Κόλαση επί Γης υπάρχει καθημερινά από την εμφάνιση του ανθρώπου στον πλανήτη μας.
‘Όταν ο πρώτος άγριος που κρυβόταν σε μια σπηλιά άκουσε θόρυβο κάπου κοντά στο καταφύγιό του, άρπαξε από τη γη μια πέτρα κι έτρεξε προς την έξοδο. Κάπου 100 μέτρα μακριά του είδε μερικές φιγούρες άλλων πρωτόγονων που κινούνταν προς τη σπηλιά του…
Δεν φοβήθηκε ποτέ του. Δεν ήξερε τι θα πει φόβος μέχρι εκείνο το πρωινό που ένιωσε ανασφάλεια ότι κάποιοι θέλουν να του πάρουν τη σπηλιά.
Κοίταξε την πέτρα που κρατούσε στο δεξί του χέρι…Η πέτρα, θα ήταν το πρώτο όπλο που χρησιμοποιήθηκε στην ανθρωπότητα. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, πέταξε την πέτρα εναντίον της ομάδας που εκινείτο προς το μέρος του. Η πέτρα δεν έφτασε σ' αυτούς, οι οποίοι όμως σταμάτησαν να προχωρούν κι έμειναν σαν χαζοί να κοιτάνε την πέτρα που κύλησε περίπου στη μέση της απόστασης του πρώτου πρωτόγονου και της δεκάδας των μουσαφίρηδων. Προχώρησαν με αργά βήματα μέχρι την πέτρα και σταμάτησαν. Το σημείο που βρισκόταν η πέτρα ήταν στην ουσία το… πρώτο σύνορο που σημειώθηκε στο έδαφος. Ούτε αυτός που την έριξε σκέφτηκε κάτι τέτοιο, ούτε οι μουσαφίρηδες σκέφτηκαν πως το σημείο της πέτρας θα ήταν το αναμεταξύ εδαφικό όριο που μετά από πολλά χρόνια θα ονομαζόταν συνοριακή γραμμή…
Πάνω στην πρωτόγονη έκπληξή τους, για το πρώτο-πρώτο γεγονός της Ιστορίας, κάποιος μηχανισμός του εγκεφάλου τους δραστηριοποιήθηκε και άρπαξαν κι αυτοί πέτρες κι άρχισαν να ρίχνουν προς τη σπηλιά απ’ όπου άρχισαν να εμφανίζονται κι άλλοι πρωτόγονοι. Χωρίς να το αντιληφθούν, και οι μεν και οι δε, σχημάτισαν τις πρώτες ομάδες, μπουλούκια, ορδές, αν θέλετε ονομάστε τες πρώτες αρχαίες «πρωτόγονες φυλές».
Έκτοτε πέρασαν χρόνια πολλά, και φυλές εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. Σήμερα, όμως, τόσο… πολύ έχουμε εξελιχθεί, που μετά από αμέτρητες συγκρούσεις και ποταμούς αιμάτων που θα ξαναγέμιζαν τον Ειρηνικό Ωκεανό με αίμα, σχηματίστηκαν οι χώρες, οι χάρτες, τα κράτη και τα έθνη. Οι πρωτόγονοι εξελίχθηκαν κι αυτοί. Έφτιαξαν πολιτισμούς αλλά και στρατούς, έκαναν παγκόσμιους πολέμους αλλά και σήμερα ακόμα εξακολουθούν να φοβούνται ο ένας τον άλλο κι εξοπλίζονται για να καταστρέψουν αλλήλους.
Παρακολουθώ με δέος τι συμβαίνει στη Γάζα. Γενοκτονία; Γενοκτονία! Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πού να διαφύγουν. Τα σπίτια τους διαλύονται και σχηματίζουν προσωρινές σπηλιές, που όμως δεν μπορούν να τους προστατέψουν. Όλος ο πλανήτης βγάζει ανακοινώσεις, αλλά η Ιστορία τις πετάει στον σκουπιδότοπο του χρόνου. Θα σταματήσει κάπου το Ισραήλ ή έχουμε να δούμε τη φρικαλεότητα να θεριεύει κι άλλο; Η ανθρωπότητα στο θερμομίξ της αυτοκαταστροφής της…
Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε το 2025 ή αν το 2026 θα αρχίσουμε από την αρχή να ρίχνουμε πέτρες…
