Θλιβερά και αδίστακτα πολιτικά ανθρωπάκια - που τα είχαμε πιστέψει

Τελικά, το πιο σημαντικό με την «υπόθεση» Κιζίλγιουρεκ, πέρα από την ίδια την εκλογή ενός Τουρκοκύπριου συμπατριώτη μας στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι το ξεγύμνωμα του ρατσισμού ανάμεσά μας.

Του ρατσισμού, κομμάτων και πολιτικών κυρίως, αλλά και δημοσιογράφων. Eιδικά εκείνων που κόπτονταν για το Γλωσσάρι και τη «φίμωση». Επιτρέψτε μου όμως να μην ασχοληθώ ειδικά με αυτές τις περιπτώσεις, είναι μάταιο. Έτσι που λέτε. Ρατσισμός ξεγυμνωμένος. Δεν είναι όμορφο το θέαμα, κάθε άλλο. Είναι όμως πολύτιμο.

Και δεν αφορά μόνο τον ίδιο τον ευρωβουλευτή και τις νεοφανείς «ενστάσεις» Ελληνοκυπρίων πέραν της Ακροδεξιάς, για τις απόψεις του. Της εκδηλωμένης Ακροδεξιάς τουλάχιστον…

Ποιος είναι ο Κιζίλγιουρεκ; Ένας Τουρκοκύπριος ακαδημαϊκός του Πανεπιστημίου Κύπρου, άριστος γνώστης της ελληνικής, στο συγγραφικό έργο του οποίου συγκαταλέγεται ένα βιβλίο - συνομιλία με τον Γλαύκο Κληρίδη, στο οποίο ο πρώην Πρόεδρος ανέλυε την Ιστορία και τις απόψεις του για το Κυπριακό το οποίο εκδόθηκε και εξαντλήθηκε ζώντος του Κληρίδη και με τις ευλογίες του και ο οποίος, ακαδημαϊκός, ανάλωσε τη ζωή του στην προσπάθεια επίτευξης ομοσπονδιακής λύσης στο Κυπριακό. Όλα όσα θα ήταν κόκκινο πανί για την ΤΜΤ και την τ/κ Ακροδεξιά πρωτίστως. Και είναι.

Οι πέραν (;) της «δικής μας» Ακροδεξιάς, Ελληνοκύπριοι τι ζόρι μπορεί να τραβούν άραγε;

Ακόμα κι αν συνεργάστηκε με μια άλλη ελληνοκυπριακή πολιτική δύναμη η οποία και τον εξέλεξε, ποιος αλήθεια θα μπορούσε να φανταζόταν ότι το κόμμα του Κληρίδη και οι πολιτικοί του επίγονοι –ασχέτως εάν θα είχε αποκληρώσει τους πλείστους από αυτούς εάν ζούσε σήμερα για την κατάληξή τους, πολιτική και ηθική– ποιος λοιπόν θα φανταζόταν ότι οι μέχρι πρότινος «υποστηρικτές της λύσης» πρωτοκλασάτοι του ΔΗΣΥ και του Λόφου θα είχαν θέμα;

Και τόσο μάλιστα! Και ότι θα ένωναν τη φωνή τους με όλους εκείνους τους φαιδρούς οι οποίοι αποκαλούν «ρατσιστική» τη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας διότι, λέει (θέλει η διχοτόμηση να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει), «διαχωρίζει τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους»!

Αλλά τώρα, σκίζονται για τη συμπερίληψη ενός Τουρκοκυπρίου σε «δικό μας» ψηφοδέλτιο. Σκίζονται για τον μη διαχωρισμό!

Το οξύμωρο του πράγματος, πέρα από την καταφανή γελοιότητα, καταδεικνύει και τη ρατσιστική αμηχανία πολλών εδώ οι οποίοι πλέον βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανάγκη αποδοχής μιας τουρκοκυπριακής φωνής και παρουσίας (η οποία δεν… μιλά ως Ελληνοκύπριος) και η οποία, ναι, μπορεί να θέσει και θέματα που επηρεάζουν την άλλη κοινότητα. Κακό είναι;

Τα όσα μηχανεύονται ομολογώ ότι με έχουν αφήσει άφωνο, ως άνθρωπο με πολλή φαντασία – ίσως και περισσότερη από όσο πρέπει κάποτε. Και με κάνουν να νιώθω βαθιά ντροπή που κάποτε πίστεψα ανθρώπους οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να λένε ότι η περίληψη Κιζίλγιουρεκ ήταν κάτι κακό, επειδή ήταν Τουρκοκύπριος και ως τέτοιος δυνητικός πράκτορας των συμφερόντων της Άγκυρας ή ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν ψηφίζουν Ελληνοκύπριους – παρόλο που το 59% όσων ήρθαν ψήφισαν και Ε/Κ.

Ο ρατσιστικός βόθρος που γέμιζε εδώ και καιρό και ξεχύνεται πια από το Προεδρικό, φτάνει στην Πινδάρου και από εκεί διοχετεύεται στους παρακείμενους οχετούς του ΕΛΑΜ, είναι μια βαθιά πολιτική θέση. Συνειδητοποιημένη όσο και βρικολακιασμένη από ένα παρελθόν που πολλοί –αφελείς– είχαμε νομίσει ότι ήταν… αυτό ακριβώς: παρελθόν.

Και ως τέτοια είναι μια κηλίδα ντροπής στη σύγχρονη Ιστορία μας και την πολιτική ζωή. Τραγική αλλά χρήσιμη. Και δυστυχώς, με συνέχεια. Διότι τώρα είναι που αρχίζει ο πραγματικός κατήφορος, νομίζω.

Τώρα είναι που ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ θα ελέγχεται για τα πάντα. Εγκαλείται και θα εγκαλείται όλο και περισσότερο, σε ένα πολιτικό bullying άνευ προηγουμένου προκειμένου να απολογείται για κάθε του θέση και κίνηση ή και για αυτά που «θα έπρεπε» αλλά δεν έκανε. Και να αποδεικνύει, μαζί με το κόμμα που τον εξέλεξε, ότι δεν είναι ελέφαντας. Με τον «προδότη Τούρκο» να λιθοβολείται για να συσπειρώνονται οι του βόθρου. Εκεί που προανέφερα και αλλού.

Η εικόνα, όμως, ειδικά των επιγόνων ενός Γλαύκου Κληρίδη να μιμούνται με αποτυχία ό,τι χειρότερο στέγασε κάποτε η παράταξή τους και να καταλήγουν στον απλό και χυδαίο ρατσισμό και την αθλιότητα είναι σίγουρα μια εικόνα για πολύ γερά στομάχια.

Είναι όμως μια πολιτική πραγματικότητα. Μαζί και το τέλος των ψευδαισθήσεων πολλών από εμάς ότι αυτοί οι άνθρωποι διέφεραν όντως από τη θλιβερή εκείνη ηγεσία του ΑΚΕΛ η οποία είχε κάνει το 2004 την κωλοτούμπα για να κρατήσει τις καρέκλες του Τάσσου.

Είναι, αν θέλετε, η επίγνωση του πόσο πραγματικά ευρωπαϊκή και σύγχρονη είναι (και) αυτή η παράταξη, όταν έχει μετατρέψει σε επίκεντρο της πολεμικής της την... καταγωγή ενός Κύπριου ακαδημαϊκού –συμβούλου μέχρι προ διετίας του ίδιου του Αναστασιάδη– ο οποίος θεωρείται ύποπτος πια απλά και μόνο για αυτήν του την καταγωγή.

Στην (πραγματική) Ευρώπη, ακόμα και μια δήλωση αυτής της μορφής θα είχε προκαλέσει παραιτήσεις. Εδώ έπεσαν βροχή και στο τέλος έγιναν επιχείρημα μόνιμο. Και τώρα στρατηγική.

Είναι τραγικό το θέαμα, ναι. Και επικίνδυνο. Αλλά πρέπει να το δούμε και να σκεφτούμε καλά για το πού μας οδηγούν και αυτοί.

Και τι κάνουν στη δημοκρατία και στο δημόσιο κλίμα που μολύνουν με το μίσος, τον ρατσισμό αλλά και την –κατά που φαίνεται– ανεξάντλητη αλητεία τους, προκειμένου να αποστραφεί το βλέμμα του κόσμου από την αποτυχία τους και τη σήψη των ημερών. Αυτές οι θλιβερές και οι αδίστακτες πολιτικές μικρότητες που κάποτε τις είχαμε πιστέψει και εμείς οι αφελείς.

Υστερόγραφο: Η Στήλη θα λείψει με άδεια για μία εβδομάδα. Καλά να περάσετε. Φεύγω εκτός και θα χάσω την πορεία του Pride σήμερα αλλά όσοι και όσες μπορείτε, πηγαίνετε. Τα πράγματα δεν είναι δεδομένα, ούτε για μας, ούτε για σας. Το ότι δεν έγραψα για αυτό το θέμα σήμερα και έμεινα στη φωτογραφία και το σχόλιο εδώ, ήταν συνειδητή επιλογή. Αποφάσισα ότι δεν θα εξηγώ τα αυτονόητα για τον ρατσισμό, την ανάγκη να θωρακίσουμε μέσα από την αίσθηση της περηφάνιας τους νεαρότερους και τις νεαρότερες και όσους άλλους είναι ευάλωτοι στο bullying και στη βία για τη σεξουαλικότητά τους και όχι μόνο, για τις αυτοκτονίες που έχουμε και στην Κύπρο κάθε χρόνο, για τόσα άλλα...
Τόσα χρόνια μετά, όποιος και όποια καμώνεται ότι δεν κατάλαβε και ρωτά πάλι «και γιατί θέλετε παρελάσεις;» είναι (α) αδιάβαστος/η (β) ανήμπορος/η να καταλάβει ή (γ) απλά ρατσιστής/τρια. Για τους (β) δεν μπορώ να κάνω κάτι, τους (γ) τους περιφρονώ και εσείς οι κολλημένοι στο (α) google it.
Καλή πορεία! Eίμαστε και πολλές και τρελές, ναι. Και σ’ όποιον αρέσουμε!