Υπάρχει μια μερίδα πολιτών που ερωτοτροπούν με την ακροδεξιά παρ' όλο που οι ίδιοι δηλώνουν πίστη στα δημοκρατικά ιδεώδη. Αυτοί, λοιπόν, οι ερωτοτροπούντες, υπεραμυνόμενοι των ακροδεξιών μορφωμάτων, προβάλλουν διάφορα επιχειρήματα ελεεινολογούντες όσους έχουν το «θράσος» να επικρίνουν τα μορφώματα αυτά. Το κύριο επιχείρημα είναι σε όλες τις χώρες το ίδιο: πέστε μας τι είναι για σας ακροδεξιά. Μήπως κολλάτε τη ρετσινιά αυτή σε όσους λένε αλήθειες που σας ενοχλούν; Λοιπόν, το τι είναι ακροδεξιό κόμμα έχει απασχολήσει έγκυρους αναλυτές, πανεπιστημιακούς δασκάλους των Πολιτικών Επιστημών και του Συνταγματικού Δικαίου σε πολλές χώρες. Θα μπορούσα να κάνω αναφορά σε πολλές τέτοιες επιστημονικές μελέτες αλλά θα γίνω πολύ κουραστικός. Και τούτο γιατί το θέμα είναι εξόχως πολιτικό. Όμως δεν μπορώ να μην κάνω αναφορά σε αποφάσεις πάνω στο θέμα του Ομόσπονδου Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας. Το δικαστήριο αυτό θεωρείται από όλους τους Ευρωπαίους ειδικούς ως ένα από τα εγκυρότερα της Ευρώπης. Από τα έδρανά του έχουν περάσει μερικοί από τους πιο σπουδαίους δικαστές Συνταγματικού Δικαίου του κόσμου. Διά νόμου στα μέλη του δικαστηρίου πρέπει υποχρεωτικά να περιλαμβάνεται ένας μίνιμουμ αριθμός ακαδημαϊκών. Οι αποφάσεις του είναι προϊόν βαθύτατου προβληματισμού και κριτικής ανάλυσης όλων των δεδομένων.
Σύμφωνα με το Ομόσπονδο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, το κύριο κριτήριο του κατά πόσο ένα κόμμα μπορεί να χαρακτηριστεί «ακραίο» είτε της δεξιάς είτε της αριστεράς είναι οι διακηρυγμένες επιδιώξεις του. Αν από αυτές προκύπτει ότι το συγκεκριμένο κόμμα δεν σέβεται τη συνταγματική τάξη και επιδιώκει την ανατροπή της, τότε, εμπίπτει στον ορισμό του «ακραίου». Η αναζήτηση όμως των πραγματικών επιδιώξεων του κόμματος δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στην εξέταση του περιεχομένου του καταστατικού του, αν υπάρχει, ή της ιδρυτικής του διακήρυξης. Θα πρέπει να υπάρξει προσεκτική εξέταση των διακηρύξεών του ή των θέσεών του και πάνω σε μια σειρά από θέματα, όπως είναι, ενδεικτικά, η τοποθέτησή του έναντι συγκεκριμένων ομάδων όπως είναι οι μετανάστες, οι Ρομά, οι ομοφυλόφιλοι κ.λπ. καθώς επίσης η ενθάρρυνση της χρήσης βίας εναντίον συγκεκριμένων ομάδων πολιτών. Υπάρχουν αναφορές και σε πολλά άλλα στοιχεία, όπως η υποστήριξη απόψεων ότι κάποιες φυλές είναι ανώτερες από τις άλλες και ότι οι «κατώτερες» φυλές δεν πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις «ανώτερες». Βεβαίως μόνιμη και ξεκάθαρη είναι η θέση του δικαστηρίου ότι στο συμπέρασμα πως ένα κόμμα είναι «ακραίο» δεν πρέπει να οδηγείται κάποιος εύκολα. Τα αποδεικτικά στοιχεία πρέπει να είναι πάντα απολύτως πειστικά και χωρίς κενά. Στα καθ’ ημάς τώρα. Θα θέσω κάποια ερωτήματα και αφήνω την απάντηση στο καθένα από τα ερωτήματα αυτά στην κρίση του αναγνώστη: Το κόμμα που εγώ χαρακτηρίζω ακροδεξιό, το ΕΛΑΜ, καλλιεργεί ή όχι, συστηματικά, το μίσος και την απόρριψη εναντίον των αλλοδαπών και ιδιαίτερα των έγχρωμων μεταναστών; Έχει στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα με ηγετικά του στελέχη ενθαρρύνει τη χρήση ωμής βίας εναντίον απροστάτευτων μεταναστών; Ενθαρρύνουν στελέχη του τη χρήση βίας εναντίον έγχρωμων μεταναστών που εργάζονται ως ντελιβεράδες; Τηρεί άκρως εχθρική και πολεμική στάση έναντι των ομοφυλοφίλων; Καλλιεργεί στους νέους που το ακολουθούν το αρρωστημένο υπερπατριωτικό αίσθημα ότι οι Έλληνες είναι οι πιο ξεχωριστοί άνθρωποι πάνω στη γη; Και όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροί τους; Έχει στενούς αδελφικούς δεσμούς ή όχι με τη «Χρυσή Αυγή» στην Ελλάδα που κηρύχθηκε από την Ελληνική Δικαιοσύνη ως παράνομη συμμορία; Και τούτο γιατί με στελέχη της συμμετείχε στην οργάνωση και τη δολοφονία επικριτή της. Η «Χρυσή Αυγή» θαυμάζει ή δεν θαυμάζει τη 4η Αυγούστου, ήτοι τη δικτατορία του Μεταξά; Θαυμάζει ή δεν θαυμάζει τη χούντα των Αθηνών και το εθνοσωτήριο έργο της, στο οποίο περιλαμβάνεται και το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 που έφερε τον Αττίλα στην Κύπρο; Αντιμετωπίζουν τους επικριτές τους, όπου τους συναντήσουν, με βλοσυρότητα και εμπαθές ύφος, ως θανάσιμους εχθρούς ή όχι; Χειραγωγούν τους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας το χάρισμα της διαπροσωπικής επικοινωνίας και του λόγου και δημιουργούν στους άλλους ανθρώπους ψευδαισθήσεις ότι όλα είναι εύκολα και εφικτά αποκρύπτοντας όλες τις αρνητικές πληροφορίες, όπως διδάσκει ο Μακιαβέλι; Είναι ένα κόμμα που αντιγράφει με μαεστρία τις επιτυχημένες στρατηγικές των ναζί, αξιοποιώντας στο έπακρο τις συγκυρίες, τις ευκαιρίες, την ανοχή και τις αδυναμίες των άλλων;
Η ανοχή και οι αδυναμίες των άλλων είναι ένα πελώριο ξεχωριστό ζήτημα αφού η βάση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι η ουσιαστική και αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών. Αφού από αυτήν εξαρτάται το πόσο ελεύθερα και ορθά οι πολίτες αξιολογούν και επιλέγουν για τα ατομικά τους συμφέροντα και για το κοινό καλό. Η ενημέρωση των πολιτών ασφαλώς είναι δική τους ευθύνη, αλλά κυρίως εξαρτάται από όσους βρίσκονται στη θέση του πομπού των μηνυμάτων, όπου κατέχουν και ελέγχουν τη γνώση, τις πληροφορίες και τα κανάλια μετάδοσης ή επικοινωνίας αυτών. Στον σύγχρονο κόσμο όπου ζούμε, η δύναμη και η ευθύνη ενημέρωσης των πολιτών σε ό,τι αφορά τα ζητήματα με τα κοινά, τον δημόσιο βίο, τις πολιτικές, τους πολιτικούς, τις ιδεολογίες και τις θέσεις των κομμάτων ανήκουν στα κόμματα και στα ΜΜΕ και ασφαλώς στον τόπο μας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως τον ανώτατο άρχοντα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όλοι προσποιούνται πως δεν υπάρχει πρόβλημα ακροδεξιάς στην Κύπρο. Ενώ ο καρκίνος τους κατατρώει τα κόκαλα, αυτοί πιστεύουν ότι είναι απλό νευροκαβαλίκεμα... Το αποτέλεσμα δεν χρειάζεται ογκολόγο να το προβλέψει...
