Μας αποκαλούν περιθωριακούς υποτιμώντας μας. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται όλοι όσοι κατηγορούν την Τουρκία ως κατοχική δύναμη σε αυτό το νησί. Άλλωστε, έτσι μετρούν την ιδιότητα του περιθωριακού. Με τη στάση έναντι στην κατοχική Τουρκία. Αυτό είναι το κριτήριό τους. Για να πω την αλήθεια, αυτό είναι και το δικό μου κριτήριο. Η στάση απέναντι στην κυβέρνηση στην Άγκυρα καθορίζει την ταυτότητα και τον χαρακτήρα όλων εντός της κοινότητας. Κατά την άποψή μου, αυτός είναι και ο ορισμός του αντιπολιτευόμενου εδώ. Η στάση έναντι του αφέντη και όχι έναντι των δούλων του. Εδώ και 51 χρόνια η κυρίαρχη δύναμη εδώ είναι η Άγκυρα. Η εξουσία είναι η Τουρκία. Η διοίκηση στο βόρειο τμήμα της Κύπρου διεθνώς μνημονεύεται ως υποτελής διοίκηση. Η υποτελής διοίκηση έχει και μια ανώτερη διοίκηση. Και εκείνη είναι η Τουρκία. Και εκείνη αποφασίζει σε όλους τους ζωτικούς τομείς εδώ. Διαθέτει σαράντα χιλιάδες στρατεύματα εδώ. Διαθέτει στρατιωτική αεροπορική βάση. Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι δικός της πληθυσμός. Το νόμισμα που χρησιμοποιούμε είναι δικό της. Η «κεντρική τράπεζα» είναι στα δικά της χέρια. Η «αστυνομία» υπάγεται σε αυτήν. Είναι δικός της ο «κυβερνήτης», ο οποίος δεν υποβάλλει διαπιστευτήρια στην Κυπριακή Δημοκρατία και αποκαλείται πρέσβης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ζούμε μια απομονωμένη ζωή εδώ και 51 χρόνια. Αποκοπήκαμε από τον κόσμο. Απορρίψαμε την Κυπριακή Δημοκρατία που είναι το πραγματικό μας κράτος και την υποτιμούμε αποκαλώντας την «Ελληνική Διοίκηση της Νότιας Κύπρου». Τα έγραψα πολλές φορές αυτά στην εφημερίδα Αβρούπα/Αφρίκα την οποία εκδίδουμε εδώ και 28 χρόνια και στην εφημερίδα Πολίτης.
Μας αποκαλούν περιθωριακούς υποτιμώντας μας. Ο Ντενκτάς δεν μας αποκαλούσε περιθωριακούς. Έλεγε «δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα ενός χεριού». Είμαστε μειοψηφία, λέει. Ναι, μειοψηφία. Πάντα ήταν μειοψηφία όσοι έλεγαν την αλήθεια και την πραγματικότητα σε όλες τις κοινωνίες στην Ιστορία. Μειοψηφία ήταν και όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι. Και όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς μυθιστορημάτων. Και όλοι οι μεγάλοι σκηνοθέτες ταινιών. Αν τους απαριθμήσω δεν θα με αρκέσουν οι σελίδες. Όμως, ουσιαστικά δεν είναι αυτό που θέλω να πω στο παρόν άρθρο.
Ναι, είμαστε μειοψηφία σε αυτό το νησί, κύριέ μου. Όμως, στον κόσμο είμαστε πλειοψηφία. Μπορεί εδώ να είστε πλειοψηφία σε αυτό το στοίχημα, όμως στον κόσμο είστε μειοψηφία. Όλος ο κόσμος ξέρει την Τουρκία ως κατοχική δύναμη εδώ. Μόνο εσείς δεν την ξέρετε ως κατοχική δύναμη. Και είστε μόνοι. Μόνο εδώ περνάει η μπογιά σας. Δεν περνάει στον κόσμο. Εμείς μιλούμε την ίδια γλώσσα με τον κόσμο. Εσείς μόνοι παίζετε και μόνοι χορεύετε. Μόνο εδώ περνάει η δική σας άποψη. Δεν περνάει στον κόσμο. Κανένα κράτος δεν σέβεται τη δική σας άποψη. Εμείς είμαστε πλειοψηφία στον κόσμο και μειοψηφία εδώ. Εσείς είστε πλειοψηφία εδώ και μειοψηφία στον κόσμο. Παρά ταύτα, δεν θα χρησιμοποιήσω το δικό σας λεξιλόγιο. Δεν θα σάς αποκαλέσω περιθωριακούς. Άλλωστε, βρίσκω πολύ παράξενη αυτή τη λέξη την οποία χρησιμοποιείτε για να μας συκοφαντήσετε. Ξέρετε τι μού έρχεται στο μυαλό όταν πει κάποιος τη λέξη «περιθωριακός»; Η γραμμή που χάρασσα με χάρακα στην αριστερή πλευρά του τετραδίου μου στο δημοτικό σχολείο. Σας ευχαριστώ επειδή μου θυμίσατε αυτή τη γραμμή.
Εσείς είστε οι όμηροι που προσπαθείτε να συγκαλύψετε ότι η πατρίδα μας βρίσκεται υπό κατοχή σε ένα πνεύμα πλιάτσικου. Η μεγαλύτερη σας τραγωδία είναι ότι θεωρείτε τον εαυτό σας ελεύθερο. Είναι μια σκλαβιά χειρότερη και από την ίδια τη σκλαβιά. Βλέπετε τον εαυτό σας σε έναν τεράστιο καθρέφτη, όμως ο κόσμος σάς βλέπει ως ένα μαστραπά στην ουρά της Τουρκίας. Για τον λόγο αυτόν δεν αξίζετε τον σεβασμό. Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει μια κοινότητα που βρίσκεται υπό κατοχή να ευγνωμονεί μέρα νύκτα τον κατακτητή της. Πάψτε να παρηγορείσθε λέγοντας πως εμείς είμαστε μειοψηφία και περιθωριακοί. Κοιτάξτε τον κόσμο, τον κόσμο. Σε όλες τις χώρες του κόσμου εσείς είστε μειοψηφία και εμείς είμαστε πλειοψηφία. Δεν σας αποκαλώ περιθωριακούς. Διότι δεν είστε καν μια γραμμή. Είστε μόνο ένα κόμμα…
