Έρχονται οι ξένοι και δεν μαθαίνετε τη γλώσσα σας;

Σας ακούω και σας διαβάζω συχνά να λέτε πόσο θα θέλατε να μπορούσατε να φύγετε από αυτή τη χώρα.

Nαι, το έλεγα και εγώ κάποτε. Αλλά, οφείλω να σας πω πως δεν το λέω πλέον. Η χώρα μια χαρά είναι. Όμορφη, καλός καιρός –σχετικά…– και δεν έχω καμία πρόθεση να τη χαρίσω σε κανέναν αμπάλατο ή συνολικά στα πλήθη των πρωτευόντων τα οποία πολιτισμικά είναι το πολύ ώς τον Erectus – και συνήθως ακόμα πιο πίσω.

Άλλωστε, η σιωπηρή πλειονότητα ελπίζω (για το πλειονότητα, το άλλο είναι σίγουρο δυστυχώς) αυτής της κοινωνίας υπήρξε φοβερά μεγαλόψυχη παρά την αχαριστία τους. Συνεπεία αυτής της μεγαλοψυχίας είναι που βρίσκονται... εκτός και περιφέρονται, έχουν δε και το δικαίωμα να αναπαράγονται ελεύθερα παρά τον προφανή κίνδυνο για τους Sapiens τριγύρω.

Συνεπώς, στόχος μου εδώ και καιρό δεν είναι να φύγω από αντίδραση αλλά να τους δώσω να καταλάβουν κάτι απλό: Πως η μεγαλοψυχία μας έχει και τα όριά της και δεν πρόκειται να πάμε πουθενά.

Αντιθέτως εισηγούμαι να μείνουμε εδώ να τους σπάμε τα νεύρα όσο μπορούμε με το να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε στο πλαίσιο του νόμου, να τους διαλύουμε το νευρικό σύστημα –ειδικά με την ειρωνεία την οποία το IQ τους δεν δύναται να επεξεργαστεί– και μεγαλόψυχα επίσης, να τους δίνουμε την επιλογή: αν δεν γουστάρουν να πάνε στ’ ανάθεμα εκείνοι και εκείνες. Εμείς όχι. Μια χαρά μας αρέσει ο τόπος μας! Τι λέτε;

Αυτό το bullying κάπου πρέπει να τελειώσει. Ειδικά τώρα με τα social media έχουν ξεχυθεί και σταδιακά αυτή η κατάσταση μεταφέρεται και στην πραγματική ζωή με την αποθράσυνση που βλέπουμε καθημερινά τριγύρω μας. Εάν εσείς είστε αποφασισμένοι να το ανεχθείτε και να βασανίζεστε σιωπώντας, εγώ αγάπες μου δεν είμαι. Μια φορά ζούμε και τη δική μου ζωή δεν έχω να τη χαρίσω ούτε και είμαι διατεθειμένος να ανέχομαι τις όποιες συμπεριφορές.

Ας πάμε σε κάτι άλλο. Το πόσο χαμηλό είναι το επίπεδό μας σ’ αυτή τη χώρα φαίνεται από πολλά πράγματα. Αμέτρητα. Χθες έγραφα πως εάν δεν υπήρχε η κοινωνική κατακραυγή η οποία, με τη σειρά της, προέκυψε λόγω της ύπαρξης του βίντεο του επεισοδίου στη Λάρνακα, πολλοί από αυτούς και αυτές που επέκριναν τη συμπεριφορά των δραστριών άλλα θα έλεγαν.

Έκανα λοιπόν μια «βόλτα» στα σχόλια κάτω από τις ειδήσεις –κάτι που συνήθως αποφεύγω, ακριβώς επειδή λόγω του bullying που σας έλεγα πιο πάνω, ελάχιστος πολιτισμένος κόσμος τολμά να μπει και να σχολιάσει πια– και διάβασα τις αντιδράσεις και το τι είχε γραφτεί για το θέμα.

Και πάλι λόγω του εύρους της κοινωνικής κατακραυγής, ο σχολιασμός από sapiens ήταν εκπληκτικά μεγάλος αλλά μην χαίρεστε. Μίλησαν κάποιοι, βρήκαν το θάρρος και οι υπόλοιποι. Ωστόσο, εκπληκτικός ήταν και ο αριθμός των σχολίων τα οποία κινήθηκαν… σε ύφος και λογική κερκίδας.

Διότι το να καταδικάζεις τη ρατσιστική συμπεριφορά τριών (δύο για την ακρίβεια) γυναικών και να τις αποκαλείς «καθυστερημένες», «μογγόλες», «κκιλιντζιήρες», «γύφτισσες» και διάφορα ή να λες «έν’ γαμ… που θέλουν», δεν διαφέρει από την πράξη των συγκεκριμένων και δεν σηκώνει καμία δικαιολογία. Καμία όμως.

Δεν υπάρχει καλός και κακός ρατσισμός αναλόγως του τι γουστάρουμε και του τι όχι. Και οι άλλοι όταν συμπεριφέρονται ρατσιστικά, συνήθως νομίζουν ότι έχουν όλο το δίκιο του κόσμου μαζί τους.

Επίσης, μην πυροβολείτε τον δικηγόρο. Ο δικηγόρος τη δουλειά του κάνει, και υπό τις περιστάσεις οι γελοίες δικαιολογίες που έχει προβάλει είναι το μόνο που μπορεί να κάνει για να σώσει ό,τι σώζεται για τις πελάτισσές του.

Από την ιστορία με τα εκατό ευρώ που τάχα ζήτησε το θύμα, μέχρι το βίντεο που… διακόπτεται λέει και εσχάτως, το αγαπημένο, ότι το θύμα έβρισε τις πελάτισσές του στα ρωσικά, τάχα. Η μοναδική βρισιά που ακούγεται να λέει είναι στα τούρκικα, ως απάντηση στο στόλισμα που δέχεται και ειδικά στο «ασιχτίρ», στο άκουσμα του οποίου ξαφνιάζεται και λέει: «Ασιχτίρ; Ασιχτίρ… σενί, οροσπού».

Το βρίσκω πολύ κομψό υπό τις περιστάσεις, άστε που δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν το «οροσπού». Πάντως ρωσικό δεν είναι, ας του πει κάποιος. Που και να ήταν, πώς κατάλαβαν ότι… τις έβριζε στα ρωσικά (τάχα) και συνέχιζαν να λένε ότι είναι Ρουμάνα και μετά Βουλγάρα; Αλλά κι αυτός τι να σώσει και πώς;

Τέλος επειδή το είδα επίσης γραμμένο ως σχόλιο αρκετές φορές – και με αφορμή τα τελευταία: εσείς όλοι που νευριάζετε διότι κάποιοι ζουν στην Κύπρο τόσα χρόνια, λέει, και δεν μιλούν καλά ελληνικά ή ελάχιστα έμαθαν, έχετε δει καμιά φορά πώς γράφετε τη γλώσσα μας; Έχετε ακούσει πώς τη μιλάτε;

Δεν εννοώ τη διάλεκτο και το κόμπλεξ επίσης πολλών από εσάς με τη χρήση της και ειδικά με τη γραφή της. Μιλώ για το επίπεδο γνώσης της νεοελληνικής, μετά από δώδεκα χρόνια πεταμένα λεφτά προκειμένου να μάθετε τα βασικά.

Από την ορθογραφία στα στοιχειώδη της, μέχρι όλα τα υπόλοιπα. Επειδή δεν δείχνετε να το καταλαβαίνετε ή να ντρέπεστε λιγάκι και επειδή εγώ δεν έχω κάνα πρόβλημα να σας αρέσω –στα αποτέτοια μου, κιόλας– παίρνω το θάρρος να σας το πω εγώ.

Ζείτε εδώ μια ζωή και δεν μάθατε την ίδια σας τη γλώσσα και απαιτείτε να τη μάθει –καλά κιόλας– το γκαρσόνι από τη Βουλγαρία και η καθαρίστρια από τη Γεωργία, οι οποίοι για να επιβιώσουν πρέπει να δουλεύουν δύο δουλειές, για τρεις κι εξήντα κιόλας; Και μετά να κρατούν και σπίτι το οποίο πολλών από εσάς σας το κρατάνε οι δούλες, οι μάνες σας ή οι εισαγωγής;

Εσείς που έχετε τον χρόνο γιατί δεν μαθαίνετε λίγα ελληνικά έστω και τώρα; Δεν μιλάω για θαύματα, απλώς να τα βελτιώσετε λίγο. Κάνα βιβλίο να ανοίξετε αν μη τι άλλο. Να μάθετε και τίποτα χρήσιμο μαζί με τη γλώσσα.

Ή αλλιώς, να μην έχετε και άποψη για τους άλλους. Έτσι; Άντε να χαρείτε.