Σας... παρακαλούμε να μας διαψεύσετε, Πρόεδρε

Ας μην μπούμε πάλι στη διαδικασία της απόδοσης προθέσεων μεταξύ μας. Τα γεγονότα είναι εκεί, είναι ξεκάθαρα. Κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει για τη συνέχεια.

Στο σίριαλ «κορωνοϊός και οδοφράγματα», οι ευθύνες της δικής μας πλευράς η οποία προσπάθησε να κρύψει τις αρχικές της παραλείψεις πίσω από μια άθλια εκστρατεία δαιμονοποίησης των οδοφραγμάτων είναι βαριές και ασήκωτες.

Το δε γεγονός ότι υπήρξαν δηλώσεις ακόμα και διά στόματος του Προέδρου της Δημοκρατίας για τους «3.000 Ιρανούς φοιτητές» και όλα τα άλλα θλιβερά που ακούσαμε, είναι μια πτυχή ντροπιαστική για όλους μας.

Και βεβαίως, ο παραλογισμός αυτός ο οποίος δεν στηριζόταν από κανένα επιδημιολογικό δεδομένο και καμία επιστημονική άποψη παρά μόνο από έναν τραγικό και όζοντα ρατσισμού λαϊκισμό για να δικαιολογηθούν οι παραλείψεις, ήταν το καλύτερο δώρο στα χέρια της «κυβέρνησης» του… Κέντρου, των διχοτομιστών δηλαδή. Εννοώ των αντίστοιχων διχοτομιστών της άλλης κοινότητας.

Από εκεί και πέρα, είναι γεγονός πως το πλήρες κλείσιμο των οδοφραγμάτων ήρθε από απέναντι. Κάποιοι κύκλοι στην άλλη πλευρά λένε και με κατευθείαν εντολές της Άγκυρας στην «κυβέρνηση» αυτή η οποία κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να γελοιοποιήσει τον Ακιντζί και να τον αποδυναμώσει ενόψει εκλογών στην άλλη κοινότητα.

Αυτό έκανε και με το ζήτημα της συμφωνίας Αναστασιάδη - Ακιντζί για τη μερική διάνοιξη οδοφραγμάτων την ερχόμενη Τρίτη, η οποία ως γνωστόν θα αφορά μόνο συγκεκριμένες κατηγορίες ατόμων, ως επί το πλείστον Τουρκοκυπρίων και εγκλωβισμένων.

Η λεγόμενη κυβέρνηση Τατάρ δεν δίστασε επί της ουσίας να επιχειρήσει να ακυρώσει τη συμφωνία του Τ/Κ ηγέτη με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ισχυριζόμενη ότι τα οδοφράγματα είναι δική της αρμοδιότητα και ότι απαιτεί μηδενικά κρούσματα επί δύο βδομάδες για να συναινέσει στη διάνοιξη οδοφραγμάτων.

Η συμφωνία Αναστασιάδη - Ακιντζί δεν ικανοποιεί βεβαίως ούτε και εμάς, εννοώ όσους Ε/Κ θέλουμε να ανοίξουν τα οδοφράγματα το συντομότερο. Και δεν μας ικανοποιεί διότι απλώς δεν είναι αρκετή. Εγώ λέω πως είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά δεν έχω καμία ψευδαίσθηση για τις ισορροπίες και τους κινδύνους.

Κινδύνους οι οποίοι προέρχονται από οικονομικές και πολιτικές πιέσεις και προς το Προεδρικό για να καθυστερήσει ή και να αναβάλει το πλήρες άνοιγμα οδοφραγμάτων, με εκείνο, το Προεδρικό δηλαδή, να δείχνει συχνά και πριν προκύψουν όλα αυτά ότι ήταν ευάλωτο σε τέτοιες πιέσεις.

Γνωρίζω πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαβάζει αυτή τη Στήλη καθημερινά και τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο του. Με τιμά, και ξέρει πως δεν του κρατώ κακία για διάφορες πιο… γαλλικές εκφράσεις τις οποίες μαθαίνω ότι χρησιμοποιεί κάποτε για εμένα.

Αντιλαμβανόμενος ότι και εγώ γράφω έντονα για εκείνον. Μια χαρά είμαστε.

Και ίσως, Πρόεδρε, να νιώθετε τώρα ότι σας αδικώ με την αναφορά στις πιέσεις και το πώς και εσείς παίζετε τελευταίως το χαρτί των διχοτομιστών της δικής μας πλευράς, όχι μόνο στην προσπάθεια κάλυψης των πρώτων εκείνων παραλείψεων αλλά και αντιλαμβανόμενος την ευκολία που σας παρέχει η παρέα του Τατάρ απέναντι.

Θα έλεγα λοιπόν το εξής: δεδομένου ότι εγώ έχω κάποιες, έντονες, επιφυλάξεις και για τη δική σας αποφασιστικότητα ας πούμε –και όταν λέω «εγώ», αντιλαμβάνεστε ότι εκφράζω, εδώ, αυτή είναι η δουλειά μας, την άποψη ενός συνόλου ανθρώπων σημαντικού για πολλά πράγματα και μια συγκεκριμένη άποψη πολιτική και για τους χειρισμούς σας στο Κυπριακό και είμαι εκ των ήπιων μάλιστα– δεδομένων αυτών λοιπόν, έχετε μια πρώτη ευκαιρία να μας δείξετε ότι εννοείτε αυτά που λέτε.

Μια δεύτερη; Να σας το πιστώσω ναι. Η πρώτη ήταν η συμφωνία με τον Ακιντζί. Αποδείξτε λοιπόν στους άλλους πόσο σφάλλαμε που σας αμφισβητήσαμε επί των προθέσεών σας. Παραμένοντας πιστός στη συμφωνία με την άλλη πλευρά και ξεχνώντας εκείνο το… παράξενο «ο Πρόεδρος θα μελετήσει τα βήματά του», που μας είπε χθες η κυβέρνηση.

Πείτε τους απλά, πως η συμφωνία είναι εκεί, είμαστε σοβαροί, εμείς θα την εφαρμόσουμε και δεν θα παίξουμε τα παιγνίδια κανενός. Ούτε και δικά μας...

Και εάν εκείνοι, μιλώ για τον Τατάρ, καταφέρουν να επιβληθούν στον Ακιντζί και να τον εκτοπίσουν, εμείς απλά δεν μιλάμε με κυβερνήσεις ανύπαρκτες αλλά με τον ηγέτη της άλλης κοινότητας.

Εάν αρνηθούν να την εφαρμόσουν οι της «κυβέρνησης», κάτι που θα επηρεάσει άμεσα τους εγκλωβισμένους, εμείς θα τους καταγγέλλουμε διεθνώς αλλά δεν θα υποχωρήσουμε από τη συμφωνία. Δεν θα αδειάσουμε τον Ακιντζί, δεν θα αφήσουμε Τ/Κ μαθητές και καρκινοπαθείς στο έλεος των παιγνίων του Τατάρ και της Άγκυρας και δεν μπούμε στον πειρασμό να χαϊδέψουμε τα αφτιά των δικών μας διχοτομιστών, με δικές μας υποχωρήσεις και λεονταρισμούς για τα μάτια τους.

Αν αυτή είναι η… εξέλιξη του «προβληματισμού» σας, τότε θα μας έχετε πείσει και εμάς όχι μόνο ότι τα εννοείτε αλλά και ότι οι μέρες του μπαμπούλα των 3.000 Ιρανών, και όλων των υπολοίπων, ήταν μια στιγμή αμήχανης διαχείρισης την οποία καλό θα ήταν να την αφήσουμε ως τέτοια, ως μέρος πια της Ιστορίας.

Και σίγουρα όχι ως την αποκάλυψη μύχιων σκέψεων και προθέσεων, όπως πολλοί υποστηρίζουν.