Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει θαμπώσει αρκετούς με τη λάμψη του και το βιογραφικό του. Κακώς. Τα πολιτικά δείγματα γραφής που δίνει είναι σουρεαλιστικά, κλασικά πολιτικάντικα ενώ ταυτόχρονα μιλάει με αλαζονεία επί παντός επιστητού, χωρίς να έχει καν επίγνωση της άγνοιάς του. Δεν φτάνει που δεν γνώριζε ότι δεν υπάρχει αναγνωρισμένο κρατίδιο των Τούρκων στον βορρά, έκανε άλλο ένα κορυφαίο μιμούμενος τις «καλές πρακτικές» του πατερούλη Στάλιν: «εξαφάνισε» την υφυπουργό Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου στο βίντεο που ανάρτησε στα social media, για να πάρει μόνος του τη δόξα από την κοινή επίσκεψή τους σε σχολείο ειδικής αγωγής. Σε ορισμένες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν η σκιά της υφυπουργού φαίνεται ακόμα δίπλα του. Εννοείται ότι έγινε ο κακός χαμός από τα χιουμοριστικά σχόλια στο διαδίκτυο αλλά, πέραν της πλάκας, η ουσία είναι πως επιδεικνύει μηδενικό πολιτικό πολιτισμό. Στο ίδιο βίντεο τρέχει σε στυλ jogging και κάνει μία χαρακτηριστική κίνηση, σαν να χορεύει «limbo», κάτω από τα κάγκελα, λίγο πριν μπει στην αίθουσα των μαθητών με αναπηρία. Δεν σκέφτηκε πως σε σχολείο με παιδιά που έχουν κινητικά προβλήματα δεν είναι η ώρα να το παίξει αθλητικός και γυμνασμένος; Κανονικός σαλταδόρος. Η εικόνα ενός πιθανού υποψήφιου Πρωθυπουργού να συμπεριφέρεται σαν 15χρονος σε μια θεσμική διαδικασία είναι θλιβερή. Τέλος, υποσχέθηκε να τους αγοράσει κλιματιστικά από την τσέπη του όπως ο τελευταίος πολιτικάντης που κόβει επιταγές και λαδώνει τους πελάτες - ψηφοφόρους του για να τον ψηφίσουν.
Έγραψε πριν από λίγες μέρες στον προσωπικό του λογαριασμό:
«Εδώ στη Βουλή ψηφίζονται νόμοι. Αλλά αυτοί οι νόμοι παράγονται από κυβερνητικούς βουλευτές, οι οποίοι είναι σε κλειστά γραφεία και είναι κυρίως 'χειροκροτητές'. Δεν πρέπει να δουλεύει έτσι η πολιτική. Σε αυτό το σύστημα εμείς βάζουμε φωτιά. Και χτίζουμε κάτι τελείως καινούργιο. Πώς θα γίνει αυτό; Ενεργοποιούμε τα τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όπως προβλέπει το καταστατικό μας. Τα μέλη θα παράγουν πολιτική με ψηφιακά μέσα. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι φτιάχνουμε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα όχι λίγο πριν από τις εκλογές αλλά από σήμερα. Θα τους τρελάνουμε με προτάσεις νόμων και παρεμβάσεις. Διότι αυτό είναι τελείως νέο μοντέλο παραγωγής πολιτικής. Και χρειάζεται μόνο ένα: εσένα!».
Το πρόβλημα εδώ με την κασσελακική ρητορεία δεν είναι μόνο ο εξοργιστικός λαϊκισμός που ισχυρίζεται ότι οι νόμοι που έρχονται στη Βουλή έχουν μικρή νομιμοποίηση εφόσον ψηφίζονται από τους «χειροκροτητές» βουλευτές, και ότι γενικά αν λείπουν δύο ερκοντίσιον, δύο ραφάλ, δύο τανκ, δύο δισεκατομμύρια ευρώ στον προϋπολογισμό, κλπ., είναι «φιλολαϊκό» να τα πληρώσει ο εκάστοτε πολιτικός αρχηγός από την τσέπη του, αλλά είναι κάτι πιο θεμελιώδες. Δεν καταλαβαίνει κανείς τι εννοεί με αυτό που προτείνει! Χρησιμοποιεί απλώς ωραίες προοδευτικές λέξεις ατάκτως ριγμένες. Τι σημαίνει «παραγωγή πολιτικής με ψηφιακά μέσα»;! Θα ρωτάει το chatGPT να του δίνει ιδέες για αντιπλημμυρικά έργα, ας πούμε; Και αν είναι να μας «τρελάνει με προτάσεις νόμων» (σίγουρα θα μας έχει τρελάνει νωρίτερα βέβαια με τα ακατανόητα που λέει…), αυτούς τους νόμους ποιος θα τους ψηφίζει; Οι «χειροκροτητές» ή μήπως οι «πυροκροτητές» (επειδή λέει ότι θα βάλει «φωτιά στο σύστημα αυτό»); Και τι μου ζητάει «εμένα» που λέει ότι με χρειάζεται; Να φτιάχνω τους νόμους; Και μήπως να τους ψηφίζω κιόλας σε λαϊκές συνελεύσεις στο Σύνταγμα, στις γειτονιές, στην αυτοδιαχειριζόμενη Βουλή; Στο ΤικΤοκ; Στο OnlyFans; Κάπου αλλού; Επιστρέφουν -σε πιο glossy εκδοχή είναι η αλήθεια- τα τόσο απειλητικά για τη Δημοκρατία «αμεσοδημοκρατικά» του 2010-2015. Και τι θα γίνει αν τελικά ο σοφός λαός αποφασίσει αντιδραστικές λύσεις για τους ξένους, τους γκέι, τους ανάπηρους, την εξωτερική πολιτική, την οικονομία; Ξέρουμε μετά από τόσα μαθήματα που μας έδωσε ο 20ός αιώνας πως η διαμεσολαβημένη πολιτική αντιπροσώπευση είναι αυτή που μας γλυτώνει από την τυραννία του όχλου, τους δημαγωγούς και τους δικτάτορες.
Δυστυχώς, δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με κάποια νέα εκδοχή πολιτικής αλλά με έναν παμπάλαιο εκφυλισμό της: την αντιπολιτική, εκείνη δηλαδή τη μέθοδο που επιλέγουν όλοι οι λαϊκιστές είτε για να διατυπώσουν δημόσιο λόγο είτε για να ασκήσουν τη διακυβέρνηση αν τυχόν ατυχήσουν... να την πάρουν. Μια μέθοδο που στηρίζεται στην απέραντη γενικολογία, τον στόμφο, την ψευδοευαισθησία, τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και τα άλλα λόγια να αγαπιόμαστε διότι απλούστατα αγνοούν παντελώς τι πρέπει να κάνουν στην πράξη για να λύσουν τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και του κράτους. Κρίμα που δεν υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση στην Ελλάδα.
