Η επανένωση της Κύπρου ως ιστορική ευκαιρία για περιφερειακή σταθερότητα, ενεργειακή συνεργασία και ευρωτουρκική επανεκκίνηση.
Η βιώσιμη και λειτουργική επίλυση του Κυπριακού μπορεί να μετατρέψει την Ανατολική Μεσόγειο από μια ζώνη έντασης σε έναν χώρο συνύπαρξης, σταθερότητας και κοινής ανάπτυξης. Πρόκειται για μια ευκαιρία όχι μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά για ολόκληρη την περιοχή.
Η επικείμενη συνάντηση της Γενεύης αποτελεί κρίσιμη ευκαιρία για να αποφευχθεί ένα νέο αδιέξοδο, που θα οδηγούσε στην οριστική απαξίωση της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Οι ηγεσίες πρέπει να ενθαρρυνθούν και να κινηθούν με υπευθυνότητα στην κατεύθυνση της επίλυσης.
Το Κυπριακό αποτελεί ένα από τα πιο μακροχρόνια και σύνθετα ζητήματα της διεθνούς διπλωματίας. Ωστόσο, η επίλυσή του δεν αφορά μόνο τις σχέσεις Κύπρου ή Ελλάδας και Τουρκίας. Συνδέεται επίσης με την περιφερειακή ασφάλεια, τη συνεργασία και την υπέρβαση μιας ιστορικής εκκρεμότητας.
Η απουσία λύσης και η διατήρηση της διαίρεσης εμβαθύνει την καχυποψία. Δημιουργεί έδαφος στις εθνικιστικές φωνές και στις δύο πλευρές να τροφοδοτούν την εχθρότητα για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους. Αυτό οδηγεί περιοδικά σε επικίνδυνες εντάσεις. Η εμμονή σε απειλητική ρητορική και ανταγωνιστικές ενέργειες δεν είναι απλώς παράλογη, είναι και εκτός ιστορικού πλαισίου. Ο κόσμος αλλάζει· η Ανατολική Μεσόγειος πρέπει πλέον να στραφεί προς το μέλλον.
Μια βιώσιμη και λειτουργική λύση στη βάση μιας δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, με πλήρη σεβασμό στην πολιτική ισότητα, μπορεί να δημιουργήσει μια νέα δυναμική. Η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία θα αποτελέσει καταλύτη σταθερότητας στην περιοχή, παίζοντας κεντρικό ρόλο στην ολιστική οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών και στη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων. Τα ενεργειακά δίκτυα θα μπορούν να αναπτυχθούν απρόσκοπτα και οι γεωπολιτικές τριβές θα δώσουν τη θέση τους στον εποικοδομητικό διάλογο.
Ταυτόχρονα, μια ενωμένη Κύπρος θα διαθέτει ενισχυμένο γεωπολιτικό, γεωοικονομικό και γεωπολιτισμικό ρόλο ως αξιόπιστος εταίρος. Μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην αναζωογόνηση των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, οι οποίες παραμένουν στάσιμες και συχνά παγιδευμένες σε συγκρουσιακά μοτίβα.
Παράλληλα, θα στηρίξει την επανενεργοποίηση των διαύλων διαλόγου που σήμερα δυσλειτουργούν τόσο στο ευρωτουρκικό όσο και στο διατλαντικό επίπεδο. Θα προσφέρει, επίσης, ένα ευνοϊκότερο πλαίσιο για την ενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ στις εξελίξεις της Ανατολικής Μεσογείου και θα ενισχύσει την αξιοπιστία της ως γεωστρατηγικού δρώντα. Η Κύπρος, ως κράτος-μέλος, μπορεί να αποτελέσει κρίσιμο κρίκο σύνδεσης μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας, σε ένα πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού και κοινών συμφερόντων.
Η Ελλάδα και η Τουρκία μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους, βλέποντας την Κύπρο όχι ως εμπόδιο αλλά ως γέφυρα. Η περιοχή μπορεί να περάσει από την ένταση στην ανάπτυξη. Η Κύπρος μπορεί να αποτελέσει ένα παγκόσμιο πρότυπο αμοιβαίου σεβασμού και συνύπαρξης.
Οι ηγέτες που θα καθοδηγήσουν αυτή τη διαδικασία με πολιτική ευθύνη και όραμα, θα αναλάβουν μια ιστορική αποστολή. Οι αρχιτέκτονες της λύσης που θα δράσουν με θάρρος και στρατηγική διορατικότητα θα αξίζουν διεθνή αναγνώριση — και η διαδικασία αυτή μπορεί ακόμη και να φέρει μια συμβολική αλλά ουσιαστική τιμή όπως το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Όμως θα πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο από ένα βραβείο: θα είναι το παγκόσμιο σύμβολο της μετάβασης από τη σύγκρουση στη συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο.
