Πρόεδρος της Κύπρου ή της κυρίας Γιολίτη, Πρόεδρε;

Απηύθυνα το ερώτημα πριν από μερικές ώρες, δημόσια, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο twitter και μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχα λάβει απάντηση. Το απευθύνω εκ νέου μέσω της στήλης, λοιπόν, παραθέτοντας και τα γεγονότα.

Από τότε που η κυρία Γιολίτη ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης έχουν προκύψει σωρεία ζητημάτων τα οποία αποδεικνύουν -τουλάχιστον- μια τραγική ανεπάρκεια από πλευράς της στον χειρισμό σοβαρότατων υποθέσεων.

Η συνάδελφος Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου στον «Φιλελεύθερο», μία από τις πιο έγκυρες και σεβαστές παρουσίες στο επάγγελμά μας κατά κοινή ομολογία, απαρίθμησε τα κυριότερα σε ένα εξαιρετικό της άρθρο με τίτλο: «Ο διάβολος φορούσε Prada», την Τετάρτη. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα διότι τα περισσότερα τα ξεχνάμε.

Το άρθρο της Χρυστάλλας κατέληγε ως εξής: «Υ.Γ.: Κι η διαρροή της καταγγελίας για σεξουαλική παρενόχληση, με τόσες λεπτομέρειες που φωτογραφίζουν τον καταγγελλόμενο, καθόλου άσχετες δεν είναι με το στρίμωγμα της υπουργού και της κυβέρνησης».

Από εδώ, λοιπόν, θέλω να ξεκινήσω. Βγάζει πλέον μάτι: κάθε φορά που η κυρία Γιολίτη τα κάνει θάλασσα, είτε καταφέρει να φορτώσει βολικά την ευθύνη στην Αστυνομία η οποία τελεί υπό τον έλεγχό της και ακολουθεί τις εντολές της είτε όχι, σκάει μια μεγάλη υπόθεση. Ξεχασμένη στα συρτάρια της Αστυνομίας ή του υπουργείου, συνήθως αλλά όχι απαραίτητα. Όχι απαραίτητα ξεχασμένη εννοώ.

Ο αντιπερισπασμός είναι μια τακτική η οποία χρησιμοποιείται ως έσχατη λύση και όταν κάποιος δεν έχει άλλη επιλογή, διότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να κατηγορηθεί για τα κίνητρά του. Όταν αυτό συμβαίνει πλέον σε μόνιμη βάση και σε κάθε περίπτωση το ζήτημα αγγίζει τα όρια της γελοιότητας και τα ξεπερνά ενίοτε.

Έτσι και τις προάλλες, την ημέρα που η κυρία Γιολίτη επρόκειτο να πάει στη Βουλή, υπό το βάρος των βιαιοτήτων του περασμένου Σαββάτου (τις οποίες πάλι φόρτωσε στην Αστυνομία) έσκασε η υπόθεση με μια καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση από πολιτικό πριν από οκτώ χρόνια. Ήταν φανερό ότι κάποιοι προσδοκούσαν να αποσπάσουν την προσοχή της κοινωνίας και των ΜΜΕ.

Αυτή τη φορά, όμως, επειδή το πράγμα κατήντησε κοροϊδία, τα ΜΜΕ δεν τσίμπησαν. Ούτε η κοινωνία. Τα ΜΜΕ το μετέδωσαν σε χαμηλούς τόνους, περιμένοντας άλλωστε την αστυνομική εξέλιξη της υπόθεσης και σεβόμενα το τεκμήριο της αθωότητας, η δε κοινωνία δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα κάνοντας προφανώς το ίδιο.

Ο σάλος για την κυρία Γιολίτη συνεχιζόταν, οπότε επιστρατεύτηκε μια νέα ιστορία, για παρενόχληση από μητροπολίτη. Αυτή τη φορά, όπως και τις πλείστες, από το κανάλι του φίλου της κυρίας Γιολίτη το οποίο είναι φανερό ότι λαμβάνει προνομιακή ενημέρωση. «Μεταξύ τυρού και αχλάδας» (σ.σ. αχλαδίου, ναι) όπως λέει και ο φίλος της υπουργού με τα θαυμάσια ελληνικά του ή άλλως πώς, θα σας γελάσω.

Σχολίασα λοιπόν σκωπτικά στο twitter το γεγονός και την προσπάθεια του Sigmalive να ρίξει κάτι μεγάλο για να σταματήσει το θέμα Γιολίτη να έχει την έκταση που έχει. Και ο φίλος της υπουργού απάντησε με έναν οχετό για το επίπεδο της δημοσιογραφίας, της δικής μου και της εφημερίδας μου, στην οποία εφημερίδα μου περιφερόταν κάποτε ως συνεργάτης, πριν καταφέρει να πιάσει την καλή και μας έγλειφε όλους πατόκορφα με έναν τρόπο που τον θυμάμαι και ανακατεύομαι. Ήταν πριν την αποκάλυψη της μαζικής κλοπής από πλευράς του των κειμένων Πρετεντέρη.

Ας είναι όμως. Ας μείνουμε στο σήμερα, διότι για το τότε γράφω όχι στήλη αλλά βιβλίο. Εξοργισμένος για το ερώτημα που απηύθυνα στον Πρόεδρο, αν θα πάει μακριά η βαλίτσα με αυτή την κατάσταση και εάν οι φάκελοι του κράτους και τα στοιχεία πολιτών είναι για να παίζει ο καθένας και η καθεμία, ο Χρύσανθος Τσουρούλλης απάντησε παραθέτοντας τμήμα από την επιστολή που του έστειλε χθες η Αστυνομία (σ.σ. είναι ποινικό αδίκημα αλλά είναι το λιγότερο) στην οποία του ζητούσαν το υλικό και στην οποία έλεγε πως η υπόθεση αυτή -για τον μητροπολίτη- αποκαλύφθηκε στην εκπομπή «Με την Ελίτα» το 2011.

Όμως το 2011 κανείς δεν είχε μιλήσει για μητροπολίτη. Στην εκπομπή η καταγγέλλουσα μιλά για ανώτερο κληρικό διότι ακριβώς δεν ήθελε να γίνει συγκεκριμένη όντας μητέρα. Το στοιχείο αυτό το απεκάλυψε όπως μαθαίνω στην κυρία Γιολίτη προ ημερών όταν, ενθαρρυμένη από τα όσα γίνονται με τις αποκαλύψεις γυναικών, την επισκέφθηκε και της εκμυστηρεύθηκε ποιος ήταν ο συγκεκριμένος.

Ουσιαστικά ο φίλος της υπουργού επιβεβαίωσε ποια ήταν η πηγή του, διότι μόνο εκείνη γνώριζε ποιον κατονόμασε η κοπέλα ως τον άνθρωπο που της είχε επιτεθεί. Προκύπτει εξ αυτού και μόνο μείζον ζήτημα για την ίδια την υπουργό και το γεγονός ότι η κοπέλα αυτή χρησιμοποιήθηκε για ένα ακόμα επικοινωνιακό παιχνίδι.

Για αυτό ρωτώ, Πρόεδρε: Πώς μπορεί να νιώθει ο πολίτης ασφαλής στις μέρες σας, είτε ως καταγγέλλων / καταγγέλλουσα είτε και ως καταγγελλόμενος / καταγγελλόμενη, δεδομένου ότι το τεκμήριο της αθωότητας δεν καταργείται, όταν προσωπικά δεδομένα πολιτών διαρρέουν με αυτόν τον τρόπο για να καλυφθούν άλλα πράγματα έως και οι πομπές άλλων;

Μέχρι πού θα πάει αυτή η κατάσταση, Πρόεδρε; Μιλάμε για εξαιρετικά σοβαρά πράγματα και από ποινικής απόψεως τα οποία εσείς ως νομικός τα γνωρίζετε απείρως καλύτερα. Τι προέχει; Η προστασία της πολιτείας και των πολιτών ή της κυρίας Γιολίτη;