Και μαζεύτηκαν, λοιπόν, όλοι στη χειμωνιάτικη, πλην ρομαντική Γενεύη, για να μας πουν στο τέλος τι; Πως όλα τριγύρω αλλάζουνε, μα όλα τα ίδια μένουν…. Ούτε καν το δημοφιλές λαϊκό ρητό «που στύλλον στύλλον άνεση» δεν μπορούμε να πούμε. Για ποιαν άνεση να μιλάς όταν ακόμα παρόντων του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ και των εγγυητριών δυνάμεων, σε μια πολυαναμενόμενη και πολυδιαφημιζόμενη άτυπη πενταμερή, το μόνο που καταφέρνεις είναι να μιλήσεις για την πιθανότητα –όχι για την πραγματικότητα– της προώθησης Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης; Όταν για τα απλά οι δύο ηγέτες δεν μπορούν να συνεννοηθούν και χρειάζονται μεταφραστές και δικολάβους και συμβολαιογράφους, στα δύσκολα τίνος την επιφοίτηση θα δεχθούν; Ούτε σε αυτό θα συμφωνήσουν. Ευαγγέλιο ο ένας, Κοράνι ο άλλος…
Γιατί, αλήθεια, είναι όλοι τους χαρούμενοι μετά τη Γενεύη; Και ικανοποιημένοι; Και χειροκροτούν; Γιατί τάχατες, επιτέλους μετά από 8 χρόνια απραξίας, συνομιλούμε; Και λέμε τι; Ότι το Κυπριακό είναι θέμα αποκατάστασης της εμπιστοσύνης ανάμεσα σε Ε/Κ και Τ/Κ; Ως εκ τούτου, συμφωνούμε στη σύσταση Τεχνικής Επιτροπής για τους Νέους, Τεχνικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στη Νεκρή Ζώνη, συντήρηση και η αποκατάσταση των νεκροταφείων, εκκαθάριση ναρκοπεδίων. Ούτε τα τέσσερα οδοφράγματα δεν συμφώνησαν στη Γενεύη, αλλά θα επιστρέψουν Χριστοδουλίδης και Τατάρ σε έναν διάλογο κωφών, για να καταλήξουν.
Συμπέρασμα: Όλο και ξεμακραίνει η προοπτική της λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, που άλλοι την έκαναν σημαία τους και άλλοι φέρετρο…
Το πιο ελπιδοφόρο, ίσως, είναι ο διορισμός προσωπικού απεσταλμένου του Γκουτέρες στο Κυπριακό… Αν και για αυτό μπορεί να γίνει συζήτηση, γιατί δεν είναι ειδικός απεσταλμένος, ώστε να απαντά σε όρους εντολής του Συμβουλίου Ασφαλείας;
Τι έδωσε, λοιπόν, η Γενεύη; Ένα ξαναζεσταμένο φαγητό. Και γιατί χρειαζόταν να κουβαληθούν όλοι στο ελβετικό θέρετρο; Το ξέραμε, δεν το ξέραμε πως δεν είναι Μον Πελεράν, δεν είναι Κραν Μοντανά, δεν είναι Μπούρκενστογκ… Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, της αντιπολίτευσης προεξάρχουσας, έδωσαν το τέλειο άλλοθι στον Νίκο Χριστοδουλίδη. Ό,τι και να του πουν, θα τους απαντήσει: Εκεί δεν ήσασταν κι εσείς; Μα να πάνε στη Γενεύη οι εθνικοσύμβουλοι για να συνεδριάσουν δυο φορές; Που θα μπορούσαν να το κάνουν και στην Κύπρο πριν τη Γενεύη;
Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, το Κυπριακό που ξέραμε και τη λύση στην οποία ελπίζαμε. Βγήκαν όλοι τους κερδισμένοι και χαμένοι εμείς. Όσοι ελπίζαμε και ελπίζουμε ακόμα στη λύση και την επανένωση. Πρόεδρος Χριστοδουλίδης και λοιποί της ίδιας σχολής σκέψης θα δηλώνουν δικαιωμένοι γιατί «προσπαθήσαμε, δεν προσπαθήσαμε;» Και η αντιπολίτευση, ΔΗΣΥ (στον επαναπροσεγγιστικό, αναφέρομαι) και το πλέον κόμμα της λύσης, το ΑΚΕΛ, θα συνεχίσουν το βιολί τους της κριτικής και του «εμείς σας τα λέγαμε»…
Πού ήταν το Κυπριακό στη Γενεύη; Οι βασικές πτυχές του; Περιουσιακό, εδαφικό κ.λπ.; Επιστρέφουμε στην προ του '74 εποχή, άντε στην αμέσως μετά τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού εκείνου εποχή. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, ένα πράμα.
Με τον πλέον επίσημο τρόπο, πια, έχει αναχθεί το Κυπριακό σε ζήτημα αποκατάστασης της εμπιστοσύνης ανάμεσα σε Ε/Κ και Τ/Κ. Αυτό, κύριοι, μια μεγάλη μερίδα του λαού μας το έχει επιλύσει από καιρό. Και δεν χρειαζόμαστε εσάς για να αναζητάτε επ’ άπειρον λύσεις. Τις λύσεις τις δίνει ο λαός κι αυτό θα συνεχίσει να κάνει.
