Το ότι είμαι χρόνιος ασθενής –διαγνωσμένος με Πολλαπλή Σκλήρυνση (Σκλήρυνση Κατά Πλάκας)- το λέω διαρκώς, όχι για να κλαφτώ, αλλά για να προκαλέσω το ενδιαφέρον έστω και σε έναν άνθρωπο κάθε φορά, για να θελήσει να ενημερωθεί. Διότι οι χρόνιες παθήσεις, οι οποίες οφείλονται σε αυτοάνοσα νοσήματα δεν μετρούν ηλικία, φύλο και άλλους ανούσιους περιορισμούς τους οποίους θέτουμε οι άνθρωποι για να διαχωριζόμαστε μεταξύ μας. Τα αυτοάνοσα νοσήματα αφορούν όλους ανεξαιρέτως, έμμεσα ή άμεσα, ενώ, όπως έχω γράψει ξανά, μέσω της στήλης αυτής, ο αριθμός των χρόνιων ασθενών καταγράφει ανοδική πορεία.
Η ενδεχομένως κουραστική εισαγωγή μου σκοπό είχε να οδηγήσει στις επόμενες γραμμές του παρόντος άρθρου, που θα αποτελέσουν το κύριο θέμα. Πριν από μερικές ημέρες, έγινε γνωστό ότι εκ της διευθύνσεως του ΡΙΚ ενημερώθηκε η συνάδελφος, Δέσποινα Ρούσσου, επίσης χρόνια ασθενής, ότι θα της αφαιρεθούν αρμοδιότητες από την εκπομπή «Πρωινό Δρομολόγιο», με την ίδια να υποβάλλει παράπονο στην επίτροπο Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η Μαρία Στυλιανού Λοττίδη, με επιστολή της προς τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου και τον γενικό διευθυντή του ΡΙΚ, την οποία δημοσιοποίησε στην ηλεκτρονική της έκδοση η «Η Καθημερινή Κύπρου», «ο διευθυντής ειδήσεων μαζί με τρίτο πρόσωπο που δεν έχει οποιαδήποτε ιεραρχική σχέση με την παραπονούμενη, της έθεσαν (…) εκβιαστικά και χωρίς οποιαδήποτε αιτιολογία ή εκ των προτέρων ειδοποίηση, το δίλημμα είτε να αποδεχτεί διαφοροποίηση των εργασιακών της συνθηκών και καθηκόντων, είτε να μην προσέρχεται στο χώρο εργασίας της».
Η επίτροπος Διοικήσεως τονίζει πως η κ. Ρούσσου ασκούσε τα καθήκοντά της χωρίς οποιαδήποτε πλημμέλεια εκ μέρους της, ενώ ούτε η αναπηρία της αποτελούσε εμπόδιο ως προς την ενάσκηση των καθηκόντων της. Επίσης, διασφαλιζόταν και το δικαίωμά της για ίση μεταχείριση στην εργασία. Η επίτροπος καθιστά σαφές ότι η κ. Ρούσσου όχι μόνο δεν θα έπρεπε να απομακρυνθεί από τα καθήκοντά της, αλλά σε περίπτωση εμφάνισης κάποιου προβλήματος, θα έπρεπε να είχαν δοθεί οι απαραίτητες εύλογες προσαρμογές.
Οδηγός Καλής Πρακτικής
Κι ενώ στην Κύπρο συμβαίνουν τα πιο πάνω, υπάρχει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Προαγωγή της Υγείας στους Χώρους Εργασίας, το οποίο έχει εκδώσει έναν Οδηγό Καλής Πρακτικής για τους εργοδότες. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι πρώτιστο μέλημα των διευθυντών «που καλούνται να διαχειριστούν εργοδοτούμενους με χρόνιες ασθένειες», πρέπει να είναι «η υποβοήθηση των ατόμων αυτών, ώστε να παραμείνουν στη δουλειά τους, προσπαθώντας παράλληλα να επιτύχουν το βέλτιστο επίπεδο εργασιακής απόδοσης». Επίσης, υπογραμμίζεται, αξιοποιείται η εμπειρία και η γνώση του χρόνιου ασθενούς εργοδοτουμένου. Τονίζεται, παράλληλα, ότι «η διατήρηση της θέσης εργασίας ή η επανένταξη στην εργασία, μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την ψυχική υγεία των χρόνιων ασθενών, εφόσον αποτελεί, ουσιαστικά, αναγνώριση της προσφοράς τους».
Εν κατακλείδι…
…πολλά ακόμα θα μπορούσα να γράψω, αλλά τελειώνει ο χώρος! Ας κλείσω το άρθρο με μια ελπίδα ότι θα καταλάβουμε σύντομα ότι ο κόσμος αλλάζει και πρέπει να αλλάξουν τόσα άλλα, για να καταστεί φιλόξενος για όλους.
