Πολύς ντόρος έχει γίνει, τις τελευταίες ημέρες, μετά την αντίδραση του σπουδαίου ερμηνευτή Γιώργου Νταλάρα, κατά της ανθρωποφαγικής συμπεριφοράς των εκπροσώπων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι τον περίμεναν όχι για να ενημερωθούν για το δικό του έργο ή αυτό του Βασίλη Τσιτσάνη -αφού γι’ αυτό θα μιλούσε σε ραδιοφωνική εκπομπή- αλλά για να τού αποσπάσουν δηλώσεις σε σχέση με πρόσφατες αναφορές του σε νεαρότερους συναδέλφους του. Ο Γιώργος Νταλάρας, ωστόσο, ξέσπασε με τον δικό του τρόπο, κάτι το οποίο δεν τον έχω δει να κάνει συχνά. Πολλοί έσπευσαν να τον κατηγορήσουν ότι επιτέθηκε κατά των νεαρών δημοσιογράφων, οι οποίοι εκείνη τη στιγμή καλούνταν απλώς να κάνουν τη δουλειά η οποία τους ανατέθηκε. Ωστόσο -προσωπική μου άποψη- δεν έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Ο καλλιτέχνης δεν έβρισε τα συγκεκριμένα άτομα, τα οποία τον είχαν περικυκλώσει και κραδαίνοντας τα μικρόφωνα και τις κάμερες σχεδόν ήθελαν να τον αναγκάσουν να… ομολογήσει ότι αμάρτησε. Διότι, αν δεν ήθελαν να του αποσπάσουν ομολογία, δεν βλέπω άλλον λόγο να τον τυφλώνουν με τους προβολείς. Αλλά, ας επανέλθω στο θέμα: ο Νταλάρας δεν κατηγόρησε τους δημοσιογράφους, αλλά το ίδιο το επάγγελμα και, κυρίως, τον τρόπο με τον οποίο ασκείται σήμερα. Έχουμε ευθύνη εμείς ως δημοσιογράφοι; Βεβαίως και έχουμε κι εδώ είναι που πρέπει εμείς οι ίδιοι να βρούμε τη δύναμη και το σθένος να αντιδράσουμε και να ανακόψουμε την κατηφορική πορεία που έχει πάρει.
Προτού κατηγορηθώ, καλό είναι να διευκρινίσω ότι καθόλου δεν εκμηδενίζω τη δουλειά η οποία γίνεται καθημερινά από αξιόλογους συναδέλφους, οι οποίοι πραγματικά επιτελούν λειτούργημα, και με κάποιους εκ των οποίων είχα την τιμή να συνεργαστώ στη σύντομη πορεία μου στον χώρο. Αυτό που εγώ βλέπω να γίνεται, ωστόσο, είναι η συνεχής συρρίκνωση του κλάδου της δημοσιογραφίας, η οποία δεν άρχισε από τους λειτουργούς του Τύπου. Εμείς θύματα είμαστε. Και, κατ’ επέκταση, η δημοσιογραφία και ο ρόλος που θα έπρεπε να διαδραματίζει στη σύγχρονη κοινωνία. Είναι λες και κανένας δεν επιθυμεί ο κλάδος αυτός να είναι ισχυρός. Διότι ποια κυβέρνηση επιθυμεί να τής ασκείται έλεγχος από τα ΜΜΕ; Άσε που, μάλλον, το αντίθετο συμβαίνει…
Μέσα σε αυτή τη ζούγκλα, οι νέοι που ακόμα επιλέγουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του δημοσιογράφου καλούνται να βρουν την άκρη του νήματος που θα τους οδηγήσει σε κάποιο ξέφωτο, μήπως και βρουν τον προσανατολισμό τους, ως άνθρωποι και ως επαγγελματίες. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθώ και στην πτυχή της προσωπικής επιλογής και της φιλοδοξίας του καθενός. Δηλαδή, αν κάποιος ενθουσιάζεται με το να ασχολείται με το κουτσομπολιό και την ίντριγκα, αυτό θα επιδιώκει πάντα να αναδεικνύει, όπως έκαναν οι νεαροί δημοσιογράφοι που πήραν στο κατόπιν τον Γιώργο Νταλάρα.
Ο καλλιτέχνης δεν τους επιτέθηκε. Προσπάθησε να τούς εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η δημοσιογραφία εκφυλίζεται και να τούς φέρει προ των δικών τους ευθυνών. Των ευθυνών που έχουμε όλοι όσοι διατυπώνουμε δημόσιο λόγο, κυρίως οι νέοι, όχι επειδή εμείς ευθυνόμαστε για τα προβλήματα της δημοσιογραφίας, αλλά επειδή εμείς πρέπει να αντιδράσουμε. Είναι ανηφορικός ο δρόμος για να βγεις στην επιφάνεια από τον πάτο…
