Μετατρέψαμε το θέμα των προσωπικών δεδομένων σε… λογοκρισία της χούντας

 

 

Μέσα σε μια δεκαετία φτάσαμε από την τακτική της πλήρους αποκάλυψης προσωπικών δεδομένων και τον άδικο διασυρμό ανθρώπων, στο άλλο άκρο. Στο πλήρες σκότος, την αναιτιολόγητη αδιαφάνεια και γενικότερα στην κάλυψη/υπόθαλψη κάθε κατεργάρη.

 

Κι όλα όσα αραδιάζουμε πιο πάνω, είναι εμπνευσμένα από τις πρόσφατες εξελίξεις σε σχέση με τα πρόστιμα που επέβαλε ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος. Αποδέκτες των χρηματικών ποινών, ως γνωστόν, ήταν τα δικηγορικά γραφεία που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο των «χρυσών» διαβατηρίων και δεν τήρησαν τους νόμους και κανόνες σε σχέση με το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.

Το αξιοπερίεργο με την όλη υπόθεση είναι ότι τα ονόματα των πέντε νομικών εταιρειών στις οποίες επιβλήθηκαν τα προαναφερθέντα πρόστιμα (από οκτώ μέχρι και 79 χιλιάδες ευρώ), ουδέποτε δημοσιοποιήθηκαν. Μάλιστα, όταν ο πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, Χρίστος Κληρίδης, ρωτήθηκε από τη δημοσιογράφο Κάτια Σάββα σε προχθεσινή ενημερωτική εκπομπή του Alpha, δεν έδωσε σαφή εξήγηση. Αναφέρθηκε γενικά στην επίτροπο Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, λέγοντας ότι πρέπει να δώσει έγκριση…

Βέβαια, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Η επίτροπος Ειρήνη Λοϊζίδου Νικολαΐδου δεν έχει να εγκρίνει τίποτα, από τη στιγμή που μιλούμε για δικηγορικά γραφεία και όχι πρόσωπα. Απαντώντας σε ερώτημα της Κατερίνας Ηλιάδη σε χθεσινή εκπομπή του «Πολίτη 107.6», ανέφερε ευθαρσώς ότι στην προκειμένη δεν έχουμε να κάνουμε με άτομα, άρα δεν υπάρχει και θέμα δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν εγκρίνει οτιδήποτε, παρά μόνο γνωμοδοτεί.

Με απλά λόγια, τα ονόματα των γραφείων που έβγαλαν εκατομμύρια χάρη στο Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα και τιμωρήθηκαν με ποινές μερικών χιλιάδων ευρώ, έμειναν στο απυρόβλητο χωρίς να μας δοθεί επαρκής εξήγηση. Και στην ουσία αυτά τα γραφεία δεν τιμωρούνται, παρά μόνο υποθάλπονται. Πώς εξυπηρετείται το αίσθημα δικαίου όταν αποκρύπτεται η ονομασία ενός δικηγορικού γραφείου, το οποίο είχε καταδίκες σε έξι διαφορετικές περιπτώσεις (2001, 2009, 2010, 2011, 2015 και 2016), έβγαλε εκατομμύρια και επιστρέφει μερικές χιλιαδούλες;

Κι ασφαλώς το μέγα θέμα είναι ότι τα περίφημα προσωπικά δεδομένα και η προστασία τους, αντί όπλο για μια δημοκρατική κοινωνία, έχουν εξελιχθεί στο καταφύγιο κάθε καταδικασθέντα που δεν θέλει να είναι υπόλογος για τις πράξεις του.

Αλησμόνητα θα μας μείνουν και τα πορίσματα των ερευνητικών επιτροπών για τις πολιτογραφήσεις. Δημοσιεύτηκαν γεμάτα «μουτζούρες». Τα διάβαζες και δεν έβγαζες άκρη. Η δε λογοκρισία σε ένα εξ αυτών, ήταν ασύλληπτη. Είναι χαρακτηριστική μια περίπτωση κατά την οποία περιγραφόταν η συνάντηση που είχε ο τότε υπουργός Εσωτερικών Σωκράτης Χάσικος με επιχειρηματίες ανάπτυξης γης. Η σύναξη είχε γίνει στο ξενοδοχείο Hilton, με τον Χάσικο να κάνει συστάσεις για τήρηση των προνοιών του Κυπριακού Επενδυτικού Προγράμματος. Ο λογοκριτής, λοιπόν, μουτζούρωσε το όνομα «Hilton». Ούτε επί επταετίας δεν γίνονταν τέτοια…