Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο επιφύλαξε την απόφασή του σε σχέση με το προδικαστικό ζήτημα που ήγειρε η Ντόρια Βαρωσιώτου αναφορικά με τη διαδικασία τερματισμού των υπηρεσιών της ως επαρχιακής δικαστού από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο.
Κατά τη χθεσινή διαδικασία ενώπιον της ολομέλειας του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, ο δικηγόρος της Ντόριας Βαρωσιώτου, Αχιλλέας Δημητριάδης, και ο νομικός εκπρόσωπος του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, παρουσίασαν το περίγραμμα των γραπτών τους αγορεύσεων επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Η πλευρά της Ντόριας Βαρωσιώτου επιχειρηματολόγησε υπέρ της έγκρισης του αιτήματος που κατέθεσε, ώστε να σταλεί το θέμα στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο. Προέβαλε κυρίως το επιχείρημα ότι το αίτημα εδράζεται στις συνέπειες που προκύπτουν από την ανυπαρξία κανονιστικού πλαισίου καθορισμού της διαδικασίας τερματισμού και τέλους της δοκιμαστικής περιόδου κατά τον διορισμό ενός δικαστή σε εθνικό επίπεδο.
Ανάμεσα στα σημεία που επικαλέστηκε στην αγόρευσή του ο κ. Δημητριάδης ήταν η έκθεση της GRECO. «Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει πάγια πρακτική για κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, όπως εν προκειμένω ο τερματισμός σε δοκιμαστική περίοδο, προσθέτοντας ότι δεν υπήρχε αναφορά σε διαδικασία της δοκιμαστικής περιόδου ούτε στην έκθεση GRECO. Κάθε εθνικός δικαστής στην Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ταυτόχρονα και ενωσιακός από το 2004 και έχει δικαίωμα προστασίας και πως τα εθνικά δικαστήρια θεωρούνται αποκεντρωμένα δικαστήρια της ΕΕ, υποστηρίζοντας πως είναι αναγκαίος ο διάλογος που θα ξεκινήσει με την προδικαστική παραπομπή», ανέφερε χαρακτηριστικά, υποστηρίζοντας την αναγκαιότητας παραπομπής του ζητήματος στο ΔΕΕ.
Σύμφωνα με τον κ. Δημητριάδη, στις προδικαστικές αποφάσεις για την υπόθεση εγείρεται πρώτη φορά το ζήτημα του τερματισμού και της δοκιμαστικής περιόδου, ένα θέμα εξόχως ενωσιακό, ως προς το οποίο μόνο το ΔΕΕ μπορεί να πει αν είναι δυνατές αυτές οι ad hoc διαδικασίες και θα αποφασίσει μια φορά για όλες τις χώρες. Σε άλλο σημείο της αγόρευσής του, ο δικηγόρος της Ντόριας Βαρωσιώτου υποστήριξε ότι δεν υπάρχει νομολογία στην Ευρωπαϊκή Ένωση επί του συγκεκριμένου ζητήματος. «Είναι θέμα ενωσιακού δικαίου ο τερματισμός ενωσιακού δικαστή και ζητούμε την παραπομπή στο πλαίσιο του διαλόγου με το ΔΕΕ», ανέφερε ο κ. Δημητριάδης.
Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο εκπροσωπήθηκε κατά τη χθεσινή διαδικασία από τους δικηγόρους Μαρία Αντωνίου και Νικόλα Καλλένο. Όπως είπε κατά την αγόρευσή του ο κ. Καλλένος, υπάρχει σαφής διάσταση απόψεων ως προς το νομικό πλαίσιο του τερματισμού όσο και το πλαίσιο γεγονότων, και κατά συνέπεια δεν ικανοποιείται η προϋπόθεση για παραπομπή ερωτήματος ως προς το οποίο υπάρχει σαφής διαφωνία.
Εξέφρασε την άποψη ότι υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο και η πάγια πρακτική, και ότι με το αίτημα της Ντόριας Βαρωσιώτου επιχειρείται να εκμαιευθεί κρίση από το ΔΕΕ επί της διαδικασίας διορισμού, μη επικύρωσης διορισμού και τερματισμού της.
Υποστήριξε επίσης ότι το στάδιο υποβολής του αιτήματος δεν είναι κατάλληλο και δεν επιτρέπει την παραπομπή στο ΔΕΕ και συμπλήρωσε λέγοντας πως υπάρχει πλούσια νομολογία που μπορεί να τύχει εξέτασης από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο και να εφαρμοστεί στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης.
Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, έχοντας ενώπιόν του τις εκτενείς γραπτές αγορεύσεις των δύο πλευρών καθώς τις προφορικές τοποθετήσεις τους επί του αιτήματος για παραπομπή στο ΔΕΕ, επιφύλαξε την απόφασή του, η οποία θα ανακοινωθεί σε μεταγενέστερο στάδιο.
Υπενθυμίζεται ότι πριν από περίπου δύο βδομάδες το ΑΣΔ απέρριψε το αίτημα της Ντόρια Βαρωσιώτου για εξαίρεση τριών δικαστών, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος, από τη εκδίκαση της υπόθεσης σε σχέση με τον τερματισμό των υπηρεσιών της στη Δικαστική Υπηρεσία. Μέσω του δικηγόρου της είχε καταχωρίσει αίτημα για εξαίρεση από τη σύνθεση του ΑΣΔΣ του προέδρου και δύο μελών, θέτοντας θέμα αντικειμενικής αμεροληψίας. Όπως σημειώνεται μεταξύ άλλων στην απόφαση του ΑΣΔ, «αποδοχή του αιτήματος της πλευράς της ενισταμένης θα συνιστούσε, ουσιαστικά, άρνηση εκτέλεσης του δικαστικού μας καθήκοντος και δεν θα συμβιβαζόταν με την ανάγκη για ορθή λειτουργία του δικαστικού συστήματος. Ακόμη όμως και αν ήταν βάσιμη η θέση της ενισταμένης και δικαιολογημένο το αίτημα για εξαίρεση, τυχόν αποδοχή του θα ενείχε και ευρύτερες διαστάσεις, άμεσα συναρτημένες με την αδυναμία, νόμιμης, συγκρότησης δευτεροβάθμιου δικαστικού Συμβουλίου, αρμόδιου να επιληφθεί της ένστασης».
