Είκοσι έξι, ε; [!..] Να ρωτήσω μερικά πράγματα, Πρόεδρε;

Το ερώτημα υποθετικό, αλλά και καίριο νομίζω: Εάν δεν είχε σκάσει η υπόθεση Low, το Υπουργικό Συμβούλιο θα είχε κινηθεί για να αφαιρέσει, με συνοπτικές διαδικασίες μάλιστα, τα διαβατήρια από όχι μία ή δύο περιπτώσεις, αλλά από… 26 (είκοσι έξι);

Μπορεί φυσικά να απορήσει κανείς: εάν δεν υπήρχε η υπόθεση Low γιατί να το κάνει; Μα διότι η υπόθεση Low δεν είναι η μοναδική, όπως βεβαίως δεν ήταν και η πρώτη. Ούτε και εκείνη των Καμποτζιανών, ούτε…

Ήταν απλώς τόσο καραμπινάτη -η υπόθεση αλλά και περισσότερο η διαπλοκή που αποκαλύφθηκε εδώ- που το Προεδρικό δεν μπορούσε πια να μην κάνει κάτι.

Και αφού επεχείρησε να ρίξει για μέρες στάχτη στα μάτια του κόσμου, έτσι που να ξεχαστεί για λίγο το σκοτεινό κομμάτι της ιστορίας (η εμπλοκή και η μίζα στην Εκκλησία, οι επιστολές στον τέως ΥΠΕΣ και το απίστευτο των ημερομηνιών, η μη ανακοίνωση της πολιτογράφησης και όλα τα άλλα), αφού λοιπόν προσπάθησε να μιλήσει για «λάθη» (!) και για διάφορα άλλα φαιδρά, κατέληξε σε κάτι μερόνυχτα στην αφαίρεση είκοσι έξι συνολικά διαβατηρίων!

Βάζοντάς μας και σε νέες περιπέτειες. Αρχίζοντας από το απλό: εάν κάποιος όταν του παραχωρήθηκε η υπηκοότητα δεν είχε κάτι εις βάρος του (σ.σ. όχι σαν τον Low λ.χ. που είχε βουίξει η υφήλιος αλλά ο τότε ΥΠΕΣ, ο Πρόεδρος και οι άλλοι δεν πήραν χαμπάρι, όπως λένε…) τότε δεν μπορεί να του αφαιρεθεί το διαβατήριο. Και μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη. Και να δικαιωθεί. Με έξοδα δικά μας.

Πέραν τούτου, η αποκάλυψη (και) του σκανδάλου Low ανάγκασε τη (Lower) κυβέρνησή μας να προσπαθήσει να σώσει ό,τι σώζεται και να συγκρατήσει ό,τι μπορούσε -και εάν μπορούσε- από τα θρύψαλα της εικόνας της χώρας διεθνώς στα χέρια του (Lowest) Προέδρου μας.

Συναφή ερωτήματα είναι αναπόφευκτα και τα ακόλουθα: Όταν εδώ και πολλούς μήνες ηχούσε το ένα καμπανάκι μετά το άλλο και η Ευρωπαϊκή Ένωση μας προειδοποιούσε για τις συνέπειες, η κυβέρνηση γιατί δεν προχωρούσε σε μέτρα και, αντί αυτών, ο Πρόεδρος τα έχωνε κιόλας στις Βρυξέλλες δημοσίως και παρασκηνιακά στον επίτροπο Στυλιανίδη…

…ο οποίος, αντί να εισακουστεί όταν πάλευε για να σώσει την εικόνα μας στην Κομισιόν και προειδοποιούσε τον Πρόεδρο για τις συνέπειες, μετατράπηκε σε εχθρό της κυβέρνησης και αποπέμφθηκε στην πραγματικότητα, επειδή δεν συνέπλευσε με το κύκλωμα;

Επίσης, η κυβέρνηση πότε έμαθε για αυτές τις 26 περιπτώσεις; Ας πούμε ότι τώρα τις ανακάλυψε, μετά τον Low. Γιατί δεν το έψαχνε τόσο καιρό; Ας πούμε πάλι ότι το έψαξε. Συμπτωματικά τώρα αμέσως μετά τον Low τους βρήκε; Όλους; Κοίτα να δεις!

Εάν πάλι είχε βρει κάποιους, διότι δεν ελπίζω ότι δεν είναι τόσο ανεύθυνη έτσι που όπως διά συνοπτικών διαδικασιών τους έδωσε τις υπηκοότητες έτσι και τώρα να τους τις αφαιρεί (διότι, είπαμε, θα το πληρώσει το Δημόσιο και μάλιστα πολύ ακριβά, χώρια η γελοιοποίηση διεθνώς), εάν λοιπόν είχε βρει κάποιους γιατί δεν κινήθηκε η διαδικασία;

Η σπουδή, λοιπόν, της κυβέρνησης -εν μέσω σκιών που αγγίζουν πολύ μάλιστα και την ίδια- να δείξει πως έβαλε τάξη στο άψε-σβήσε έχει παραγάγει ένα αποτέλεσμα το οποίο βάζει τον παρατηρητή σε μεγαλύτερες υποψίες αντί να τον καθησυχάζει.

Διότι, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως μόνο αυτές οι 26 υποθέσεις είναι οι προβληματικές επί του συνόλου -και δεν είναι όπως λέγεται, έτσι Πρόεδρε;- πέρα από όλα τα πιο πάνω, όταν για μία και μόνο αποκαλύφθηκαν πράγματα και θάματα που άγγιξαν την ίδια αλλά και την Εκκλησία, δεν πρέπει κάποιος να διερευνήσει και αυτές τις 26;

Ο γενικός εισαγγελέας, λ.χ., δεν πρέπει να μπει και να δει το ποιοι, το τι, το πότε και το πόσα, ειδικά το πόσα… έχουν σχέση με αυτές τις 26 περιπτώσεις; Διότι για να αφαιρεθούν, τσακ-μπαμ κιόλας, τα διαβατήρια και να αναλάβουμε εμείς οι φορολογούμενοι τον κίνδυνο σημαίνει ότι -εκεί- μιλάμε για κακά παιδιά. Εδώ; Δεν πρέπει να ξέρουμε;

Το θέμα, άρα, μετά και από το σκανδαλώδες παρασκήνιο Low είναι να ριχθεί φως προκειμένου να φανεί εάν και στις άλλες 26 περιπτώσεις υπήρχαν αυτές οι… ομορφιές, ας τις πούμε. Έστω και σε μία να ισχύει, το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό.

Δεν συζητώ βεβαίως το κύρος της ίδιας της κυβέρνησης και του Προέδρου Lowest, οι οποίοι από προχθές φιγουράρουν στην ντροπιαστική έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας με τις εξευτελιστικές για τη χώρα μας διαπιστώσεις. Με βασικότερη τη ραγδαία αύξηση της διαφθοράς στο διάστημα 2013-2018. Η οποία αύξηση μας κατατάσσει πρώτους στην Ευρώπη.

Αυτά, άλλωστε, ήταν προχθές. Χθες, η Κύπρος και η στάση του Προέδρου έγιναν ο λόγος, μέσα από μια ανακοίνωση με αιχμηρά υπονοούμενα για το τι είναι οι υπηκοότητες και μέχρι πού φτάνουν τα κράτη μέλη, να ανακοινωθεί ότι η ΕΕ θα αλλάξει το σύστημα.

Υπενθυμίζω πως μετά την (τελευταία) προειδοποίηση της Κομισιόν στις αρχές του έτους, από τους τρεις αποδέκτες, η Βουλγαρία σταμάτησε αμέσως το πρόγραμμά της, η Μάλτα ευχαρίστησε την Κομισιόν και έλαβε μέτρα και ο δικός μας πέρασε την Ε.Ε. γενεές δεκατέσσερις. Δημόσια. Και αποφάσισαν ότι μας στοχοποιούσε η Κομισιόν!

Τώρα βρήκαν σε κάτι μερόνυχτα όχι μία, όχι δύο, αλλά είκοσι έξι περιπτώσεις. Και μας τις μοστράρει. Για να του πούμε και μπράβο άραγε; Πολιτικά είναι αδιανόητο, βέβαια.

Από εκεί και κάτω το βάρος πέφτει όλο στον γενικό εισαγγελέα. Για να δούμε, λοιπόν. Θα κάνει κάτι; Ή θα αφεθεί απλώς να θαφτεί ό,τι ενδεχομένως υπάρχει (και) εδώ, κ. γενικέ; Και η υπόθεση Low; Αυτή; Θα εξεταστεί;