Πολλές είναι οι φορές που έχω καταπιαστεί, είτε μέσα από τα κείμενα άποψής μου, από αυτήν εδώ την στήλη, είτε ως συντάκτης σχετικών ρεπορτάζ, διαχρονικά, με τα προβλήματα τής εντός των τειχών πόλης της Λευκωσίας. Του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας της Κύπρου, δηλαδή, για να μην ξεχνιόμαστε. Σήμερα θα ασχοληθώ εκ νέου με το θέμα, με αφορμή ένα βίντεο που δημιουργήθηκε με τη συμβολή διαφόρων καταστηματαρχών των πεζοδρόμων Λήδρας και Ονασαγόρου και δημοσιεύεται στη σελίδα «Πεζόδρομοι Κέντρου Λευκωσίας/Nicosia Center Pedestrian Streets» στο Facebook. Ειδικός σε θέματα πολεοδομικού σχεδιασμού δεν είμαι, ωστόσο, είμαι κάτοικος της Λευκωσίας, δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στο ιστορικό της κέντρο και σε αυτή την περιοχή κοινωνικοποιούμαι τα τελευταία χρόνια, ως επί το πλείστον. Και ας πούμε πως δικαιούμαι να εκφέρω άποψη.
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, λοιπόν, κι οι καταστηματάρχες μέσω του συγκεκριμένου βίντεο εκφράζουν τα παράπονά τους περί εγκατάλειψης της περιοχής, τα οποία, κατ’ εμέ, κινούνται σε δύο κύριους άξονες: στην προσβασιμότητα και στην καθαριότητα. Είναι δύο παράγοντες, οι οποίοι, με βάση τη νοοτροπία μας, ως Κύπριοι, διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο, πιστεύω.
Το ζήτημα που τίθεται έντονα από τους επιχειρηματίες της πόλης, είναι αυτό της ελλιπούς καθαριότητας. Όλοι μιλούν για «βρομιά», για έναν «σκουπιδότοπο που επικρατεί» και ανεπαρκή φωτισμό, «δυσοσμία» και «καμία διαχείριση σκυβάλων», την ώρα που τονίζουν πως οι ίδιοι καταβάλλουν τους φόρους τους στον Δήμο Λευκωσίας, από τον οποίο ζητούν στήριξη. Ωστόσο, κάποιοι άλλοι καταστηματάρχες αναφέρονται και στο πρόβλημα της έλλειψης πρασίνου στην εντός των τειχών πόλη, γεγονός που την καθιστά λιγότερο ελκυστική.
Ο δεύτερος άξονας αφορά την προσβασιμότητα. Εργαζόμενος και διαμένων στην περιοχή των πεζοδρόμων, στην εντός των τειχών Λευκωσία, αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στο πρόβλημα της εύρεσης χώρων στάθμευσης, ακόμα και για τους μόνιμους κατοίκους και εργαζόμενους. Άλλοι καταστηματάρχες εξέφρασαν ίδια παράπονα, αλλά μετέφεραν και αυτά που λαμβάνουν από πελάτες τους, σε σχέση με τους περιορισμένους χώρους στάθμευσης πλησίον της περιοχής. Προσωπικά, έχω εκφράσει την αντίθεσή μου ως προς τη δημιουργία περισσότερων χώρων στάθμευσης -κατ’ αρχάς, δεν υπάρχουν αυτοί οι χώροι σε μια σπιθαμή γης, κατά δεύτερον, υπάρχει η ανάγκη για αποσυμφόρηση του κέντρου της Λευκωσίας, διά της αφαίρεσης οχημάτων, μέσω ενός σωστού σχεδιασμού και την αύξηση των επιλογών σε μέσα μαζικής μεταφοράς- συμφωνώ, ωστόσο, με τη θέση ότι οι μόνιμοι κάτοικοι και ίσως και οι εργαζόμενοι πρέπει να εξυπηρετούνται από τις τοπικές αρχές, ως προς τους χώρους στάθμευσης.
Την πιο πάνω άποψή μου ενισχύουν οι αναρτήσεις που περιήλθαν στην αντίληψή μου το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Πολίτες προέβησαν σε σοβαρά παράπονα σχετικά με τη μαζική έξοδο των πολιτών, εξ αφορμής της εορταστικής περιόδου, στο κέντρο της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα να σταθμεύουν πάνω στα πεζοδρόμια, δυσχεραίνοντας περισσότερο το έργο γονέων με παιδικά καροτσάκια και ατόμων με αναπηρίες.
Ενόψει εκλογών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των βαρύγδουπων δηλώσεων ότι η Λευκωσία είναι ένας δήμος με ιστορία και σημασία στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου, εύχομαι κάτι να αλλάξει. Όχι, δεν είμαι αισιόδοξος, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…
