Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει πλέον την έκθεση τεχνικής βοήθειας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το κρατικό μισθολόγιο. Μπορεί να διαφωνεί με τις λύσεις που προτείνει, μπορεί κάποιος να έχει άλλες εισηγήσεις αλλά όσοι θεωρούν πως παράγουν πολιτική στη χώρα, οφείλουν να τοποθετηθούν πολιτικά. Διαφορετικά ας μην μιλάμε για απολιτίκ πολιτικούς ή να το παίζουν σοβαρά πολιτικά κόμματα επειδή έχουν πίσω τους σημαία με ιστορία.
Η έκθεση στηρίζεται σε στοιχεία που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Όπως για παράδειγμα, ότι σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται 27% περισσότερο, ιδιαίτερα οι παλαιότεροι και όσοι κατέχουν πανεπιστημιακό δίπλωμα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τοποθετηθεί δημόσια, πως το «Υπουργικό Συμβούλιο θα προχωρήσει στις αποφάσεις» και πως πολλές από αυτές είναι «σε φάση υλοποίησης».
Αναγνωρίζει δηλαδή πως οι μισθοί είναι φουσκωμένοι στο Δημόσιο και μέσα από τις κλίμακες εισδοχής και ανέλιξης θα γίνει προσπάθεια να συγκρατηθεί περαιτέρω το άνοιγμα της ψαλίδας; Με τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα τι γίνεται; Ποια κίνητρα έχουν οι επιχειρήσεις ώστε να προχωρήσουν και αυτές με αυξήσεις ώστε να κλείσει η ψαλίδα; Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να απαντήσουν όλοι όσοι πολιτεύονται και όχι μόνο η κυβέρνηση, εκτός και αν βέβαια δεν θεωρούν πως υπάρχει πρόβλημα. Με τη σιωπή τους πολλοί, αυτό αφήνουν να νοηθεί.
Ενδιαφέρον έχει και η τοποθέτηση της έκθεσης για τον περιορισμό ή αναστολή της ΑΤΑ. Μιας ΑΤΑ, θα πρόσθετα που διευρύνει τις ανισότητες ανάμεσα σε υψηλόμισθους και χαμηλόμισθους αλλά και το χάσμα ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Την ίδια ώρα, αγνοεί παντελώς την παραγωγικότητα, σπρώχνει το κόστος για το κρατικό μισθολόγιο προς τα πάνω και τροφοδοτεί νέες αυξήσεις στις τιμές. Ποιος θα τολμήσει να βάλει χαλινάρι στην ΑΤΑ, ποιος θα τολμήσει να διαπραγματευτεί αυξήσεις για τον ιδιωτικό τομέα με κίνητρα και αντικίνητρα μέσα από το ESG των επιχειρήσεων και ποιος από τους αξιωματούχους θα εξαιρέσει τον εαυτό του από την ΑΤΑ ώστε να ωφεληθούν οι λιγότερο προνομιούχοι; Αλλά ας πάμε στα βασικά, ποιοι έχουν θέσεις για το ζήτημα και όσοι δεν έχουν, τι κάνουν στην πολιτική ζωή πέρα από τουρισμό;
Η πρόταση για άνοιγμα θέσεων σε πολίτες άλλων χωρών και η εκχώρηση συγκεκριμένων λειτουργιών της κυβέρνησης σε ιδιωτικές εταιρείες έχει το δικό της ενδιαφέρον. Ποια πολιτικά κόμματα και ποιοι αξιωματούχοι του κράτους μπορούν να παραδεχθούν πως απλά το κράτος δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ανάγκες των πολιτών. Ποιος θα πει πως τα ολοήμερα σχολεία δεν ικανοποιούν τις ανάγκες και πως πρέπει τα λεφτά αυτά να πάνε στους ιδιώτες που προσφέρουν βοηθητικά μαθήματα, αθλήματα και τέχνες και πως γι' αυτά δεν πρέπει να πληρώνουν οι γονείς ή τουλάχιστον οι λιγότερο προνομιούχοι γονείς; Είναι αυτό αντιλαϊκό μέτρο από το «κακό» ΔΝΤ. Είναι τόσο υποκριτικό το να θεωρούμε πως το κράτος μπορεί να προσφέρει όλες τις υπηρεσίες όσο το να αναμέναμε το γενικό νοσοκομείο και οι γιατροί του να σηκώσουν όλο το βάρος της υγείας των πολιτών. Όσο δε για το επιχείρημα, ότι δεν υπάρχουν λεφτά γι' αυτά, το απάντησε εμμέσως πλην σαφώς ο κ. Alex Pienkowski, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ τον Μάρτιο όταν αναρωτήθηκε αν τα χρήματα που θα πάνε για αποζημίωση των κουρεμένων καταθετών και των κατόχων αξιογράφων των τραπεζών το 2013, θα ήταν καλύτερα να πάνε στην παιδεία. Δηλαδή, λέω εγώ, αν αντί να δοθούν χωρίς κριτήρια αποζημιώσεις, ενδεχομένως και σε εκατομμυριούχους, τα χρήματα να τα πλήρωναν για τις δραστηριότητες και τα φροντιστήρια των παιδιών; Αυτό είναι το διακύβευμα εκτός βέβαια και αν υπάρχει κάπου το λεφτόδεντρο και δεν το βλέπω.
Πρόσκληση: Η ραδιοφωνική εκπομπή «Show me the Money», στον «Π» 107.6 είναι ανοιχτή για συζήτηση για την έκθεση του ΔΝΤ και επιθυμεί να δώσει την ευκαιρία σε όλους τους αξιωματούχους και εκπροσώπους κομμάτων να τοποθετηθούν.
