Δεν υπάρχει και πολύς χώρος για τους καλούς ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο. Η Ινδία σκότωσε όλους τους Γκάντι της. Ο Μαχάτμα Γκάντι. Η Ιντίρα Γκάντι. Ο Ρατζίβ Γκάντι. Όλοι έφυγαν με μια σφαίρα. Η Αμερική σκότωσε όλους τους Κένεντι της. Ο Τζον Κένεντι και ο Ρόμπερτ Κένεντι. Σκοτώθηκαν δεχόμενοι πυροβολισμούς ο ένας μετά τον άλλο. Δολοφονήθηκε και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Το Πακιστάν σκότωσε τους Μπούτο του. Ο Ζουλφικιάρ Αλί Μπούτο απαγχονίστηκε, η κόρη του Μπεναζίρ Μπούτο δέχθηκε πυροβολισμούς. Στη Σουηδία δολοφονήθηκε δεχόμενος πυροβολισμούς στη μέση του δρόμου ο γλυκύτατος Όλαφ Πάλμε. Δεν μπορώ να απαριθμήσω τους καλούς ανθρώπους που δολοφονήθηκαν στην Τουρκία. Είναι τόσοι πολλοί. Δεν έβγαλα ποτέ από το μυαλό μου το τρυπημένο παπούτσι του Χραντ Ντινκ, ο οποίος σωριάστηκε στην άσφαλτο μέσα στα αίματα και έμεινε. Εσύ Κύπρος, δολοφόνησες και εσύ πολλούς καλούς ανθρώπους σου. Ποιος ξέρει, ίσως και για αυτό είμαστε σε αυτό το χάλι.
Τι συζητούν τώρα, αγαπητέ Τόνι; Τον Αυξεντίου; Ποιος έβγαλε γλώσσα στον θρυλικό ήρωα; Προσπαθούν να αποδείξουν πόσο πατριώτες είναι μέσω αυτού του ήρωα; Δεν ξέρουν, Τόνι, δεν ξέρουν απολύτως τίποτα, δεν μπήκαν καθόλου στον κόπο να διαβάσουν. Διαβάζουν ό,τι τους δίνει το κράτος. Σε αυτό το νησί είναι ψέμα και η Ιστορία. Εκείνοι που κλείνουν τα μάτια στην αγριότητα της δικής τους φυλής διαβάζουν μεγαλοφώνως τις «λαμπρές» νίκες τους. Ο Αυξεντίου είναι ένας μεγάλος ήρωας που εμπνέει όλους. Τι υπάρχει προς συζήτηση; Δεν τους το είπαν οι αέρηδες και οι βροχές των βουνών του Μαχαιρά; Έστω και ένα σύννεφο δεν τους το είπε; Σκυλιά Εγγλέζοι. Και σκυλιά καταδότες. Θυσίασε τη ζωή του για την Κύπρο. Είτε αυτοκτόνησε. Είτε κάηκε από τους ποταπούς αποικιοκράτες. Τι διαφορά κάνει;
Ο Κυριάκος Μάτσης. Είναι και εκείνος ήρωας. Ήταν το 1958. Περικυκλώθηκε και σκοτώθηκε και εκείνος στο κρησφύγετό του στο Δίκωμο. Το διηγείται ο αδελφός του, Γιαννάκης Μάτσης. Μια μέρα τού τηλεφώνησε ο τότε Άγγλος κυβερνήτης, σερ Τζον Χάρντιγκ, και τού έδωσε μια επιστολή για να τη διαβιβάσει στον αδελφό του, λέει. Στην επιστολή, ο κυβερνήτης Χάρντιγκ τού ανέφερε να τερματίσει τον αγώνα της ΕΟΚΑ και ότι πολύ σύντομα η Αγγλία θα αναγνώριζε την ανεξαρτησία της Κύπρου. Ο Γιαννάκης διαβίβασε την επιστολή αυτή στον αδελφό του. Μόλις τη διάβασε είπε το εξής:
«Ο αγώνας μας πέτυχε. Οι Άγγλοι δέχτηκαν την ανεξαρτησία μας. Δεν χρειάζεται περαιτέρω αιματοχυσία. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, οι Άγγλοι θα σύρουν και την Τουρκία μέσα στην υπόθεση και δεν θα λυθεί ποτέ το Κυπριακό».
Όμως, ο Γρίβας απέρριψε την πρόταση του Μάτση. Και μετά από αυτό το γεγονός δολοφονήθηκε. Πάλι με μια κατάδοση.
Οι ήρωες δεν ξεχνιούνται, διότι βάζουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην Ιστορία. Εμείς είμαστε πολύ αγνώμονες όμως. Ήταν καθηγητής μου στο λύκειο ο Χουσεϊν Ρούσο, ο οποίος σκοτώθηκε στον δρόμο του By-pass στην Ομορφίτα τον Δεκέμβριο του 1963. Ήταν μια προσωπικότητα την οποία θαύμαζα και έπαιρνα ως παράδειγμα. Δεν κατέστη δυνατόν να μαθευτεί πώς δολοφονήθηκε ο Ρούσο, όμως περιφέρονταν πολλές φήμες. Τον σκότωσαν οι Έλληνες ή οι Τούρκοι; Έμεινε και αυτό μυστικό. Όμως, ποιο είναι το πιο θλιβερό; Για πενήντα χρόνια δεν κατέστη δυνατόν να γίνει γνωστό πού ήταν η σΟρός του. Τον έγραψαν και αυτόν στον κατάλογο των αγνοουμένων. Όμως, βρισκόταν τον Κήπο του ΤΤεκκέ, ακριβώς στο κέντρο της Λευκωσίας. Δεν υπήρχε το όνομά του στον τάφο, κανείς δεν ήξερε. Βρέθηκε δεκάδες χρόνια μετά με μια ανασκαφή που έγινε. Και κηδεύτηκε με τελετή. Αυτός είναι ο σεβασμός στους ήρωες;
Είδαμε και χειρότερα από αυτό. Ο πεσόντας Εβτζέτ Γιουσούφ. Ο πατέρας της αγαπητής φίλης μας Νιλγκιούν. Ήταν ο πρώτος πεσόντας στη Λευκωσία στις 20 Ιουλίου. Τον έθαψαν και αυτόν στον Κήπο του ΤΤεκκέ. Έγραψαν και το όνομά του στην ταφόπετρα. Όμως, δεν υπήρχε ο διοικητής Εβτζέτ σε εκείνο τον τάφο. Τι υπήρχε; Ένα κομμάτι σωλήνα. Η Νιλγκιούν πηγαινοερχόταν για χρόνια στον τάφο του πατέρα της. Φύτεψε λουλούδια, τα πότιζε. Μέχρι που εξελέγη «πρόεδρος» ο Μουσταφά Ακιντζί το 2015. Μετά που μεγάλωσαν οι υποψίες έγινε ανασκαφή, με πρωτοβουλία του Ακιντζί. Και αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Μόνο ένα κομμάτι σωλήνα υπήρχε σε εκείνο τον τάφο. Ο διοικητής Εβτζέτ ήταν σε έναν άλλον, ομαδικό τάφο. Καταχώρισε αγωγή σε αυτή τη διοίκηση η Νιλγκιούν, η οποία δεν μπόρεσε να αντέξει τόση έλλειψη σεβασμού.
Σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει σεβασμός στους ζωντανούς. Ούτε και στους νεκρούς!
