Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο», ανέφερε ότι όλες οι ενέργειες της κυβέρνησης υπηρετούν τον μεγάλο στόχο για επίλυση του Κυπριακού.
Ας μας επιτρέψει ο κ. Χριστοδουλίδης να επισημάνουμε μια αντίφαση. Δεν γίνεται από τη μια να λέμε ότι ο μεγάλος μας στόχος είναι η επίλυση του Κυπριακού, δηλαδή μια τελική συνεννόηση με τους Τουρκοκυπρίους και την Τουρκία, και την επομένη, στο πλαίσιο της τριμερούς με το Ισραήλ, να επιτρέπουμε να γίνονται δηλώσεις και κυρίως να διαρρέουν ειδήσεις που μένουν ασχολίαστες ότι η τριμερής συνεργασία Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ έχει μετατραπεί σε τριμερή αντιπαράθεση με την Τουρκία διά της ίδρυσης κοινής ταξιαρχίας και άλλων τινών.
Δεν παραγνωρίζουμε ότι οι σχέσεις Κύπρου-Ισραήλ είναι αναγκαίες και προς το συμφέρον όλων. Αν όμως αυτή η σχέση προκαλεί διαρκή αντιπαράθεση με την Τουρκία ως «παράρτημα» της ισραηλοτουρκικής έντασης, τότε, το ισοζύγιο κινδύνου θα γείρει κατά της Κύπρου.
Τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με την Jerusalem Post, η τριμερής Ελλάδα–Κύπρος–Ισραήλ έχει μπει σε πιο «σκληρή» τροχιά με σχέδια συνεργασίας και στρατιωτικού προγραμματισμού για το 2026, που λειτουργούν ως σήμα συντονισμού των 3 χωρών.
Όταν η Λευκωσία «κουμπώνει» την πολιτική της πάνω στη σύγκρουση Ισραήλ–Τουρκίας, για τη Γάζα και τη Συρία υπάρχει κίνδυνος να βρεθεί να πληρώνει το κόστος μιας έντασης που δεν την αφορά άμεσα. Η συζήτηση για ισραηλινά συστήματα αεράμυνας στην Κύπρο έχει ήδη προκαλέσει δημόσιες προειδοποιήσεις/ανησυχίες από την Τουρκία, με αναφορές σε «εύθραυστη ισορροπία» στο νησί. Η Κύπρος χρειάζεται να κρατά ανοικτά κανάλια στην ΕΕ/ΟΗΕ και προς χώρες της περιοχής. Η εικόνα ενός «αντιτουρκικού άξονα» (έστω κι αν είναι υπερβολική στα ΜΜΕ) τροφοδοτεί αντιδράσεις και προσφέρει ένα εύκολο και κυρίως εύπεπτο αφήγημα στην Άγκυρα.
Όπως ορθά επισημαίνεται σε ανάλυση του Ρόιτερς, η Λευκωσία πιέζει την Άγκυρα και μέσω ευρωπαϊκών μοχλών (π.χ. ενταξιακά/άμυνα ΕΕ), αν όμως η αντιπαράθεση «μετακομίσει» κυρίως στο πεδίο Ισραήλ–Τουρκίας, κινδυνεύει να χαθεί η καθαρή ευρω-ατζέντα της Κύπρου.
Άρα, κάποια στιγμή η Κύπρος χωρίς συναισθηματισμούς πρέπει να εξετάσει τι τη συμφέρει, αν βεβαίως ισχύει η θέση του Προέδρου ότι προτεραιότητά μας είναι η λύση του Κυπριακού. Εν κατακλείδι μάς συμφέρει η συνεργασία με το Ισραήλ, ταυτόχρονα όμως δεν μας συμφέρει η «μόνιμη αντιπαράθεση» με την Τουρκία γιατί αυτό συμφέρει το Τελ Αβίβ.
