Έντονες αντιδράσεις συνεχίζουν να εκφράζουν πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και νομικοί εντός της τουρκοκυπριακής κοινότητας σε σχέση με τη «σύλληψη» και κράτηση πέντε Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα, κάνοντας λόγο για «πολιτική ομηρία», «νομική παρωδία» και μια επικίνδυνη τροπή που υπονομεύει την ασφάλεια δικαίου για όλους.
Μέσα από ανακοινώσεις, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και απόψεις που κατέθεσαν στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ), οι Ιζέτ Ιζτζάν, Μεχμέτ Χάσγκιουλερ και Τζανσού Ναζλί μιλούν για παραπληροφόρηση και δολοφονία χαρακτήρων για όσους στάθηκαν στους Ε/κ, ενώ κάνουν λόγο και για συστημική παραβίαση δικαιωμάτων στα κατεχόμενα.
«Επιχείρηση πολιτικής ομηρίας»
Σε κοινή γραπτή τους δήλωση, ο πρόεδρος του Κόμματος Ενωμένη Κύπρος, Ιζέτ Ιζτζάν, μαζί με το Κίνημα Κυπρίων για Ειρήνη και Αλληλεγγύη, καταγγέλλουν μια συντονισμένη εκστρατεία παραπληροφόρησης και δολοφονίας χαρακτήρων εναντίον τους, επειδή στάθηκαν ως εγγυητές για την απελευθέρωση των πέντε Ελληνοκυπρίων.
«Αντισταθήκαμε στο να χρησιμοποιούνται αθώοι άνθρωποι, απλώς και μόνο επειδή είναι Ελληνοκύπριοι, ως πολιτικοί όμηροι για τους βρώμικους σκοπούς εκείνων που τρέφονται από το σύστημα», αναφέρουν, τονίζοντας πως η πράξη αλληλεγγύης τους αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα ότι οι Κύπριοι μπορούν να σταθούν ενωμένοι, ανεξαρτήτως θρησκείας, γλώσσας ή φυλής.
Κατηγορούν την «υποδιοίκηση της Τουρκίας» στα κατεχόμενα ότι συντηρεί το πρόβλημα του περιουσιακού για να διατηρήσει ένα καθεστώς «λαφύρων και πλιάτσικου», ενώ ταυτόχρονα, λένε πως πολιτικοί όπως ο Ερσίν Τατάρ και ο Ερχάν Αρίκλι, ενθαρρύνουν τους πολίτες σε παράνομες ενέργειες και μετά τους εγκαταλείπουν όταν συλλαμβάνονται. Υποστηρίζουν ότι αυτές οι ενέργειες θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και την ύπαρξη της «επιτροπής αποζημιώσεων», η οποία αναγνωρίζεται από το ΕΔΑΔ. Απορρίπτουν δε τις κατηγορίες εναντίον του Σενέρ Ελτζίλ, διευκρινίζοντας ότι πούλησε περιουσία που απέκτησε η οικογένειά του με τον ιδρώτα της και όχι «λάφυρα».
Η ρίζα του κακού: Ο «νόμος» του 1995
Μιλώντας στο ΚΥΠΕ, ο Τουρκοκύπριος ακαδημαϊκός Μεχμέτ Χάσγκιουλερ τοποθετεί την κρίση στις ιστορικές της διαστάσεις, επισημαίνοντας ως αιτία τον «νόμο 52/1995», ο οποίος, όπως λέει, «νομιμοποίησε το πλιάτσικο». Σύμφωνα με τον κ. Χάσγκιουλερ, ο νόμος αυτός, που προωθήθηκε από το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα (ΡΤΚ) και Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΚ), μετέτρεψε μονομιάς τα «πιστοποιητικά οριστικής κατοχής» σε κανονικούς «τίτλους ιδιοκτησίας», ανοίγοντας τον δρόμο για τη σημερινή χαοτική, όπως λέει, κατάσταση.
«Έχουμε ένα 'κράτος' που αδιαφορεί για τα θύματα της περιουσιακής κρίσης και εγκαταλείπει τους πολίτες του μέσα στην παραφροσύνη που το ίδιο δημιούργησε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, συλλαμβάνει τους Ελληνοκύπριους που έρχονται να δουν τις περιουσίες τους», σημειώνει. Για τον κ. Χάσγκιουλερ, η επίθεση στον Σενέρ Ελτζίλ είναι υποκριτική και στοχευμένη, καθώς ο πραγματικός σκοπός δεν είναι η ουσία, αλλά η εξόντωση του αντιφρονούντα.
Νομική παρωδία και συστημική παραβίαση δικαιωμάτων
Από νομικής πλευράς, η δικηγόρος και υπερασπίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Τζανσού Ναζλί, χαρακτηρίζει την όλη διαδικασία ως ανωμαλία και πιθανή πολιτική αντιποίηση. Η πιο σοβαρή παραβίαση, κατά την ίδια, είναι η μέθοδος της «αστυνομικής έρευνας».
«Η σύγχρονη ποινική δικαιοσύνη πηγαίνει από το αποδεικτικό στοιχείο στον ύποπτο. Εδώ έγινε το αντίθετο», εξηγεί η Τ/κ νομικός, η οποία με αναφορά πρόσφατη σχετική ανάρτηση της στα ΜΚΔ, προσθέτει ότι «η αστυνομία θεώρησε τους πέντε Ελληνοκύπριους ύποπτους για κατασκοπεία, τους συνέλαβε και μετά ζήτησε από το δικαστήριο κράτηση τριών μηνών για να ψάξει να βρει στοιχεία εναντίον τους, παραδεχόμενη ότι δεν είχε καμία ένδειξη. Η μετάβαση από τον ύποπτο στο στοιχείο είναι απαράδεκτη».
Η κα Ναζλί επισημαίνει ότι αυτή η πρακτική της παρατεταμένης «προφυλάκισης» χωρίς «δίκη» έχει μετατραπεί σε συστημική παραβίαση δικαιωμάτων στα κατεχόμενα, κυρίως εναντίον αλλοδαπών, και πλέον εφαρμόστηκε και σε Ελληνοκύπριους. «Η ασφάλεια δικαίου μας βρίσκεται σε κίνδυνο εδώ και πολύ καιρό. Αυτές οι πολιτικές απλώς αυξάνουν την απειλή», καταλήγει, καλώντας σε οργανωμένη αλληλεγγύη για την προστασία των δικαιωμάτων όλων, καθώς, όπως λέει, μόνο μέσα από συλλογικούς αγώνες μπορεί να διασφαλιστεί η δικαιοσύνη.
ΚΥΠΕ
