Αγαπητέ κύριε πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων. Να μας ξανάρθετε και να ξαναπάτε στα Φυλακισμένα Μνήματα. Αφού πρώτη φορά πήγατε προχθές, ακόμα ένα πέρασμα μάς το χρωστάτε…
Γιατί πέρα από τα γνήσια δάκρυα της πρώτης φοράς, όταν είδατε την κρεμάλα, προχωρήσατε σαν γνήσιος πολιτικός που είστε να κάνετε και δηλώσεις στα κανάλια. Όπως σας είδα, τα βουρκωμένα μάτια δεν ήταν ψεύτικα. Γνήσια ήταν, γιατί το να αντικρύζεις την καταπακτή με την κρεμάλα πρέπει να είσαι πολύ αναίσθητος για να μην γεμίσουν τα μάτια σου.
Κάνατε και δηλώσεις. Απορήσατε που χώρα του δυτικού κόσμου -η Αγγλία- χρησιμοποιούσε αυτές τις βάρβαρες μεθόδους για να εκτελεί νεαρά παιδιά Κυπρίων… Ώς εδώ καλά…Τι τη θέλατε την κατάληξη; Τόσα χρόνια πολιτικός στην Ελλάδα, δεν ακούσατε ποτέ για ποιο λόγο κρέμασαν τον Παλληκαρίδη, τον Καραολή και αρκετούς άλλους οι Άγγλοι αποικιοκράτες;
Είδατε πουθενά να αναγράφεται πως έπεσαν υπέρ της ανεξαρτησίας της Κύπρου; Τι μεγάλη ιστορική μπαρούφα ξεστομίσατε; Ποια ανεξαρτησία; Αυτό δεν σημαίνει πως τα παιδιά που είναι θαμμένα στα Φυλακισμένα Μνήματα δεν ήξεραν γιατί τραγουδούσαν λίγο πριν ξεψυχήσουν στην αγχόνη. Ο Σολωμός το είπε και θα σας το θυμίσω τώρα, πως: «Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν να θεωρούν εθνικό ό,τι είναι αληθινό.»
Έπρεπε να λέγατε την αλήθεια, χωρίς καμιά ενοχή. Δεν καταλαβαίνουν όμως από ενοχές οι πολιτικοί, αυτό είναι σίγουρο. Ποιος θα θύμωνε αν ονοματίζατε την ένωση ως τον σκοπό του αγώνα και της θυσίας; Ξέρετε γιατί δεν το λέτε κι εσείς κι εμείς και τόσοι άλλοι; Διότι θα χρειαστεί να ζητήσουμε συγγνώμη που διαστρεβλώνουμε την αλήθεια και τη φέρνουμε στα μέτρα μας, και δεν ξέρω αν ακόμα κι αυτήν τη… σύγχρονη ανεξαρτησία έχουμε το σθένος να την υπερασπίσουμε…
Υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας με κάθε τρόπο θα είναι η αληθινή συγγνώμη στους θυσιασθέντες του 55-59. Αλλά την αλήθεια να τη λέμε άφοβα και να μην κωλώνουμε γνωρίζοντας πως παιδιά έδιναν τη ζωή τους για ένα όραμα που η επίσημη Ελλάδα ποτέ δεν αποδέχτηκε και ποτέ δεν υπεράσπισε.
Το ιστορικό λάθος της ΕΟΚΑ δεν βαραίνει την ίδια. Πάνω στη δράση και την αυτοθυσία, όλα έμπαιναν στο περιθώριο… Αυτοί που έκαναν παιγνίδια στην πλάτη της φέρουν τεράστια ευθύνη που ζούσαν σε ένα σύννεφο μικρομεγαλισμού και τυφλής ματαιοδοξίας.
Να μας ξανάρθετε κ. Κακλάμανη και να πάτε ξανά στα Φυλακισμένα Μνήματα! Και να βάλετε στεφάνια συγγνώμης στο κάθε μνήμα. Η ομολογία της αλήθειας είναι η μόνη που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και τις ψυχές μας, για το τι θέλουμε σήμερα…Το αν κάποιοι οραματίζονται ακόμα ενώσεις κι άλλα υπερπατριωτικά «εδέσματα», πρόβλημά τους άλυτο….
