Το Κρατικό Κοινοβούλιο της Νέας Υόρκης ενέκρινε τη Δευτέρα νομοσχέδιο που επιτρέπει σε άτομα με τελική διάγνωση να τερματίσουν τη ζωή τους με δικούς τους όρους, κάτι που οι υποστηρικτές του νόμου θεωρούν ότι παρέχει ένα μέτρο αυτονομίας στους κατοίκους της Νέας Υόρκης στα τελευταία στάδια της ζωής τους.
Το νομοσχέδιο, που είχε ήδη εγκριθεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων νωρίτερα φέτος, θα διαβιβαστεί τώρα στο γραφείο της κυβερνήτη Kathy Hochul, μια Δημοκρατική, για την υπογραφή της. Δεν είναι σαφές αν σκοπεύει να το υπογράψει ενώ εκπρόσωπος της δήλωσε ότι θα το εξετάσει.
Έντεκα πολιτείες και η Περιφέρεια της Κολούμπια έχουν ήδη θεσπίσει νόμους που επιτρέπουν την λεγόμενη “ιατρική βοήθεια στον θάνατο.” Η πρακτική είναι επίσης διαθέσιμη σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και στον Καναδά, ο οποίος πρόσφατα διεύρυνε τα κριτήριά του ώστε να συμπεριλάβει ασθενείς με ανίατες χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες.
Το νομοσχέδιο της Νέας Υόρκης είναι πιο περιορισμένο και αφορά μόνο άτομα με ανίατη και μη αναστρέψιμη ασθένεια, με αναμενόμενο χρόνο ζωής έξι μηνών ή λιγότερο. Οι υποστηρικτές δηλώνουν ότι αυτή η διάκριση είναι καθοριστική.
«Δεν πρόκειται για τερματισμό της ζωής ενός ανθρώπου, αλλά για συντόμευση του θανάτου του», τόνισε ο δημοκρατικός γερουσιαστής Brad Hoylman‑Sigal από το Μανχάταν, ένας εκ των χορηγών. Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε τη Δευτέρα το βράδυ με ψήφους 35–27, κατά κύριο λόγο κατά κομματικές γραμμές.
Ο ίδιος χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ως έκφραση των αξιών της Νέας Υόρκης, σημειώνοντας τις προσπάθειες των Ρεπουμπλικάνων να αυξήσουν τον έλεγχο της κυβέρνησης στο σώμα των πολιτών, μεταξύ άλλων περιορίζοντας τη φροντίδα ενίσχυσης φύλου και τις αμβλώσεις.
«Είναι θέμα προσωπικής αυτονομίας», είπε. «Είναι θέμα ελευθερίας. Ελευθερίας να ελέγχεις το σώμα σου».
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης με αναμενόμενο χρόνο ζωής έξι μήνες ή λιγότερο, όπως επιβεβαιώνεται από δύο γιατρούς, θα μπορούν να ζητήσουν μοιραία συνταγή φαρμάκων. Το αίτημα θα πρέπει να μαρτυρηθεί από δύο ενήλικες που δεν έχουν προσωπικό όφελος από τον θάνατο του ασθενούς. Οι ιατροί μπορούν να ζητήσουν ψυχιατρική αξιολόγηση αν το κρίνουν αναγκαίο.
Το νομοσχέδιο είχε εισαχθεί πριν δέκα χρόνια από τη βουλευτίνα Amy Paulin, από το Westchester, επικεφαλής της Επιτροπής Υγείας, σε μια εποχή που λίγες πολιτείες το συζητούσαν.
Η Paulin είχε τους δικούς της λόγους: τον προηγούμενο χρόνο είχε δει την αδελφή της να πεθαίνει από καρκίνο σε αφόρητο πόνο. Η ίδια χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ως πράξη ευσπλαχνίας.
«Είναι κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει ψυχική ανακούφιση, να ανακουφίσει τον εξαιρετικό πόνο στο τέλος, και να δώσει ανακούφιση στις οικογένειες, να είναι κοντά στο αγαπημένο τους πρόσωπο όταν φεύγει», είπε σε συνέντευξη. «Γιατί να μην το κάνουμε;»
Με τα χρόνια, υπέρμαχοι της ιατρικής βοήθειας στον θάνατο έχουν πιέσει το Κοινοβούλιο της Πολιτείας. Ο οργανισμός Compassion and Choices εκτιμά ότι έφερε εκατοντάδες ασθενείς και τις οικογένειές τους στην Albany για να πιέσουν τις αρχές. 28 από αυτούς πέθαναν κατά τη διάρκεια της καμπάνιας.
Οι υποστηρικτές, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται στην ηλικία 70–90 ετών, γίνονται πλέον οικείο θέαμα στην πόλη Albany. Στέκονται στον διάδρομο ανάμεσα στα κτήρια της Νομοθετικής Συνέλευσης και του Καπιτωλίου, χαμογελούν στους διαβάτες και κρατούν πλακάτ που περιγράφουν τους βασανιστικούς και οδυνηρούς θανάτους που βίωσαν όσοι αρρώστησαν με τελική διάγνωση.
Η Paulin ανέδειξε πως το θάρρος και η επιμονή αυτών των υποστηρικτών, αρκετοί από τους οποίους ήταν και οι ίδιοι τελικοί ασθενείς, βοήθησαν να εμπλακούν οι νομοθέτες. «Τα μέλη άρχισαν να αναγνωρίζουν τα πρόσωπά τους», είπε. «Και όταν κάποιος πέθανε, ήξεραν ότι χάσαμε κάποιον. Και αυτό έχει μεγάλη δύναμη».
Το νομοσχέδιο έχει τη στήριξη ισχυρών φορέων, όπως η Νομική Ένωση Πολιτείας Νέας Υόρκης, η Ψυχιατρική Ένωση Πολιτείας Νέας Υόρκης, η Ιατρική Εταιρεία Πολιτείας Νέας Υόρκης και η Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών Πολιτείας Νέας Υόρκης.
Παράλληλα, υποστηρίζεται και από θρησκευτικές οργανώσεις, όπως η συναγωγή B’nai Yisrael στο Westchester και η CatholicVote Common Good, ενώ η Καθολική Διάσκεψη Πολιτείας Νέας Υόρκης τάχθηκε κατηγορηματικά κατά.
Ο εκπρόσωπος Robert Bellafiore ανέφερε πως το μέτρο αποτελεί «κουτί της Πανδώρας» που θα υπονομεύσει τον σεβασμό για τη ζωή, τόσο για τους τελικοπαθείς και αναπήρους όσο και ευρύτερα.
«Στέλνει μήνυμα στους νέους, που όλοι γνωρίζουμε ότι βιώνουν μια πρωτοφανή κρίση ψυχικής υγείας, ότι η ζωή είναι αναλώσιμη και ότι είναι εντάξει να τη τερματίσεις αν δεν βλέπεις ελπίδα», είπε ο Bellafiore.
Οι Ρεπουμπλικάνοι στην Albany χαρακτήρισαν το νομοσχέδιο τυπικό παράδειγμα «λανθασμένων» προτεραιοτήτων των Δημοκρατικών.
«Βοηθούμενος θάνατος; Πραγματικά αυτό είναι προτεραιότητα, με όλα τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Νεοϋορκέζοι;», είπε ο Rob Ortt, ηγέτης της μειοψηφίας της Γερουσίας, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου τη Δευτέρα.
Κάποιοι Δημοκρατικοί εξέφρασαν έντονες ανησυχίες: «Είδα τον πατέρα μου να πεθαίνει», είπε η βουλεύτρια Crystal Peoples‑Stokes κατά τη διάρκεια ομιλίας στην ολομέλεια τον Απρίλιο, προσθέτοντας ότι τάσσεται «αποφασιστικά» κατά του νομοσχεδίου. «Μου είχε ζητήσει, ήθελε να πεθάνει δύο χρόνια πριν, αλλά δεν το έκανε», είπε. «Και επειδή δεν το έκανε, ο εγγονός μου είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει.»
Άλλοι τόνισαν ότι η νομοθεσία θα μπορούσε μελλοντικά να επεκταθεί και να επιδεινώσει τις ανισότητες στην υγειονομική περίθαλψη, με δυσμενείς συνέπειες για τις κοινότητες έγχρωμων πολιτών, αλλά και όσους ζουν με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρία.
«Σε ένα υγειονομικό σύστημα με κερδοσκοπικό κίνητρο, ο ευνουχισμός με ιατρική βοήθεια είναι ένας θανατηφόρος τρόπος ελέγχου του κόστους», υπογράμμισε το Center for Disability Rights σε κείμενό του κατά της πρακτικής.
Άλλοι οργανισμοί υπέρ των αναπήρων, όπως το Arc, έχουν υποστηρίξει το νομοσχέδιο, θεωρώντας το ζήτημα σωματικής αυτονομίας. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου πολλοί νομοθέτες αναφέρθηκαν στους δικούς τους αγαπημένους.
Ο γερουσιαστής Pete Harckham από την περιφέρεια Hudson Valley, ανέφερε τη μητέρα του που πέθανε πρόσφατα σε ηλικία 98 ετών:
«Το μυαλό της ήταν ξύπνιο. Διάβαζε δύο εφημερίδες τη μέρα, τέσσερα βιβλία την εβδομάδα. Αλλά το σώμα της την πρόδωσε, έχασε την αξιοπρέπειά της», είπε με βαριά φωνή.
«Αυτό το νομοσχέδιο δεν θα βοηθήσει τη δική μου μητέρα, αλλά θα βοηθήσει άλλους», πρόσθεσε, «ψηφίζω υπέρ».
ΠΗΓΗ: New York Times
