανεπανόρθωτα.

Το Τάσσος Παπαδόπουλος και Συνεργάτες ΔΕΠΕ τόνιζε ότι από την επαφή του με επενδυτές του εξωτερικού αντιλαμβανόταν ότι η πολιτογράφησή τους ήταν μόνο η αρχή της σχέσης τους με την Κύπρο. Υποστηρίζοντας ότι οι επενδυτές -οι οποίοι έβγαζαν τα λεφτά τους από το νησί…- αναζητούσαν στη συνέχεια άλλες επενδύσεις στην Κύπρο.

Έφτασε στο σημείο να γράψει ότι ανησυχούσε και για την εικόνα της κυβέρνησης και του Νίκου Αναστασιάδη! Θα δυσφημούνταν, υποστήριζε. Παρόμοια δε επιστολή είχε απευθύνει και καναδική εταιρεία η οποία, ως γνωστόν, διαφήμιζε το Τάσσος Παπαδόπουλος και Συνεργάτες ΔΕΠΕ ως το γραφείο το οποίο μπορούσε να εξασφαλίσει… φθηνότερα την υπηκοότητα στους ενδιαφερόμενους.

Το Γραφείο, λοιπόν, συνέχισε να μετέχει, όπως και πολλά άλλα, στο ξεχειλωμένο Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα (ΚΕΠ), η κατάσταση του οποίου δεν συνιστούσε βεβαίως άλλοθι για τους δικηγόρους και τους λογιστές του τόπου, καθώς όλοι τους γνώριζαν πολύ καλά τα προβλήματα που προκαλούσαν στη χώρα τα κενά του ΚΕΠ, ακόμα κι αν η κυβέρνηση ήταν εκείνη που το ενέκρινε. Άλλωστε, νομικά δεσμεύονταν και οι ίδιοι κατά την αίτηση.

Στις 6 Απριλίου του 2020, και ενώ πλέον το ΚΕΠ και η κατάχρησή του είχαν διασύρει την Κύπρο διεθνώς και είχαν προκαλέσει τη δημόσια αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το… Δημοκρατικό Κόμμα απέστειλε στον υπουργό Εσωτερικών μια σειρά από προτάσεις για τη στήριξη, όπως ανέφερε, της οικονομίας υπό το βάρος του κλεισίματος λόγω της COVID-19.
Η πρόταση (4) πρότεινε: «Την αποδέσμευση σημαντικής ρευστότητας που ήδη υπάρχει στις κυπριακές τράπεζες από το πρόγραμμα των πολιτογραφήσεων με την άμεση έγκριση των 700 και πλέον αιτήσεων που πληρούν τα κριτήρια και που εκκρεμούν για έγκριση για πάνω από έναν χρόνο».

Ενώ λοιπόν κατάγγελλε την κυβέρνηση για τα όσα είχαν συμβεί και για τα κακώς κείμενα με τις καταχρήσεις του προγράμματος, στο οποίο είχε μετάσχει ενεργότατα και το οικογενειακό του γραφείο, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ ζητούσε την άμεση έγκριση πολιτογραφήσεων που απέμεναν, και μάλιστα μαζικά, ως… μέτρο για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού!
Το Τάσσος Παπαδόπουλος και Συνεργάτες ΔΕΠΕ ήταν από τους μεγάλους παίκτες του ΚΕΠ αλλά και ένα από τα γραφεία-μεσάζοντες για τους πελάτες των οποίων το πρόσφατο πόρισμα της ερευνητικής επιτροπής εισηγείται την αφαίρεση διαβατηρίων έχοντας κρίνει παράνομη τη χορήγηση.

Οι συγκεκριμένες περιπτώσεις αφορούν μερικές δεκάδες επενδυτές - πελάτες του οικογενειακού γραφείου του Νικόλα Παπαδόπουλου και συγγενείς τους.

Πότε αλήθεια θα νιώσει την ανάγκη να μιλήσει και για αυτό ο Νικόλας και να μας πει πόσα έβγαλε το γραφείο τους από αυτή την ιστορία για την οποία επικρίνει κιόλας όλους τους υπόλοιπους, μιλώντας για... κάθαρση; (!)

Μετεκλογικά; Ούτε καν, αν κρίνει κανείς από το πόσο ξεδιάντροπα πια λειτουργεί.