Αυτά που ακούστηκαν στην επιτροπή Εσωτερικών της Βουλής την Πέμπτη όπου συζητήθηκε ο ρόλος του ΡΙΚ (λέμε τώρα), ήταν πρωτοφανή αφενός για τον τρόπο που λειτουργεί το κομματικό μας σύστημα και γενικότερα το πώς αντιλαμβανόμαστε τις δημοκρατικές διαδικασίες σε αυτόν τον τόπο.
Αν και βρίσκονται σε διαθεσιμότητα πολλά πρόσωπα στο δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα, εντούτοις, η Βουλή επέλεξε να παρέμβει σε μια διαδικασία πειθαρχικής έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη από πλευράς του διοικητικού συμβουλίου του ΡΙΚ. Ασχέτως αν είναι σωστή ή όχι η διαδικασία που ακολουθείται από πλευράς του διοικητικού συμβουλίου ακόμη και οι ερωτήσεις που τίθενται εξακολουθούν να είναι παρέμβαση στην ίδια τη διαδικασία, ή γενικότερα φέρνουν μία δυσπιστία στο πώς λειτουργεί η δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο και πόσο εμπιστευόμαστε τους θεσμούς.
Αν βρισκόταν ένας μέσος πολίτης στην αίθουσα, βλέποντας τα μέλη της επιτροπής Εσωτερικών με το πρόσχημα της ενημέρωσης για τη διαδικασία να κουνάνε το δάχτυλο σε ένα διοικητικό συμβούλιο που ακολουθεί μία διαδικασία, τότε σίγουρα θα πίστευε δύο βασικά πράγματα. Πρώτον, πως τα μέλη της επιτροπής δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς που λειτουργούν σε αυτόν τον τόπο, και δεύτερον δεν εμπιστεύονται το διοικητικό συμβούλιο του ΡΙΚ, το οποίο δεν ολοκλήρωσε ακόμη τη διαδικασία της πειθαρχικής. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο, αφού τα μέλη αφήνουν να νοηθεί πως ενδεχομένως θα καταδικαστεί ένας άνθρωπος άδικα και πως δεν υπάρχουν διαδικασίες σε θεσμούς, όπως τα δικαστήρια για να δικαιωθεί.
Για το δεύτερο, βέβαια, οι καλοί νομοθέτες μπορούν να βρουν λύση. Αρχικά, αν και ο Χριστοδουλίδης υποσχέθηκε να διορίσει μη κομματικούς ή ανεξάρτητους στα διοικητικά συμβούλια, τελικά δεν το απέφυγε, αφού οι μισοί είναι από κόμματα και οι άλλοι μισοί υποστηρικτές του, γι’ αυτό και υπάρχει λογικά, δυσπιστία και κριτική απέναντι στο οποιοδήποτε δ.σ. ενός οργανισμού.
Να δεχθούμε ως σοβαρές τις ανησυχίες. Προκαλεί όμως εντύπωση πως η επιτροπή Εσωτερικών αφού ήταν εμφανές πως δεν εμπιστεύεται τα δ.σ., γιατί δεν ανοίγει τον διάλογο να αλλάξει τις διαδικασίες όχι του διοικητικού συμβουλίου του ΡΙΚ, αλλά γενικότερα σε όλα στους ημικρατικούς οργανισμούς. Είναι γνωστό πως τα διοικητικά συμβούλια δεν έχουν καμία νομική ευθύνη για τις αποφάσεις που λαμβάνουν με αποτέλεσμα οι φορολογούμενοι να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ για λανθασμένες αποφάσεις. Αν όντως, παρεκτρέπονται στο ΡΙΚ και δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται θέμα για το δ.σ., και ας έρθει με πρωτοβουλία η επ. Εσωτερικών. Αν ένα δ.σ. έχει νομική ευθύνη για τις αποφάσεις που λαμβάνει, ούτε θα βλέπαμε να βαθμολογούν με μηδέν άτομα με 30χρονη υπηρεσία, ούτε θα βλέπαμε μέλη δ.σ. να συμμετέχουν σε διαδικασίες πεισματικά, παρά τις προτροπές νομικών συμβούλων να μην είναι παρόντα, ενώ τα δ.σ. θα σκέφτονταν πολύ σοβαρά την ευθύνη όταν έπαιρνα κάποια απόφαση. Μέχρι στιμγής το μόνο που έκαναν ήταν να επιτείνουν τη δυσπιστία του κοινού απέναντι στους θεσμούς, αφού έσπειραν την αμφιβολία για ένα δ.σ.. Φυσικά, ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα, βολεύει. Και τους μεν και τους δε. Γιατί, σήμερα είναι κριτική, αύριο είμαστε εξουσία και μας κριτικάρουν. Άρα ποιος μπορεί να πάρει την ευθύνη;
