Ο Έλληνας Πρωθυπουργός βλέπει και αξιολογεί τις σχέσεις του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως εξαιρετικές. Επιμένει, δε, ότι με τη Λευκωσία υπάρχει μια «απόλυτη συναντίληψη για τα κρίσιμα ζητήματα». Μάλιστα, κάνοντας μια ιδιαίτερη αναφορά στις συζητήσεις γύρω από το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας και Κύπρου, βρήκε κυριολεκτικώς τον ένοχο για το μπάχαλο, την πλήρη δηλαδή έλλειψη επικοινωνίας των δύο κυβερνήσεων. Ότι δηλαδή βασικός υπεύθυνος αυτής της, κατά τεκμήριο, ανεύθυνης ένθεν κακείθεν διαχείρισης του μείζονος αυτού θέματος είναι τα ΜΜΕ. Τι είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, προφανώς συνηθισμένος στην επιχειρούμενη αλλαγή της ατζέντας την οποία φέρνει στα μέτρα του για ζητήματα ιδιαιτέρως κρίσιμα; Συνέστησε στα ΜΜΕ της Ελλάδας και της Κύπρου, που «ανακαλύπτουν προβλήματα, να κρατήσουν χαμηλά την μπάλα». Με τον δε εξεζητημένο του τόνο προειδοποιεί ότι «δεν πρόκειται να δεχθούμε αμφισβήτηση με ευφάνταστα σενάρια».
Δεν γνωρίζουμε αν ο Έλληνας Πρωθυπουργός είχε ως στόχο να απαντήσει σε συγκεκριμένους πολιτικούς κύκλους σε Ελλάδα και Κύπρο. Αλλά είναι παντελώς ατυχής η αναφορά του ότι τα Μέσα Ενημέρωσης έχουν δημιουργήσει την εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα οι πρωταγωνιστές στην οθόνη για το συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν είναι τα ΜΜΕ που εντοπίζουν τις διαφωνίες που έχουν προκύψει από τις αμετροεπείς δηλώσεις των δύο πλευρών, οι οποίες προκάλεσαν όχι απλώς μια βαθιά κρίση αλλά δημιούργησαν και σύγχυση για το τι πραγματικά θέλουν οι δύο κυβερνήσεις.
Προφανώς στο μόνο στο οποίο φραστικά είναι σύμφωνοι οι πολιτικοί των δύο χωρών είναι το πώς θα πρέπει να πάψει ο ηλεκτρικός αποκλεισμός της Κύπρου.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός αποφεύγει να εξηγήσει αλλά και δεν αναδεικνύει το γεγονός ότι οι εργασίες πόντισης του περίφημου καλωδίου είναι «παγωμένες». Πώς γίνεται να εξελίσσεται ένας δημόσιος διάλογος για τη βιωσιμότητα του έργου το οποίο εξαρτάται πλήρως από τη γεωπολιτική στην περιοχή, ενώ οι δυσκολίες και τα προβλήματα εστιάζονται μόνο στην οικονομική βιωσιμότητά του; Και γιατί δεν υπάρχει μια πραγματική συζήτηση για το αδιέξοδο δημιουργίας του έργου από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις ενστάσεις της γείτονος χώρας;
Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι σύνθετη. Η αρχική δημαγωγική προσέγγιση, χωρίς εμβάθυνση και διεύρυνση των συζητήσεων, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί το έργο σε μια ατελέσφορη και αδιέξοδη δοκιμασία. Εκτός και αν υπάρχει πλήρης ταύτιση των δύο κυβερνήσεων για αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων τα οποία θα θυσιαστούν ώστε να μην ψηλαφίσει η κοινή γνώμη την ατολμία να εισέλθει η Αθήνα σε έναν δημιουργικό διάλογο με τους γείτονές της για αλλαγή του κλίματος. Η διορατικότητα στην πολιτική δεν είναι μόνο να αισθάνεσαι ότι έχεις δίκαιο αλλά και να ελίσσεσαι ευφάνταστα –εδώ ακριβώς ταιριάζει η λέξη που χρησιμοποίησε ο Πρωθυπουργός ως αρνητικό πρόσημο κατηγορώντας τα ΜΜΕ- για να επιβάλεις με πράξεις τους πραγματικούς σου σχεδιασμούς. Είναι καιρός επομένως, κύριοι σε Ελλάδα και Κύπρο, να μιλήσετε και για την ταμπακιέρα.
