Του Πιέρου Κάρουλλα
Εκπρόσωπος Τύπου του ΒΟΛΤ Κύπρου
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που μας υπενθυμίζουν πόσο δύσκολα κερδήθηκαν τα δικαιώματα που σήμερα θεωρούμε δεδομένα. Το δικαίωμα της ψήφου, η ελευθερία της άποψης, η συμμετοχή στα κοινά και άλλα πολλά, δεν ήταν ποτέ αυτονόητα. Άνθρωποι πριν από εμάς -άντρες και γυναίκες- αγωνίστηκαν, διώχθηκαν και θυσιάστηκαν για να έχουμε εμείς σήμερα αυτό το πολύτιμο εργαλείο στα χέρια μας: τη φωνή μας.
Κι όμως, ενώ κατέχουμε αυτό το όπλο, πολλοί από εμάς το παραμελούμε. Κοιτάζουμε με απαξίωση την πολιτική διαδικασία, λέμε συχνά «όλοι είναι ίδιοι» ή «τίποτα δεν αλλάζει». Η απογοήτευση είναι δικαιολογημένη. Όμως η αδιαφορία είναι επικίνδυνη. Γιατί κάθε φορά που μένουμε μακριά από την πολιτική, κάθε φορά που αποφασίζουμε να μην ψηφίσουμε, δίνουμε χώρο και δύναμη σε εκείνους που μας απογοήτευσαν.
Η πολιτική δεν είναι κάτι μακρινό. Είναι η τιμή στο ρεύμα και τα καύσιμα. Είναι η ποιότητα των σχολείων μας, το νοσοκομείο που επισκεπτόμαστε, η δουλειά μας, το μέλλον του τόπου μας. Είναι οι αποφάσεις που παίρνονται για το περιβάλλον, την οικονομία και τα δικαιώματα μας. Αν θέλουμε μια καλύτερη καθημερινότητα, αν θέλουμε μια Κύπρο που να προοδεύει, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια της σιωπής.
Η απαξίωση της πολιτικής ζωής είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο στο «σύστημα» που όλοι κατακρίνουμε. Γιατί το «σύστημα» μένει ίδιο, όταν εμείς μένουμε αμέτοχοι. Η μεγαλύτερη επανάσταση δεν είναι η αποχή, είναι η συμμετοχή. Όταν αποφασίζουμε συνειδητά ποιον ψηφίζουμε και γιατί, όταν διεκδικούμε να ακουστεί η φωνή μας, τότε πραγματικά ανατρέπουμε τις ισορροπίες.
Σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η χώρα μας αν περισσότεροι νέοι, αν περισσότεροι πολίτες που σήμερα απέχουν, επέλεγαν να πάνε στην κάλπη. Σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η Ευρώπη αν οι λαοί της άφηναν την απογοήτευση να τους φιμώσει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη από το να πιστεύουμε ότι με την αποχή «τιμωρούμε» το πολιτικό σύστημα. Αντίθετα, το αφήνουμε να συνεχίζει ανενόχλητο.
Και εδώ έρχεται η ευρωπαϊκή διάσταση. Τα μεγάλα διακυβεύματα δεν περιορίζονται στην Κύπρο. Οι αποφάσεις για την οικονομία, την ενέργεια, το περιβάλλον, την άμυνα, την τεχνολογία παίρνονται πλέον σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το πραγματικό πολιτικό μας πεδίο. Αν μείνουμε αμέτοχοι εκεί, τότε όχι μόνο αφήνουμε άλλους να αποφασίσουν για εμάς, αλλά παραδίδουμε το μέλλον μας.
Δεν λέω ότι η Ε.Ε. είναι τέλεια. Ούτε εμένα με ικανοποιεί η σημερινή της μορφή. Είναι συχνά γραφειοκρατική, αργή, και πολλές φορές μοιάζει μακρινή από τον πολίτη. Αλλά αν θέλουμε μια Ευρώπη πιο δημοκρατική, πιο αποτελεσματική, πιο κοντά στις αρχές και τις αξίες για τις οποίες ιδρύθηκε, αυτό δεν θα το πετύχουμε με την αδιαφορία. Θα το πετύχουμε με τη συμμετοχή, με τη διεκδίκηση, με την επιμονή μας. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να την αλλάξουμε.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι η ελευθερία δεν είναι δεδομένη. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οι δημοκρατίες μας θα μείνουν όρθιες αν δεν τις υπερασπιστούμε. Σε όλο τον κόσμο, βλέπουμε καθεστώτα να ενισχύονται χωρίς καμία διάκριση εξουσιών, χωρίς καμία αντιπολίτευση, χωρίς κανέναν έλεγχο. Αν θυσιάσουμε τη δική μας δημοκρατία για μια ψευδαίσθηση σταθερότητας ή ισχύος, τότε ξεχνάμε ότι εκατομμύρια άνθρωποι πριν από εμάς έδωσαν τη ζωή τους για τις ελευθερίες που εμείς σήμερα θεωρούμε αυτονόητες.
Μπροστά μας έχουμε δύο δρόμους. Ο ένας είναι της απάθειας και της σιωπής, που οδηγεί σε αδιέξοδο και ανοίγει τον δρόμο στους ακραίους και στους αυταρχικούς. Ο άλλος είναι της συμμετοχής και της δράσης, που μας επιτρέπει να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την πρόοδο.
Το μήνυμα είναι απλό: το ανάχωμα απέναντι στην οπισθοδρόμηση είμαστε εμείς. Είμαστε οι πολίτες, οι επιλογές μας, η ψήφος μας, η συμμετοχή μας. Αν αφήσουμε την αδιαφορία να μας παραλύσει, τότε όσα θεωρούμε δεδομένα μπορεί να χαθούν. Αν, όμως, σταθούμε όρθιοι, τότε μπορούμε να χτίσουμε μια καλύτερη Κύπρο και μια πιο δίκαιη Ευρώπη.
Γι’ αυτό ακριβώς συμμετέχω στο Volt. Γιατί είναι ένα κίνημα που δεν βλέπει την πολιτική σαν προνόμιο λίγων, αλλά σαν ευθύνη όλων μας. Γιατί είναι ένα ευρωπαϊκό κόμμα που συνδέει άμεσα την Κύπρο με το μέλλον της Ευρώπης, διεκδικώντας περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη διαφάνεια, περισσότερη δικαιοσύνη. Γιατί πιστεύει ότι η πραγματική αλλαγή έρχεται όταν οι πολίτες στέκονται μαζί, οργανώνονται και συμμετέχουν ενεργά. Και αυτό είναι το κάλεσμα που θέλω να κάνω: σε όσους δεν αρκούνται στην απογοήτευση, σε όσους πιστεύουν ότι η πολιτική μπορεί και πρέπει να γίνει καλύτερη.
Η μεγαλύτερη επανάσταση δεν είναι ούτε η βία, ούτε η αποχή. Είναι η αποφασιστική φωνή μας που εκφράζεται μέσα από τη συμμετοχή - κι αυτή η συμμετοχή βρίσκει στέγη και δύναμη μέσα από το Volt. Το δικαίωμα το κέρδισαν άλλοι για εμάς. Το μέλλον, όμως, είναι δικό μας να το χτίσουμε.
