Ο Δήμος Γεροσκήπου και η πρωτοβουλία του να αναδείξει την ιστορία των Ιερών Κήπων της Αφροδίτης και να μετατρέψει τον νέο δήμο σε μια περιοχή προσέλκυσης Κυπρίων και ξένων με αφορμή την αρχαία θεά της ομορφιάς πιστεύω ότι ανοίγει κάποιους νέους δρόμους πολιτιστικής διαφοροποίησης, ίσως και πρωτοτυπίας για την Κύπρο.
Δεν γνωρίζουμε τελικά η αρχική ιδέα πόσο κιτς ή ουσιαστικά δημιουργική θα καταλήξει. Για αυτό το οποίο είμαστε σίγουροι είναι ότι στην Κύπρο οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, πέραν του ότι οι περισσότερες εντοπίζονται το καλοκαίρι, έχουν γενικά καταντήσει βαρετές. Τις οποίες το ανύπαρκτο Υφυπουργείο Πολιτισμού κάνει πιο βαρετές δια της επιχορήγησης μουσικών εκδηλώσεων με την κάθε Σούλα Μπούλα εξ Ελλάδος που μας επισκέπτεται για να τα πάρει και να φύγει.
Ξεκίνησε η Λεμεσός η οποία, πέρα από τη Γιορτή του Κρασιού, κάνει ένα αξιόλογο καρναβάλι και ξαφνικά όλοι οι δήμοι κάνουν από ένα κακό καρναβάλι. Προσπαθεί η Λάρνακα να επιβάλει έναν ιδιαίτερο εορτασμό Κατακλυσμού, αίφνης όλοι οι πόλεις και οι παραθαλάσσιοι δήμοι κάνουν κατακλυσμό. Καταβάλλεται μια προσπάθεια να αναζωογωνηθούν τα ορεινα μας χωριά αλλά τελικά κατέληξαν όλα να κάνουν φεστιβάλ σιουσιούκκου και ππαλουζέ. Για τις μεσαίες και μικρές κοινότητες αντιλαμβανόμαστε ότι είναι δύσκολο να διαφοροποιηθούν, ωστόσο οι πόλεις και οι κωμοπόλεις αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουν.
Η Αφροδίτη
Ως εφημερίδα είχαμε εισηγηθεί αρκετές φορές την ανάδειξη της προέλευσης της θεάς της Παφίας Αφροδίτης από την Πάφο, κάτι το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Η Πάφος έχει το προνόμιο να διεκδικεί την πατρότητα της πιο διάσημης γυναίκας στον πλανήτη, γεγονός που είχε αντιληφθεί πριν μερικές δεκαετίες ο αείμνηστος υπουργός Εμπορίου Νίκος Ρολάνδης. Γύρω από τον μύθο και την ιστορία της Αφροδίτης, αλλά και του Άδωνη, θα έπρεπε να κτιστούν δεκάδες δράσεις οι οποίες θα μπορούσαν να διαφοροποιήσουν τον δήμο από άλλους δήμους στο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού και να τον καταστήσουν ξεχωριστό.
Όπως γράφτηκε, στο επίκεντρο του όλου σχεδιασμού βρίσκεται η ανάπλαση του ιστορικού πυρήνα της πόλης της αναβίωσης του «Περιπάτου της θεάς Αφροδίτης», ο οποίος κατά την αρχαιότητα, σύμφωνα με γραπτά κείμενα του Στράβωνα, ξεκινούσε από τη σημερινή Κάτω Βρύση, διερχόταν από τον παραδοσιακό αλευρόμυλο πάνω από τα σημερινά εκπαιδευτήρια της Γεροσκήπου, ανηφόριζε προς τις υπεραιωνόβιες τρεμιθιές και κατέληγε στον σημερινό ιστορικό πυρήνα, πίσω από το δημοτικό μέγαρο. Πιστεύουμε ότι στην όλη προσπαθεια θα μπορούσε να εμπλακεί και όλη η επαρχία Πάφου. Για παράδειγμα να εμπλακούν τα Κούκλια στα οποία βρίσκεται το Ιερό της θεάς, αλλά και η Χρυσοχού όπου βρίσκονται τα λουτρά της Αφροδίτης. Ο σχεδιασμός μεσοπρόθεσμα θα πρέπει να στοχεύσει στην αναβίωση της πομπής της Αφροδίτης με στόχο να μετατραπεί στην κεντρική εκδήλωση του δήμου, όπως δηλαδή έχει μετατραπεί το kαρναβάλι για τη Λεμεσό και ο Κατακλυσμός για τη Λάρνακα.
Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, στο ιερό της Πάφου (και πιθανόν και σε όλα τα ιερά της θεάς στην Κύπρο) υπήρχε ομάδα ιερέων με επικεφαλής αρχιερέα, και ομάδα ιερειών με επικεφαλής αρχιέρεια. Πολύ σημαντικός ήταν ο ρόλος του αρχιερέα (που ήταν συνήθως ο βασιλιάς), ο οποίος τελούσε με την αρχιέρεια (που ήταν συνήθως η βασίλισσα) το μυστήριο του ιερού γάμου, που του έδινε και το δικαίωμα να παραμένει βασιλιάς και αρχιερέας. Οι ιερείς της Παφίας Αφροδίτης πάντα ανήκαν στο γένος των Κινυραδών, δηλαδή των απογόνων του Κινύρα.
Η Πάφος
Ο Δήμος της Πάφου θα μπορούσε σίγουρα να συμμετάσχει σε μια σειρά παράπλευρων εκδηλώσεων για την Αφροδίτη, όπως π.χ. να επαναφέρει την ιδέα για διενέργεια καλλιστείων, όχι μόνο γυναικών αλλά ζευγαριού, αναβιώνοντας έτσι τον μύθο της Αφροδίτης και του Άδωνη. Επίσης ένα θεματικό μουσείο με αντικείμενο τη θεά της ομορφιάς και του έρωτα θα μπορούσε να αποτελούσε μια πηγή ετήσιων επαναλαμβανόμενων εσόδων για τον δήμο. Τέλος θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν παγκόσμιο διαγωνισμό για την κατασκευή ενός αρώματος με έμπνευση την Αφροδίτη. Βέβαια η Πάφος έχει την παράδοση διαφόρων φεστιβάλ που φέρουν το όνομα της Αφροδίτης αλλά δεν κάνουν τίποτα σχετικό σε σχέση με την Αφροδίτη.
Η Λευκωσία
Πού θα μπορούσε να κτίσει η Λευκωσία; Πιστεύουμε ότι διαθέτει μια δική της μεσαιωνική παράδοση η οποία θα μπορούσε να κάνει την πόλη ελκυστική για όλους. Αν η Μάλτα σήμερα εμφανίζεται ως το νησί των ιπποτών, η Λευκωσία με τα καταπληκτικά της τείχη ήταν η πρωτεύουσα των ιπποτών για αιώνες. Μιλάμε για τους Ναΐτες, για τους Ιωαννίτες, τους Βενεδικτίνους, τους Καρμηλίτες, τους Φραγκισκανούς και τους Δομηνικανούς. Έχουμε παντού κτίσματα της Φραγκοκρατίας και της Βενετοκρατίας τα οποία με τα κατάλληλα δρώμενα θα μπορούσαν να καταστήσουν την πρωτεύουσα τουριστική ατραξιόν και όχι μόνο. Θα μπορούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες ενοποίησης της πόλης, με τη συμμετοχή και των Τουρκοκυπρίων, ιδιαίτερα με δημάρχους σήμερα δύο πολύ ανοικτόμυαλους πολιτικούς, όπως είναι οι Προύντζος και Χαρμαντζί.
Η Ελεύθερη Αμμόχωστος
Θεωρούμε ότι η περιοχή της Ελεύθερης Αμμοχώστου -όσο παραμένει κατεχόμενη η Αμμόχωστος- με αιχμές του δόρατος την Αγία Νάπα και τον Πρωταρά, θα μπορούσαν να επικεντρωθούν σε εκδηλώσεις προσέλκυσης τουρισμού όπως μεγάλες συναυλίες διεθνών κυρίως καλλιτεχνών.
Θα μπορούσαν επίσης να προωθήσουν μεγάλους διαγωνισμούς μαγειρικής προσελκύοντας γνωστούς σεφ να μαγειρέψουν. Ακόμα ένα μεγάλο event κολύμβησης με αφετηρία το λιμανάκι της Αγίας Νάπας και κατάληξη τη μαρίνα του Πρωταρά. Όλες οι πόλεις κάνουν Μαραθώνιο. Ας κάνουμε και έναν θαλάσσιο Μαραθώνιο διαφημίζοντας τις καλύτερες παραλίες της Κύπρου και κάποιες από τις καλύτερες στον κόσμο.
Το Δάλι
Γενικά η περιοχή του νέου Δήμου Ιδαλίου λόγω και της μεγάλης γαλακτοπαραγωγής θα έπρεπε να έχει στο επίκεντρό της μια μεγάλη εκδήλωση για το χαλλούμι με παρεμφερείς ετήσιες εκδηλώσεις, όπως α) διαγωνισμό παρασκευής του καλύτερου χαλλουμιού β) δημιουργία της καλύτερης συνταγής με βάση το χαλλούμι γ) διαγωνισμό παρασκευής γλυκού με βάση το γάλα και άλλα.
Διαφήμιση
Γενικά το brand που λέγεται Κύπρος, αν θέλουμε να προχωρήσουμε σε μια γενίκευση, δεν διαφημίζεται σωστά. Αν δει κανείς τις καμπάνιες που κάνει η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Σλοβενία και τώρα τελευταία και η Τουρκία θα καταλάβει ότι μπορούμε να κάνουμε πολύ περισσότερα.
