Αδιέξοδες παραμένουν δυστυχώς ακόμη οι όποιες διπλωματικές προσπάθειες για τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και τίποτα δεν δείχνει στον ορίζοντα ότι το τέλος του πιο παράλογου και άδικου πολέμου στη σύγχρονη εποχή βρίσκεται κοντά.
Και αυτό για έναν λόγο: Η Ρωσία του Πούτιν, που πυροδότησε αυτόν τον πόλεμο, δεν επιθυμεί τον τερματισμό του αν δεν κατοχυρώσει πρώτα την πλήρη παράδοση της Ουκρανίας και αν δεν βάλει στο χέρι και το τελευταίο εκατοστό ουκρανικού εδάφους που εποφθαλμιά. Πολύ δε περισσότερο όσο όχι μόνο δεν αισθάνεται καμία ουσιαστική πίεση από το αντίπαλο δέος, τις ΗΠΑ, αλλά, αντίθετα, βλέπει τον Αμερικανό Πρόεδρο να της βάζει πλάτες και να «πιάνει από τον λαιμό» τη δύσμοιρη Ουκρανία, ζητώντας της με απειλές και εκβιασμούς να συνθηκολογήσει.
Αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες είναι μία φαρσοκωμωδία και παρωδία συνομιλιών. Ή μάλλον μια πραγματική τραγωδία, ένας παραλογισμός και ο απόλυτος ευτελισμός κάθε έννοιας δικαίου.
Οι Αμερικανοί προσπαθούν να πείσουν τους Ευρωπαίους και τους Ουκρανούς να συναινέσουν στην παράδοση και ταπείνωση της Ουκρανίας και ο «τσάρος» Πούτιν κάθεται ανενόχλητος στα παλάτια του και περιμένει να πάνε να τον βρουν τα καλά «μαντάτα». Και εν αναμονή των «καλών νέων», συνεχίζει να βομβαρδίζει ακατάπαυστα υποδομές και μη στρατιωτικούς στόχους στην Ουκρανία και να σκοτώνει μέσα σε συγκροτήματα κατοικιών και διαμερίσματα αμάχους, γυναίκες, παιδιά και γέροντες, ακόμα και την ώρα που κοιμούνται. Με αυτόν τον τρόπο θεωρεί ότι θα κάμψει το ηθικό και το κουράγιο των Ουκρανών και όσο δεν το πετυχαίνει τόσο γίνεται όλο και πιο βάρβαρος, όλο και πιο αιμοδιψής.
Είναι δυνατόν λοιπόν να μιλάμε για ειρήνευση στην Ουκρανία και να αφήνεται ο Πούτιν ανενόχλητος να ισοπεδώνει τη χώρα και να εξολοθρεύει τον λαό της; Είναι δυνατόν να μιλάμε για διαπραγματεύσεις και να απουσιάζει από το τραπέζι των συζητήσεων ο επιτιθέμενος και εισβολέας και οι πιέσεις και απειλές να ασκούνται στο θύμα του;
Οι Ουκρανοί είναι εμφανές ότι έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει και είναι έτοιμοι για έναν έντιμο και αξιοπρεπή συμβιβασμό. Είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ αλλά απαιτούν αποτελεσματικές εγγυήσεις ασφάλειας για την επόμενη μέρα, λόγω της επιθετικότητας και αναξιοπιστίας της Ρωσίας. Κατανοούν επίσης ότι κάποια εδάφη τους που κατέλαβε η Ρωσία θα μείνουν σε αυτήν αλλά όχι στην έκταση που απαιτεί ο Πούτιν, ενώ αποδέχονται και μία σειρά άλλους, οδυνηρούς για αυτούς, ρωσικούς όρους.
Το ερώτημα είναι τι υποχωρήσεις και παραχωρήσεις έκανε η εισβολέας Ρωσία στην έως τώρα «διαπραγμάτευση»; Καμία απολύτως. Και δεν θα κάνει και καμία στο μέλλον, όσο δεν αισθάνεται καμία απολύτως πίεση από τους Αμερικανούς «διαπραγματευτές» και όσο ο Τραμπ συνεχίζει να τηρεί στάση «Ποντίου Πιλάτου».
Αν ο Τραμπ θέλει πραγματικά να βάλει τέλος στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι η ώρα να ασκήσει πραγματική στρατιωτική και οικονομική πίεση στη Ρωσία. Διαφορετικά ο Πούτιν θα συνεχίσει να τον εμπαίζει και να εγκληματεί σε βάρος της Ουκρανίας.
