Η ξετσιπωσιά, η αναισχυντία, η αμετροέπεια, ο απροκάλυπτος κυνισμός, η αδηφάγα ασυδοσία, όλα αυτά με τα οποία μας κυβερνά ο πλούτος - πάντοτε μας κυβερνούσε άλλωστε - στις μέρες μας έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, κάθε ηθικό φραγμό, κάθε δεοντολογικό κανόνα, κάθε πρόσχημα. Ο υπερσυγκεντρωμένος πλούτος, ο υπερπλούτος διά την ακρίβεια, αγοράζει γην και ύδωρ, αγοράζει ή κατασκευάζει στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αγοράζει ΜΜΕ και ΜΚΔ, αγοράζει κοινωνικές πλατφόρμες, εξαγοράζει εξουσίες, εκτελεστικές, νομοθετικές, δικαστικές, εξαγοράζει συνειδήσεις, χειραγωγεί, παραπλανάει, εξαπατά τις μάζες. Οι ιδεολογίες, οι κοσμοθεωρίες, ακόμα και οι θρησκευτικές δοξασίες, διαδραματίζουν πλέον αμελητέο ρόλο στο πώς διαφεντεύεται ο κόσμος. Ο πλούτος είναι πανίσχυρος, πόσω δε μάλλον ο υπερπλούτος.
Ας αρχίσουμε από το βορειοαμερικανικό πλανηταρχείο. Η άγρια δύση αγριεύει ακόμα παραπάνω. Μπορεί να ακούγεται ως ευφυολόγημα αλλά είναι η απεχθής, η πικρή και σκληρή πραγματικότητα. Μέχρι χθες κυβερνούσαν τον πλανήτη καμιά εκατοστή δισεκατομμυριούχοι, μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας Τραμπ θα τον κυβερνούν μερικές δεκάδες τρισεκατομμυριούχοι. Θυμηθείτε μόνο ποιοι στέκονταν στο πλευρό του Ντόναλντ Τραμπ κατά την τελετή ανάληψης των καθηκόντων του. Μια χούφτα κραταιοί ολιγάρχες του πλούτου, ο Έλον Μασκ της Tesla και του «X», ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ του πρώην Facebook και νυν Meta, ο Τζεφ Μπέζος της Amazon και άλλοι 3-4 όμοιοί τους.
Η υπερσυγκέντρωση του πλούτου συνεχίζεται και συνεχίζεται. Ώς πού θα πάει; Είναι λογικό μιας βδομάδας τζίρος της Tesla να ισούται με το ετήσιο ΑΕΠ δεκάδων χωρών της Αφρικής μαζί; Είναι λογικό μιας βδομάδας τζίρος της Amazon να ισούται με το ετήσιο ΑΕΠ δεκάδων χωρών της Λατινικής Αμερικής ή της Ασίας; Οι διατροφές που πληρώνουν όλοι αυτοί οι κροίσοι σε πρώην συζύγους και πρώην ερωμένες αρκούν για να χορτάσουν οι πεινασμένοι όλοι της γης.
Όλες οι αποικίες του κόσμου παρέμειναν τέτοιες ανά τους αιώνες και συνεχίζουν. Πριν ήταν πολιτικοστρατιωτικές αποικίες, τώρα είναι μόνο οικονομικές αποικίες. Αλλάζει κάτι; Ασφαλέστατα όχι. Η ουσία μένει η ίδια. Η αγορά εργασίας του τρίτου κόσμου, σκλαβοπάζαρο ήταν και σκλαβοπάζαρο μένει. Οι φυσικοί πλουτοπαραγωγικοί πόροι, οι πρώτες ύλες, ορυκτές ή άλλες, σε εκατοντάδες χώρες γίνονται βορά στις ορέξεις μιας κάστας πολυεθνικών εταιρειών, τραστ και λοιπών μονοπωλίων ή στην καλύτερη ολιγοπωλίων. Όσο ανεβαίνει ο πλούτος κορυφώνεται και η διαφθορά στους τόπους παραγωγής του. Τα παραδείγματα δεκάδες, εκατοντάδες ίσως, και κάποια από αυτά όχι πολύ μακριά από εμάς, αλλά ακριβώς …κάτω από τη μύτη μας.
Τι μέλλει γενέσθαι; Ο κόσμος δεν μπορεί να είναι τόσο άδικος και η αδικία συνεχώς να γιγαντώνεται. Κάτι θα αλλάξει. Και θα αλλάξει με τριγμούς και με τεκτονικές εκρήξεις. Έτσι γίνεται πάντα, έτσι θα γίνει και τώρα…
