Αν πιστεύαμε πριν περίπου 20 χρόνια σε εκείνη τη θυμοσοφία πως όντως πετάει ο γάιδαρος, σίγουρα κάτι θα είχαμε κάνει λάθος στη ζωή μας, θα μας έτρεχαν σε γιατρούς. Στο σήμερα, αν δεν πείσεις τον κόσμο πως ο γάιδαρος φυσικά και πετάει, τότε μάλλον κάτι έχεις κάνει εσύ λανθασμένα. Ζούμε στην εποχή της αμφισβήτησης των πάντων. Στην εποχή όπου αν είσαι δημόσιος λειτουργός είσαι στανταράκι διεφθαρμένος, αν είσαι δικηγόρος τα έχεις πάρει, αν είσαι δημοσιογράφος έχεις αποκρύψει κάτι, ακόμη και αν είσαι ινφλουένσερ κάποια λαμογιά έχεις κάνει και βγάζεις τα χρήματά σου με δόλιο τρόπο. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε στήσει ένα παραμύθι όπου οι πάντες και τα πάντα κάτι έχουν κάνει λαμογιωδώς για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Και εμείς οι υπόλοιποι; Είμαστε τα θύματα, οι μίζεροι τύποι που δεν έχουμε καταφέρει να ενταχθούμε στο σύστημα, που δεν είμαστε καλοπερασάκηδες και δουλεύουμε με τρεις και εξήντα. Που είμαστε ρε παιδί μου, αλλά είναι όλοι οι υπόλοιποι τόσο διεφθαρμένοι; Μας κυβερνούν άραγε δύο οικογένειες και όλοι τρέχουμε ξοπίσω τους;
Είναι ένας εύκολος τρόπος να ξορκίσεις το κακό που συμβαίνει γύρω σου και να μην μπορείς να δεις λογικά τα πράγματα. Δεν λέμε πως όλα είναι ρόδινα. Αλλά είναι όλοι τόσο λαμόγια που δεν υπάρχει ούτε και ένας σε αυτόν τον τόπο που να μπορεί να ξεσκεπάσει μια υπόθεση; Δηλαδή αν πάρουμε την υπόθεση του Θανάση, οι νομικοί παράγοντες ήταν στο ίδιο σύστημα, αλλά μετά χώρισαν τα χωράφια τους μόλις εμφανίστηκε ο Ρομπέν των Δασών (ένας είναι ο Ρομπέν στην Κύπρο);
Οι θεωρίες συνωμοσίας στην Κύπρο, δεν διαφέρουν πολύ από το ελληνικό σινεμά: ο «κακός εργολάβος», ο «υπουργός που τα 'χει κάνει πλακάκια», και ο «αθώος λαός» που την πληρώνει πάντα. Ο Μαυρογιαλούρος που υπόσχεται και ο Κωνσταντάρας που φώναζε «Το κράτος είμαι εγώ». Και κάπου εκεί και ο Νίκος Ξανθόπουλος Οδυσσέας Μιχαηλίδης, ο οποίος έκανε σημαία του το «με πολεμά το σύστημα». Εύκολη πρακτική / τακτική να είσαι το θύμα σε ένα σύστημα που σε πολεμά, έστω και αν ήσουν στο… ίδιο το σύστημα! Άλλωστε, οι θεωρίες συνωμοσίας, απλοποιούν την πραγματικότητα και τη ντύνουν με δόση θεάτρου, αλλά αντί για γέλιο, σήμερα συχνά γεννούν καχυποψία, διχασμό και παραπληροφόρηση.
Όλοι κατηγορούνται, εκτός από τους πραγματικούς υπαίτιους. Και ο πολίτης, εγκλωβισμένος ανάμεσα σε τηλεοπτικά πάνελ και αναρτήσεις στο Facebook, βρίσκει παρηγοριά στη συνωμοσιολογία, γιατί η αλήθεια είναι συνήθως πιο βαρετή. Μια πρόσφατη έρευνα που αφορούσε και την Κύπρο έλεγε πως 1 στους 3 ανέφερε πως έχει βρεθεί το φάρμακο του καρκίνου και μας το κρύβουν. Και μπορεί αρχικά, όπως στο σινεμά να ήταν αστείο όλο αυτό με τις θεωρίες συνωμοσίας και να μας αρέσει να τις ακούμε στο TikTok ή να τις διαβάζουμε στο X, ωστόσο όταν χτίζονται πολιτικές καριέρες σε αυτές, τότε το σενάριο παύει να είναι κωμωδία, αλλά παραμένει μια επικίνδυνη τραγωδία.
