Ο πίνακας του Αϊζενχάουερ είναι ένα εργαλείο διαχείρισης χρόνου και προτεραιοτήτων. Συμβάλλει με αποτελεσματικό τρόπο στη διαχείριση καταστάσεων, έργων, εργασιών, με βάση τη σημασία τους και το πόσο επείγοντα είναι. Το εργαλείο πήρε το όνομά του από τον Αϊζενχάουερ που ήταν ο 34ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Αϊζενχάουερ ήταν γνωστός για την αποτελεσματική διαχείριση του χρόνου του και την ικανότητά του να λαμβάνει αποφάσεις υπό πίεση. Ο πίνακας του Αϊζενχάουερ χωρίζεται σε τέσσερα τεταρτημόρια ως εξής:
1. Σημαντικό και Επείγον (urgent and important), σε αυτά πρέπει να δράσουμε άμεσα
2. Σημαντικό αλλά όχι Επείγον (Important and not urgent), αυτά μπορούν να προγραμματιστούν για αργότερα
3. Επείγον αλλά όχι Σημαντικό (urgent but not important), αυτά μπορεί να ολοκληρωθούν από άλλους
4. ούτε Σημαντικό ούτε Επείγον (not urgent not important), αυτά μπορεί να αγνοηθούν.
Στην Κύπρο μάς ταλαιπωρούν πολύ σοβαρά θέματα, τα οποία αυτή η κυβέρνηση αδυνατεί να δει και να τα ιεραρχήσει με βάση τη σημαντικότητά τους και με την αίσθηση του κατ’ επείγοντος. Και δεν φτάνει μόνο που η κυβέρνηση αδυνατεί να ιεραρχήσει τα ζητήματα, υπάρχει τεράστια αδυναμία να δημιουργηθεί ένα εφικτό πλάνο και σχεδιασμός διαχείρισης. Η εντύπωση που δίνεται είναι ότι λειτουργούν σπασμωδικά. Εστιάζουν στο πώς να σβήσουν μια φωτιά αλλά όχι στο πώς θα την προλάβουν! Για να ενισχύσω ακόμη περισσότερο αυτό που καταγράφω ως προς την αδυναμία ιεράρχησης σοβαρών και επειγόντων ζητημάτων, κάνω αναφορά στην επίσκεψη του Προέδρου στο Λονδίνο που στόχο είχε την προσέλκυση και τον επαναπατρισμό Κυπρίων που εργάζονται στο Λονδίνο. Με τόσα, δηλαδή, σοβαρά θέματα που έχει αυτή τη στιγμή ο τόπος, που είναι, πέρα από το Κυπριακό, το θέμα του υδατικού, της ηλεκτροδότησης, της ακρίβειας, ο Πρόεδρος θεώρησε ότι ο επαναπατρισμός είναι η πιο σημαντική και επείγουσα δράση που οφείλει να κάνει. Ήθελε -φαντάζομαι- να πείσει τους συμπατριώτες μας ότι θα επιστρέψουν σε ένα νησί που σφύζει από αξιοκρατία, που οι μισθοί είναι στα ύψη, με άπλετες ευκαιρίες και με ενοίκια και αγορά σπιτιών σε τιμές κάτω του κόστους. Το καλύτερο όμως δεν τους το είπε! Ότι, όταν επιστρέψουν στην Κύπρο, θα πρέπει να κάνουν μπάνιο συγκεκριμένες μέρες της εβδομάδας και η ποιότητα του πόσιμου νερού θα είναι αμφίβολη και καμία σχέση δεν θα έχει με το νερό της βρύσης που πίνουν στη γηραιά Αλβιώνα.
Με παρόμοιο τρόπο κινούμαστε και στο θέμα του τουρισμού. Την Παρασκευή ανακοίνωναν ότι από τον Γενάρη μέχρι και τον Απρίλιο του 2025 επισκέφτηκαν την Κύπρο 865 χιλιάδες τουρίστες. Και ότι αναμένουν στην Κύπρο μέχρι την ολοκλήρωση του 2025 περίπου 4 εκατομμύρια τουρίστες. Κατανοώ το σκεπτικό ότι η οικονομία μας βασίζεται σε τεράστιο βαθμό στην τουριστική βιομηχανία και πρέπει η Κύπρος να είναι από τους πρώτους προορισμούς επιλογής διακοπών. Το ερώτημα είναι το εξής: Νερό για αυτούς θα υπάρχει; Θα υποχρεώσουν, από ό,τι καταλαβαίνω, τα ξενοδοχεία να έχουν μονάδες αφαλάτωσης, φθηνή ηλεκτροδότηση από ΑΠΕ θα έχουν ή θα τους κλείνουν τα δίκτυα λόγω υπερφόρτωσης;
Η κυβέρνηση παρουσίασε το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη Λειψυδρία με 28 «στοχευμένες» δράσεις -άμεσες και μακροπρόθεσμες- αλλά ένα σοβαρό συγκεκριμένο πλάνο υλοποίησης του Σχεδίου δεν είδαμε πουθενά. Αναφέρονται σε γεωτρήσεις για άρδευση, τη δημιουργία δύο νέων μονάδων αφαλάτωσης, τη δημιουργία και εγκατάσταση τεσσάρων κινητών μονάδων αφαλάτωσης, την ανακύκλωση λυμάτων για άρδευση και την επέκταση της χρήσης ανακυκλωμένου νερού σε πόλεις όπως η Λάρνακα και η Λευκωσία. Μέσω, μάλιστα, του Εθνικού Επενδυτικού Σχεδίου για έργα ύδατος ανακοίνωσαν 93 πρωτοβουλίες και ένα ποσό της τάξεως του 1,17 δις για να διαχειριστεί τις προκλήσεις που αφορούν το υδατικό. Μεγάλο ποσοστό μάλιστα από αυτό το ποσό, 691,5 εκατομμύρια, θα πάνε σε έργα που αφορούν την επεξεργασία λυμάτων τα οποία έπρεπε ήδη να είχαμε ολοκληρώσει από το 2012 και από τότε η Κύπρος πληρώνει το αντίστοιχο κόστος υπό μορφή προστίμων στην ΕΕ για καθυστερήσεις. Γενικά ένα τεράστιο μπάχαλο με αφαλατώσεις, κινούμενες μονάδες αφαλάτωσης που καταλήγουν Λεμεσό, προτάσεις για την Πάφο που δεν μπορούν να υλοποιηθούν πριν από τον Σεπτέμβριο και εμείς σε αναμονή να πούμε το νερό νεράκι.
Ξεκίνησαν και οι καμπάνιες για τη διαχείριση σπατάλης νερού. Θα επαναφέρουν -φαντάζομαι- και αυτά τα μικρά αυτοκόλλητα που υπήρχαν τη δεκαετία του '80 και γέμισαν όλα τα παιδιά ψυχολογικά με την ιδέα ότι διέπρατταν έγκλημα κάθε φορά που άνοιγαν τη βρύση!
Η απουσία πλάνου, ουσιαστικής ιεράρχησης των σοβαρών ζητημάτων, δίνει την αίσθηση μιας βάρκας που αρμενίζει μεσοπέλαγα χωρίς κουπιά. Ωραία τα σλόγκαν και τα τσιτάτα στην ημερήσια διάταξη της κυβέρνησης για το «η Κύπρος Αλλάζει» αλλά δεν μας εξήγησαν τι ακριβώς εννοούν με τη λέξη «αλλαγή». Τι ακριβώς αλλάζει δηλαδή;
