Μπορεί το κομφούζιο των ημερών στο επίπεδο της πολιτικής ζωής να αφορά και να εστιάζεται στο Δημοκρατικό Κόμμα, τη σχέση του με την κυβέρνηση και τις αντεγκλήσεις και άμεσες πλέον αμφισβητήσεις της από τον πρόεδρο του κόμματος, ωστόσο προβλήματα και εσωστρεφή φαινόμενα αντιμετωπίζουν αλλά και θα αντιμετωπίσουν με μαθηματική ακρίβεια και άλλα κόμματα έως τις βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Μαΐου.
Οι βουλευτικές εκλογές διεξάγονται σε ένα πολιτικό περιβάλλον που δοκιμάζει ανοιχτά τις αντοχές του κυπριακού κομματικού συστήματος. Η ένταση των πολιτικών συζητήσεων, οι προσωπικές κόντρες και αντιπαραθέσεις και, κυρίως, η εμφάνιση νέων πολιτικών σχηματισμών αποτυπώνουν μια πραγματικότητα βαθιάς αμφισβήτησης. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι παραδοσιακοί κομματικοί πυλώνες δεν μονοπωλούν τον δημόσιο διάλογο, την ώρα που η κοινωνία αναζητεί ρήξη με ένα σύστημα που θεωρεί κουρασμένο και αναποτελεσματικό.
Η άνοδος αντισυστημικών δυνάμεων, που επενδύουν σε υψηλούς τόνους λαϊκισμού και έωλα συνθήματα απλώς ως φαινόμενο, άργησε να φθάσει στην Κυπριακή Δημοκρατία. Όμως τώρα είναι εδώ! Οι πολίτες, απογοητευμένοι από τις χρόνιες παθογένειες της πολιτικής ζωής, στρέφονται σε εύκολες απαντήσεις και πρόσωπα εκτός πολιτικού κάδρου τα οποία υπόσχονται σύγκρουση με το κατεστημένο, εν τη απουσία όμως, τις πλείστες φορές, ενός πολιτικού σχεδίου και λόγου. Σε αυτό το περιβάλλον, η πολιτική αντιπαράθεση μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε επικοινωνιακή σύγκρουση, με το περιεχόμενο να υποχωρεί έναντι των εντυπώσεων.
Ταυτόχρονα, τα παραδοσιακά κόμματα εμφανίζουν έντονα σημάδια εσωστρέφειας. Ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ βρίσκονται αντιμέτωποι με εσωτερικές αναζητήσεις, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν πιθανές σοβαρές απώλειες, όπως τουλάχιστον αυτό καταγράφεται στις μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις. Το ΔΗΚΟ, ενώ δεν θέτει θέμα απόσυρσής του από την κυβέρνηση, ταυτόχρονα, επιταχύνει την κομματική του αυτονομία χαράσσοντας τις επόμενες μετά τις εκλογές κινήσεις του, ενω τα μικρότερα κόμματα του Κέντρου βιώνουν το φάσμα της συρρίκνωσης και της εξαΰλωσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, η εμφάνιση σχηματισμών όπως το ΑΛΜΑ του τέως Γενικού Ελεγκτή, η πολιτική κίνηση του Φειδία Παναγιώτου αλλά και η δημοσκοπική άνοδος του ΕΛΑΜ επιταχύνουν τις ανακατατάξεις και ασκούν πολλαπλές πιέσεις στο πολιτικό σύστημα.
Οι βουλευτικές εκλογές δεν θα κριθούν μόνο στην κάλπη αλλά και στην ικανότητα των κομμάτων να ξεπεράσουν την εσωστρέφεια και να αρθρώσουν πειστικό πολιτικό λόγο. Ή μήπως είναι πλέον αργά με αποτέλεσμα να υλοποιηθεί αντανακλαστικά στην πράξη η μαζική διαμαρτυρία της κοινωνίας προς τους πολιτικούς και κομματικούς σχηματισμούς των τελευταίων δεκαετιών;
Αναμονή ώς τις εκλογές του Μαΐου.
