Πριν αποφασίσεις να ανοίξεις την τηλεόραση για να δεις τις ειδήσεις οφείλεις να κάνεις μια ψυχολογική προετοιμασία. Ότι θα είσαι έτοιμος να αντέξεις την καταιγίδα των αρνητικών ειδήσεων μέχρι την επομένη… φορά.
Αν παρακολουθείς τα δελτία ειδήσεων ελαφρά αδιάφορος δεν κινδυνεύεις… Το έχεις ήδη αποδεχτεί ότι ο κόσμος καταστρέφεται και εσύ είσαι απλά θεατής…
Πιστεύω πως οι ηλικίες από 20 έως και πάνω από 35 στην πλειοψηφία τους αποφεύγουν τα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές εκπομπές. Έχουν το κινητό ή το τάμπλετ τους και διακτινίζονται σε έναν δικό τους κόσμο που καμιά σχέση δεν έχει με τη ρέουσα πραγματικότητα.
Ένα παράδειγμα: Νεαροί φίλοι συχνάζουν σε καφετέρια που συχνά - πυκνά συναντιόμαστε. Προχθές μο;y… ξέφυγε να ρωτήσω κάτι για τον σεισμό στο Αφγανιστάν. Μάλλον νόμισαν πως μονολογούσα στη μοναξιά μου. Δεν ρώτησα σκόπιμα αν πήραν χαμπάρι τον σεισμό στο Αφγανιστάν και ποια η γνώμη τους για τους πέντε αιχμάλωτους Έλληνες Κυπρίους στα κελιά του Αττίλα.
Δεν μου έδωσε κανένας σημασία. Σαν να μίλησα στο σύμπαν ή στον απέναντι τοίχο…
Έκανα μια δεύτερη προσπάθεια. Είπα: «Από κατολίσθηση στο Αφγανιστάν έσβησε ένα ολόκληρο χωρίο… Σώθηκε μόνο ένα άτομο»! Όχι δυο… Ένας και μοναδικός.
Η ίδια παγερή αδιαφορία. Ούτε ένας δεν άφησε το κινητό για να μου δώσει μια αφηρημένη έστω απάντηση.
Η συζήτησή τους περιστράφηκε γύρω από το προψεσινό παιγνίδι στο Ευρωμπάσκετ μεταξύ Ελλάδας και Ισπανίας. Πράγματι, μονοπωλούσε το ζωηρό ενδιαφέρον. Κατανοητό; Κατανοητό! Ποιος ενδιαφέρεται για τις φυσικές καταστροφές που θάβουν ζωντανούς 1.000 ανθρώπους κάπου;
Τι κάθομαι και ψάχνω την επικαιρότητα, όταν η Τσελεστίνα αποφάσισε να κατέβει στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές; «Ακρο-αριστερά Αντίσταση-Κομμουνισμός» είναι η ονομασία του κινήματός της. Θέλω να τη συγχαρώ. Οι εκλογές του χρόνου θα είναι οι πιο ενδιαφέρουσες από όλες τις προηγούμενες. Θα υπάρξουν φαιδρότητες πάρα πολλές, ο πολιτικός λόγος έχει εξατμιστεί σαν καπνός που έψησε δυο μερίδες σουβλάκια!
Πέρα από την πλάκα, ψυχανεμίζομαι πως το εκλογικό σώμα βρίσκεται σε πλήρη αποξένωση με την πραγματικότητα. Ό,τι προλάβει το ακούει σαν κροτίδα του Πάσχα που αμέσως μετά που εκρήγνυται σαν να μην ακούστηκε ποτέ.
Έτσι και στα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές εκπομπές. Μια αλληλουχία σκανδάλων, μια ακατάσχετη υποψιολογία (φοβερός ο νεολογισμός μου ε...) και αμέτρητα προβλήματα των πολιτών, που η ζωή τους κατέταξε στην κατηγορία των κοινών θνητών. Κι όμως. Δεν φταίει η κυβέρνηση ή τα κόμματα… Κι αυτά θα πληρώσουν το ακριβό τίμημα όλων όσων δεν τόλμησαν να καταλάβουν και να αντιμετωπίσουν…
