Tο θέμα το οποίο ανέδειξε ο «Πολίτης» για τις δεκάδες ακινητοποιημένα οχήματα τα οποία βρίσκονται παρατημένα σε μια περιοχή δύσβατη με πευκοδάσος στην επαρχία Λεμεσού, κοντά στην κοινότητα Δύμες, προκαλεί πραγματικά την κοινή λογική. Όσα αποθέματα βεβαίως έχουν απομείνει σε αυτό το τόπο. Κάντε πραγματικά την εικόνα και συνδέστε την με την τεράστια τραγωδία της τελευταίας πυρκαγιάς ,της μεγαλύτερης μετά το 1974.
Οι εκατοντάδες παράνομοι σκυβαλότοποι που βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλο το μήκος και το πλάτος του νησιού αποτελούν μια ωρολογιακή βόμβα για την πρόκληση μεγάλων πυρκαγιών, οι οποίες απειλούν να επιφέρουν και άλλες μεγάλες καταστροφές. Το πλέον αποκαρδιωτικό ενώπιον αυτών των φαινομένων είναι η παντελής έλλειψη υπευθυνότητας, όχι στον εντοπισμό του προβλήματος αλλά κυρίως στην άμεση και κάθετη αντιμετώπισή του.
Οι καταγγελίες για την ύπαρξη τέτοιων μεγάλων παγίδων για το περιβάλλον, αλλά και για την ανθρώπινη ζωή, δεν είναι δυνατόν να καταγράφονται ως τέτοιες, να εντοπίζονται, αλλά στο τέλος το πρόβλημα να διαιωνίζεται χωρίς καίριες αποφάσεις για λήψη συγκεκριμένων μέτρων εξάλειψης των κινδύνων. Η απλή διαπίστωση, όπως στην περίπτωση των συγκεκριμένων καταγγελιών με τα εγκαταλελειμμένα οχήματα εντός το δασικού ιστού και η αναβλητικότητα ως προς την ανάληψη των αναγκαίων μέτρων για εκμηδενισμό του κινδύνου είναι πρωτοφανές νοσηρό φαινόμενο το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως και χωρίς άλλο χάσιμο χρόνου.
Σημειώνουμε ότι ο «Π» είχε αποκαλύψει σε μια μεγάλη του έρευνα μετά την πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά στην ορεινή Λεμεσού ότι οι παράνομοι σκυβαλότοποι παραμένουν μια από τις πιο επικίνδυνες εστίες πρόκλησης πυρκαγιών στην Κύπρο. Με βάση τα στοιχεία υπάρχουν εκατοντάδες παρόμοιες εστίες, οι οποίες ανά πάσα στιγμή μπορούν να αναφλεγούν. Αν στο φόντο όλων αυτών των στοιχείων δεν παρθούν δραστικά μέτρα,τότε αυτή η Πολιτεία θα δηλώσει για πολλοστή φορά ότι αποτυγχάνει να προστατέψει τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Περαιτέρω ερασιτεχνισμός και σε αυτό το ζήτημα υποσκάπτει όλο το σύστημα διαβίωσης των πολιτών αυτού του κράτους και θα συνεχίσει να αποτελεί ένα πραγματικό όνειδος για όλους. Κυρίως γιατί όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες αναγνωρίζουν το πρόβλημα, αλλά δυστυχώς όταν πρόκειται να ληφθούν μέτρα περί άλλων τυρβάζουν. Καμία ευθύνη, κανένας παραγωγικός σχεδιασμός, πλήρης επικράτηση της αναβλητικότητας και της μόνιμης ακινησίας.
