Το είπα πολλές φορές σε όλες τις ποινικές υποθέσεις στις οποίες δικάστηκα. «Ναι, υπάρχει κατοχή σε αυτό το νησί, κατοχή της Τουρκίας». Αναφέρθηκε πρώτη φορά σε δικαστήριο αυτό και πέρασε στα πρακτικά. «Όμως, δεν μπορείτε να με δικάσετε δικαστές, επειδή αποκάλεσα κατοχική την Τουρκία. Αυτό δεν είναι προσβολή ή βρισιά, είναι μια πραγματικότητα. Αν σώνει και καλά θέλετε να με δικάσετε, τότε πρέπει να αλλάξετε τους νόμους σας». Από τη μια θα κάνεις Σύνταγμα και νόμους για να φαίνεσαι ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου και από την άλλη θα υπάρχουν φασιστικές πρακτικές! Δεν γίνεται!
Γιατί λογοκρίνατε την προεκλογική ομιλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Κύπρου στον Bayrak και την εμποδίσατε, αξιότιμα μέλη του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου; Μήπως επειδή αποκάλεσε την Τουρκία αποικιοκράτη και κατοχική δύναμη; Είστε ένα πολιτικό συμβούλιο αυτού του καθεστώτος; Από πότε κάνετε τον χωροφύλακα του καθεστώτος; Είναι και αυτό καθήκον σας; Ένας υποψήφιος που θα κάνει προεκλογική ομιλία υποχρεούται να εναρμονίζεται με τις δικές σας απόψεις; Άλλωστε, αν εναρμονιζόταν με τις δικές σας απόψεις, σίγουρα δεν θα κατερχόταν ποτέ ως υποψήφιος. Γιατί να θέσει υποψηφιότητα αν δεν θα μπορεί να πει σε αυτή την προεκλογική ομιλία του ότι θεωρεί «επιχείρηση εισβολής» την επιχείρηση την οποία εσείς θεωρείτε «ευτυχισμένη ειρηνευτική επιχείρηση»; Σε αυτό το άρθρο δεν θα πω ότι «καταπατήσατε την ελευθερία έκφρασης» και ότι «πλήγηκε η δημοκρατία» και άλλα παρόμοια. Διότι δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι υπάρχει ελευθερία έκφρασης και δημοκρατία εδώ. Αν υπάρχουν αυτά, πάντα καταβάλλεται ένα τίμημα. Η δοκιμή είναι δωρεάν. Και οι σφαίρες. Και οι βόμβες. Και άλλα πολλά.
Ναι, κατοχή. Ήταν δικά σας αυτά τα εδάφη; Δεν ήταν. Τα πήρατε με τη βία των όπλων. Σε ποιον ανήκει αυτός ο πληθυσμός που ξεπέρασε κατά πολύ τον δικό μας πληθυσμό; Και εκείνος σε εσάς ανήκει! Τι είναι αυτή η κυβέρνηση; Είναι μαριονέτα σας! Να προσεύχεστε όμως, να προσεύχεστε. Όλοι έφαγαν και είναι ευχαριστημένοι από την κατάσταση! Βιάστηκε η χώρα. όμως, παρά ταύτα πολλοί σε ευγνωμονούν. Πάρα πολλοί θεωρούν πως έχουν δίκαιο οι Ελληνοκύπριοι που έχασαν τη μισή πατρίδα τους.
Ναι, είσαι κατοχική δύναμη. Ήρθες πριν χρόνια. Εμφανίστηκες μπροστά μου στο αστυνομικό τμήμα. Με ανακρίνεις. Με αποκαλείς προδότη στη δική μου πατρίδα. Ποιος είσαι; Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα σε αυτά τα χώματα. Εσύ από πού στον διάολο ήρθες; Να, πίσω από αυτό το σοκάκι είναι η οδός Γενί Τζαμί. Ο δρόμος στον οποίο έκανα σβούρα. Επέστρεψε στο μέρος από το οποίο ήρθες. Άφησε την πατρίδα μου.
Κάθισα ένα βράδυ και έγραψα. Έγραφα συνεχώς. Έγραψα για εσένα. Έγραψα για εμένα. Έγραψα για αυτούς. Έκαναν ένα βιβλίο από αυτό. Ονομάζεται κατοχή. Στα τουρκικά, στα ελληνικά, στα αγγλικά Σε τρεις γλώσσες. Διοργάνωσαν και μια τελετή στην Πύλη Αμμοχώστου. Ήμουν καλεσμένος, όμως απαγορευμένος. Δεν μπόρεσα να πάω να χαιρετίσω τον λαό.
Κοίτα την πρώτη σελίδα τούτης της εφημερίδας την οποία εκδίδουμε εδώ και 28 χρόνια. Κοίτα καλά. «Αδέσμευτα άρθρα υπό κατοχή». Δεν είναι δικό μου έργο αυτό. Δικό σας έργο είναι. Αυτό είχε πει και ο Πικάσο στον φασίστα στρατηγό. Του άρεσε πολύ, λέει, ο πίνακας Γκουέρνικα που έφτιαξε ο καλλιτέχνης. Και τον ρώτησε: «Εσύ τον έκανες;» «Δεν τον έκανα εγώ, εσείς τον κάνατε», είπε ο Πικάσο.
Πρέπει να μιλάει κανείς εκεί που σωπαίνουν όλοι. Να μιλάει σε δύσκολους καιρούς. Νομίσατε πως έχετε δίκαιο επειδή σωπαίνει η πλειοψηφία; Όσοι σωπαίνουν μόνο συνένοχοι μπορεί να είναι και τίποτε άλλο. Ειδικά ηγέτες δεν μπορεί να είναι. Στα σαράντα χρόνια βγαίνει ένας ανάμεσά μας που λέει την αλήθεια. Θα τον πνίξετε και αυτόν; Φτάνει ρε, φτάνει!
