Οι μαθητές στα σχολεία του νησιού βαριούνται συχνά και εύκολα. Τα πολλά και διαφορετικά μαθήματα της μέρας χωρίς καμία σχέση μεταξύ τους, τα αρχαία, τα γαλλικά, τα θρησκευτικά και βασικά όλα τα μαθήματα, λίγο ή πολύ τους κουράζουν διότι κανείς ποτέ δεν τους εξήγησε πειστικά γιατί είναι ανάγκη να μάθουν αυτά που υποτίθεται μαθαίνουν, αλλά αυτό είναι μεγάλο θέμα για να ανοιχτεί προς το παρόν.
Οι καθηγήτριες και οι καθηγητές το προσπαθούν αλλά ελάχιστο ποσοστό τα καταφέρνει. Οι δάσκαλοι και δασκάλες καταφέρνουν καλύτερα να μεταδώσουν την αναγκαιότητα -το γιατί- των μαθημάτων τους. Οι άχρωμες και πυρωτικές σχολικές τάξεις, η γκριζόμαυρη στολή, οι εξετάσεις και οι εκδρομές στο Μακένζυ με το προ-ψημένο κατεψυγμένο καλαμαράκι και το σκληρό χοιρινό σουβλάκι, προκαλούν στους μαθητές θλίψη. Η έλλειψη, δηλαδή, της φαντασίας είναι και η χαριστική βολή στον ήδη επιβαρυμένο, από τις εναλλαγές εικόνων, δευτερολέπτων του πρωτο -γυμνασιόπαιδου.
Όλα αυτά και άλλα χίλια είναι γνωστά και δεν θα αλλάξουν ποτέ, παρ’ όλους τους διπλούς και τριπλούς αγιασμούς. Ο Βελζεβούλ αποδεικνύεται πιο δυνατός απ’ ό,τι υπολογίζαμε. Με την τελευταία (περίπου) απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων στα σχολεία, η μαθητική φαντασία γέννησε άλλους τρόπους διαφυγής.
Γελούν στην τάξη με ό,τι πιο ανόητο μπορεί να φανταστεί το ανθρώπινο είδος. Το χτένισμα του κύριου Κόκου, η χρυσή ζώνη της κυρίας Σταυρούλας, η πένα-αλογάκι του κύριου Πάνου, το ζαβό περπάτημα του κυρίου Δημήτρη. Η λίστα είναι ατέλειωτη. Σε σχολείο της επαρχίας Λάρνακας κάποιοι μαθητές παίζουν με λίμπουρους. Τους παίρνουν στην τάξη και τους βάζουν στα θρανία και τους παρακολουθούν ώρες. Πολλοί γράφουν στα χέρια τους και σπίτι φωνάζει η μάμμα τους να πάνε να κάμουν μπάνιο ακόμα και πριν το καράτε των πέντε. Το γράψιμο στα χέρια και στα πόδια δεν απαγορεύτηκε ακόμα.
Υπάρχουν μαθητές με πολλές εικονίτσες αγίων στο θρανίο τους, που φέρνουν από σπίτι τους και είναι δώρο της γιαγιάς τους. Προσεύχονται σιωπηλά να τα καταφέρουν και φαντάζονται τα μαρτύρια του αγίου Σεβαστιανού. Μέσα στα μαθήματα αλλάζουν τη σειρά τους όπως το εδώ παπάς εκεί παπάς. Στο δημοτικό σύρνουν σβηστηρούθκια, κολλούες, μπαίνουν κάτω από τα θρανία και δεν βγαίνουν, κλαίνε, χαχανίζουν με μια μύγα στον πίνακα. Άμα βρέχει, τα παιδιά κοιτάζουν έκπληκτα έξω το παράξενο αυτό φαινόμενο. Όταν έχει χαλάζι και πουμπουρκές σταματά το μάθημα. Κάποιοι δάσκαλοι την πάτησαν με τον επιθεωρητή τους διότι τη μέρα που πήγε να τους δει έβρεχε και η τάξη δεν ήταν συγκεντρωμένη. Ο επιθεωρητής το κατάλαβε αλλά έκαμε πως δεν το κατάλαβε.
Οι μαθητές ποσκολιούνται με τα μαλλιά τους, τα νύχια τους και με τη φανέλα τους που την ξεποράφκουν σιγά σιγά. Κάποιοι καθηγητές υποφέρουν από τις πέννες που κάμνουν "τικ τικ" όταν τις πατάς από πάνω διότι πολλοί μαθητές το κάμνουν και ο σταθερός αυτός ήχος προκαλεί δικαιολογημένα εκνευρισμό.
Μαθήτριες με έφεση στη μουσική μπορεί να σιγοτραγουδούν, ακόμα και να χορεύουν διακριτικά την ώρα των αγγλικών. Ανοίγουν και κλείνουν το φερμουάρ της τσάντας χωρίς λόγο, ζητάνε άδεια να πάνε τουαλέτα, διψούν, ζαλίζονται και πονούν την κοιλιά τους. Τα διαλείμματα, τώρα χωρίς τα κινητά, κυνηγά ο ένας τον άλλο, κατασκευάζουν παγίδες αθώες και συχνά παίζουν αληθινό ξύλο. Άμα πονεί την κοιλιά της κορούα πιο εύκολα παίρνει άδεια για τουαλέτα παρά ένα αγόρι, για ευνόητους λόγους. Τα αγόρια πρέπει να αντέξουν, εξάλλου θα πάνε στρατό, λέει ο κύριος Μιχάλης, αν και με την τελευταία κουβέντα για στράτευση των γυναικών ψιλοσιώπησε κι αυτός. Σε κάθε περίπτωση, η απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων μόνο καλά έφερε. Η φαντασία επιτέλους ενεργοποιήθηκε, η προσοχή στα μαθήματα αυξήθηκε, στα παγκάκια ξαναγίνονται ωραίες συζητήσεις με κύριο θέμα τα παιχνίδια που παίζουν στα pc τους τα απογεύματα.
Η μη χρήση κινητού στα σχολεία μοιάζει λίγο με τη νηστεία του καλού χριστιανού. Σε μαθαίνει την εγκράτεια και την ενδοσκόπηση, στοιχεία απαραίτητα για το σωστό και τίμιο αυριανό πολίτη. Στο βάθος μάλιστα πατάσσεται αργά και σταθερά και η περιβόητη διαφθορά, αφού παραδοσιακά στη χριστιανική λατρεία η εγκράτεια φαίνεται η πιο ισχυρή αρετή. Είναι αλήθεια που λένε ότι όλα ξεκινούν από την παιδεία.
