Στις σημερινές εκλογές ένα είναι το μεγάλο σίγουρο. Η μεγάλη νικήτρια θα είναι η αποχή. Οι νέοι βαριούνται να πάνε στις κάλπες. Δεν έχει σημασία αν έχει ζέστη ή κρύο. Η εκπαίδευση στη βαρεμάρα είναι πολύ καλά δουλεμένη μέσα στο κυπριακό σχολείο. Και δεν φταίνε ούτε τα κλιματιστικά που δεν υπάρχουν ούτε τα υπόλοιπα υλικοτεχνικά. Φταίει η μεγάλη ριζωμένη και καρκινική νοοτροπία (αγνώστου περίπου προέλευσης), που δεκαετίες τώρα θέλει τους εκπαιδευτικούς του τόπου να μοιάζουν διανοητικά ανάπηροι, παντελώς άβουλοι, καλοκουρδισμένα ρομπότ που απλά εφαρμόζουν «οδηγίες». Η χαρά του νέου πρωτοδιόριστου δάσκαλου σύντομα θα σβήσει μπροστά στη ζοφερή πραγματικότητα. Η εξυπνάδα και οι καλοί του βαθμοί που έπαιρνε στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο θα μοιάζουν με φτερό που χαϊδεύει ένα απολιθωμένο μαμούθ. Η ελπίδα του θα σβήσει. Θα γίνει μια εφαρμογή της Microsoft.
Έχουμε με διαφορά τις περισσότερες οδηγίες-εγκυκλίους από κάθε άλλο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτή η πληθώρα οδηγιών είναι ίδιο ακριβώς με την έλλειψη εμπιστοσύνης, κι αυτενέργειας. Οι εξετάσεις των παιδιών τα τελευταία χρόνια συνοδεύονται με πολυσέλιδους οδηγούς διόρθωσης. Οι οδηγοί διόρθωσης ειδικά στα θεωρητικά μαθήματα όπως τα Νέα Ελληνικά και την Ιστορία μπορούν να κάψουν τα εγκεφαλικά κύτταρα ακόμη και του πιο ζεν ανθρώπου. Τόση ανάλυση και σημεία και λέξεις και διατυπώσεις και καβγάδες για τα κόμματα και τις τελείες σφίγγουν τη θηλιά στον λαιμό ακόμα και του εμπειρότερου, του πιο καλοπροαίρετου και ευφάνταστου εκπαιδευτικού, αν αυτός υπάρχει.
Τα γυμνασιόπαιδα πάνε στα σχολεία τους με σπασμένη ψυχολογία του τύπου: να γράψουμε, να τελειώνουμε, να πάμε σπίτι μας. Κατά τ’ άλλα οι εξετάσεις με τα εκατό τυπικά τους διεξάγονται πέρα για πέρα άριστα, αλάνθαστα και στιβαρά. Πέντε φορές έλεγχος των πόντων, των υπογραφών, των υπολογισμών, μέτρημα και ξαναμέτρημα ορθογραφικών, το κόλλημα των γραπτών με το ειδικό αυτοκόλλητο. Τα ειδικά σεμινάρια για το πώς να κολλά η κυρία Σοφία το αυτοκόλλητο. Ώρες πολλές και συζητήσεις και καβγάδες και συγκινήσεις όπως αυτές μιας κηδείας. Και τελικά η καταϊδρωμένη κυρία Σοφία έκανε λάθος και για να διορθωθεί έπρεπε πρώτα να παρουσιαστεί στο υπουργείο, να κάνει δέκα μετάνοιες, να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει. Σε δύο μήνες θα πάρει και επιστολή επίπληξης για τη λανθασμένη χρήση του αυτοκόλλητου και θα την προειδοποιεί ο αυτοκολλητοαυτοκράτορας πως, αν ξανασυμβεί, θα της ακρωτηριάσουν το ένα χέρι. Η κυρία Σοφία έπαθε νευρικό κλονισμό. Από του χρόνου θα προσέχει τους διαδρόμους, δεν κάνει για λαμπρή επιτηρήτρια τάξης.
Η δύσπνοια των 44 βαθμών Κελσίου ξεκινά τις διαμαρτυρίες. Πάντα τέτοια εποχή. Αλλά μακάρι το κυπριακό σχολείο να είχε λύσει όλα τα υπόλοιπα και να έμεναν τα κλιματιστικά.
Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλούμε για μεγάλη συμμετοχή σε κάθε εκλογική διαδικασία. Όταν θα καταλάβουν επιτέλους τα παιδιά-μελλοντικοί ψηφοφόροι πως κάτι επιτέλους γίνεται. Όχι όμως κάτι μικρό. Κάτι μεγάλο και πυρωμένο που θα μας απογειώσει ως χώρα. Κάτι που να είναι χαρούμενο.
Το χρώμα του τενεκέ που μπαίνουν τα ψηφοδέλτια μετά που χώστηκες πίσω που την κουρτινούα είναι σχεδόν το ίδιο με το χρώμα των φακέλων των διαγωνισμάτων, αλλά αυτό μάλλον είναι άσχετο.
