«Σας καλώ να επιστρέψετε. Σας καλώ να συνεισφέρετε. Σας καλώ να συνδεθείτε ξανά με την πατρίδα. Γιατί αυτή η Κύπρος σας χρειάζεται. Και είναι έτοιμη για εσάς», είπε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ενώπιον Κυπρίων που βρίσκονται στο Λονδίνο. Και τους αράδιασε κίνητρα για την... ιδανική χώρα που ενδεχομένως ο ίδιος ως Πρόεδρος θα ήθελε να διοικεί. Γιατί αυτό που τους παρουσίασε σίγουρα δεν είναι η Κύπρος στην οποία ζουν οι Κύπριοι. Μάλλον παρουσίασε τη χώρα που ζει ο Χριστοδουλίδης:
«Η επιστροφή δεν πρέπει να είναι ένας γραφειοκρατικός λαβύρινθος. Δημιουργούμε ένα σύγχρονο, φιλικό σύστημα πληροφόρησης και υποστήριξης». Αν αποφασίσεις να επιστρέψεις, γιατί αν μένεις Κύπρο μετά, αν δεν έχεις μέσον ούτε χαρτί κουζίνας δεν παίρνεις εύκολα.
«Υπάρχει ζήτηση, υπάρχει προσφορά. Τώρα υπάρχει και το εργαλείο για να συνδεθούν αποτελεσματικά». Μέχρι στιγμής παράγουμε ένα σκασμό ανέργους από τα πανεπιστήμια και τα σχολεία μας με αποτέλεσμα οι περισσότεροι νέοι να εργοδοτούνται σε άλλον τομέα απ’ αυτόν που σπούδασαν, με αποτέλεσμα ζήτηση και προσφορές να βρίσκεις εύκολα μόνο στα σουπερμάρκετ.
«Η Κύπρος δεν είναι πια μόνο προορισμός ήλιου και θάλασσας. Είναι προορισμός ζωής και επαγγελματικής καταξίωσης… Η εικόνα της χώρας μας αλλάζει. Τη βλέπουν οι αγορές, οι επενδυτές, οι νέες γενιές». Τις έχει ρωτήσει άραγε τις νέες γενιές πώς τη βλέπουν; Σε χώρες με φουλ μουντό ή βροχερό καιρό, άσε τα δικά σου κριτήρια, πες για τον ήλιο. Ίσως γίνει πιο πειστικό το επιχείρημα να επιστρέψει κάποιος.
Και άντε να τα πεις σε κάποιον ξένο όλα αυτά, μάλιστα. «Πουλάς» μάρκετινγκ την πατρίδα σου, θες να έρθουν Κύπρο. Τα λέει σε Κύπριους που έζησαν, έφυγαν, μαθαίνουν τι γίνεται και δεν επιστρέφουν; Πάντως, επειδή με τον Πρόεδρο δεν βγάλαμε άκρη, καταφεύγοντας στο ChatGPT, δεν μας ανέφερε κανένα από τα κριτήρια του Χριστοδουλίδη για να επιστρέψει κάποιος στην Κύπρο. Στα θετικά μας είπε κίνητρα που είναι περισσότερο κοινωνικά παρά φορολογικά. Αναφέρει τους οικογενειακούς δεσμούς (αν δεν έχεις τσακωθεί για τα χωράφια), την καλύτερη ποιότητα ζωής, το κλίμα (φυσικά!), την αίσθηση ταυτότητας και πολιτισμού (εκτός και αν είσαι ΕΛΑΜίτης και νιώθεις πως σε απειλούν οι ξένοι), την ανατροφή των παιδιών και τη συναισθηματική νοσταλγία. Αναφέρεται βέβαια η επιχειρηματικότητα αλλά για αυτούς που θέλουν να ανοίξουν δική τους επιχείρηση και δεν θα είναι υπαλληλάκοι των 3 και 60 που λέει και ο Παύλος, αλλά και το κόστος ζωής βάζοντάς μας σε παρένθεση το σχετικά. Στα αντικίνητρα αναφέρει τις περιορισμένες επαγγελματικές ευκαιρίες (που θα τις δημιουργήσει ο Χριστοδουλίδης, όπως προχώρησε τις συνομιλίες στο Κυπριακό), τους χαμηλότερους μισθούς, τις ανεπαρκείς δημόσιες υπηρεσίες, φυσικά τον νεποτισμό και το ρουσφέτι (όχι δεν μιλάει για τους κουμπάρους στο Προεδρικό). Κι αν πάμε παρακάτω; Είναι το κυκλοφοριακό, τα πολεοδομικά προβλήματα, η άναρχη δόμηση, η έλλειψη πρασίνου, η περιορισμένη ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα, οι περιορισμένες επιλογές ψυχαγωγίας και πολιτισμού (ε ναι, αφού έδιωξε τον Χατζηγιάννη). Για το νερό, κουβέντα. Τι αφήνει ως κερασάκι στην τούρτα το εργαλείο του διαβόλου; Δυσκολία επανένταξης: Με την επιστροφή μπορεί να υπάρχει πολιτισμικό σοκ, απογοήτευση ή δυσκολία στο να ξαναχτιστεί ένας κοινωνικός και επαγγελματικός κύκλος.
Μήπως τελικά να ρωτούσε το ChatGPT την επόμενη φορά που θα ετοιμάσει ένα σχέδιο;
