Οι εξελίξεις στη Συρία και η πτώση του καθεστώτος Άσαντ είναι μια κοσμογονική εξέλιξη, ασχέτως, αν κάποιοι δημοσιογράφοι-αναλυτές στην Κύπρο και την Ελλάδα δυσκολεύονται (για να μην γράψω αρνούνται) να την αντιληφθούν ως τέτοια. Η πτώση του Άσαντ σηματοδοτεί μια νέα εποχή στην Ανατολική Μεσόγειο, και γενικότερα στη Μέση Ανατολή. Είναι η πρώτη φορά που μετά από 50 χρόνια ισχυρής παρουσίας της Σοβιετικής Ένωσης-Ρωσίας στη Μέση Ανατολή μέσω Συρίας αυτή η επιρροή ουσιαστικά εξαφανίζεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «ακύρωση» της ρωσικής ναυτικής βάσης στη Λατάκεια όπως και η παρακείμενη ρωσική αεροπορική βάση. Οι βάσεις αυτές ήταν μεγάλης σημασίας για την πρόσβαση της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο. Επιπρόσθετα, η μεγάλη ήττα της επιρροής του Ιράν εντός της Συρίας, εξαιτίας και της αποδυνάμωσης της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, αναδείκνυει πόσο περιορισμένος είναι ο ρόλος του Ιραν στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Ιράν πλέον, έχασε, την πρόσβαση που είχε μέσα από τα λεγόμενα «proxy» καθεστώτα ή οργανώσεις επιρροής.
Σε αντίθεση, όμως, με κάποιους Κύπριους και Ελλαδίτες δημοσιογράφους και αναλυτές, έγκυροι διεθνείς αναλυτές υιοθετούν την άποψη ότι στη νέα κατάσταση πραγμάτων στη Συρία, οι κερδισμένοι πέραν της συριακής σουνιτικής κοινότητας, είναι και η Τουρκία, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και γενικότερα η Δύση. Σε τι στα αλήθεια εξυπηρετούν οι θεωρίες συνωμοσίας σε μια τέτοια κοσμογονική εξέλιξη; Γιατί κάποιοι αρνούνται να αξιολογήσουν αντικειμενικά τις εξελίξεις; Γιατί τόση υπερβολή ότι οι εξελίξεις οδηγούν αναπόφευκτα σε σύγκρουση Τουρκίας-Ισραήλ; Τι τους κάνει να θεωρούν ότι η Τουρκία χάνει επιπλέον επιρροή εντός Συρίας λόγω ενδεχόμενης ανακήρυξης κουρδικού κράτους; Όλα αυτά εμφανίζονται ενώ τα γεγονότα τα διαψεύδουν. Διότι, παρ' όλες τις ρητορικές εξάρσεις κυρίως από την Τουρκία εναντίον του Ισραήλ για το θέμα της Γάζας δεν υπήρξε καμία δήλωση Τούρκου επισήμου εναντίον των επιθέσεων του Ισραήλ σε καίριους στόχους τζιχαντιστών εντός Συρίας ή του συριακού στρατού Επίσης, ούτε από πλευράς Ισραήλ υπήρξε επίσημη δήλωση που να κατηγορεί την Τουρκία ως εμπλεκόμενη στις εξελίξεις στη Συρία. Αντίθετα, τα γεγονότα όπως και όλες οι δηλώσεις μέχρι στιγμής από Τουρκία και Ισραήλ οδηγούν περισσότερο στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ανοχή εκατέρωθεν και ενδεχομένως κατανομή ρόλων προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της κάθε χώρας. Κανείς διεθνής έγκυρος αναλυτής εκτός από κάποιους «αναλυτές» σε Ελλάδα και Κύπρο δεν ισχυρίστηκε ότι υπάρχει ενδεχόμενο σύγκρουσης Τουρκίας-Ισραήλ λόγω των γεγονότων στη Συρία.
Επιπλέον, οι κύριες ενδείξεις των συριακών εξελίξεων όπως και η επιμονή των Αμερικανών, των Ευρωπαίων, των Τούρκων και των Ισραηλινών για μια ενιαία Συρία δίχως εσωτερικό κατακερματισμό επιβεβαιώνουν την πολιτική βούληση του νέου πρωταγωνιστή Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, ότι η χώρα θα παραμείνει ενιαίο κράτος - και δεν υπάρχει πιθανότητα απόσχισης οποιασδήποτε μεγάλης ή μικρής μειονότητας. Επομένως, η πιθανότητα δημιουργίας κουρδικού κράτους στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας είναι ανύπαρκτη. Σίγουρα οι σημερινές προθέσεις του αλ Τζολάνι πρέπει να επιβεβαιωθούν στην πράξη και αυτό θα φανεί σύντομα. Στο παρόν στάδιο φαίνεται να προκρίνει εξουσία αντί των προηγούμενων φονταμενταλιστικών απόψεών του.
Όσον αφορά την Κύπρο, οι εξελίξεις στη Συρία πιθανώς να δημιουργήσουν συνθήκες πλήρους έλλειψης ενδιαφέροντος εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας για το Κυπριακό. Γιατί τώρα η διεθνής κοινότητα θα ασχολείται με θέματα που επείγουν όπως το Συριακό και όχι με ένα πρόβλημα μισού αιώνα. Για όσους μάλιστα φαντασιώνονται ότι η εμπλοκή της Τουρκίας στην πτώση του καθεστώτος του Άσαντ θα τη φέρει σε δύσκολη θέση και θα υποστεί κόστος με ενδεχόμενο πόλεμο με το Ισραήλ, να σας πω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η Τουρκία αναβαθμίζεται γεωπολιτικά σε βαθμό που για πρώτη φορά γίνεται ο κυρίαρχος παίχτης για τις εξελίξεις εντός Συρίας (μέχρι τώρα ήταν στη γνωστή τριάδα Ρωσία, Ιράν, Τουρκία. Οι άλλοι δύο έχουν ήδη περιθωριοποιηθεί - δίχως καθοριστικό πλέον ρόλο). Και εδώ το ερώτημα είναι το εξής: Τι θα πράξει ο Νίκος Χριστοδουλίδης για να κρατήσει το Κυπριακό σε τροχιά διαπραγμάτευσης-πενταμερούς; Εύχομαι να αντιλαμβάνεται ότι ροκανίζοντας τον χρόνο χωρίς επί της ουσίας να προχωρά ουσιαστικά και αποφασιστικά στην επίλυση του Κυπριακού θα διανύσει τη θητεία του καταφέρνοντας το απόλυτο τίποτα. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι όσο καθυστερεί ο Χριστοδουλίδης να βάλει το Κυπριακό σε τροχιά άμεσης επίλυσης, η επιδείνωση των σκληρών πραγματικοτήτων επί του κυπριακού εδάφους θα εδραιώνεται και οι μεγάλοι χαμένοι στην Ανατολική Μεσόγειο θα είμαστε εμείς!
