Με τα πουλιά τους ως επίκεντρο του σύμπαντος. Πριν την ενηλικίωση και μετά...

Το 2021, εν μέσω πανδημίας, με την οικονομία και το μέλλον του να κρέμονται από μια κλωστή, ο Πελλότοπος πρέπει να κάνει εκλογές για την ανάδειξη Βουλής. Αν μπορεί να τις αναβάλει; Φυσικά και μπορεί. Δεν θέλει όμως.

Όχι τόσο ο τόπος όσο η πλειονότητα των κομμάτων, για να είμαστε δίκαιοι εδώ, παρότι όλα δείχνουν ότι η αποχή θα είναι σε δυσθεώρητα ύψη και πως η Βουλή θα γεμίσει ακραίους και πελλούς αφού οι συγκεκριμένοι δεν χάνουν κάλπη. Με τους άλλους να μην πηγαίνουν, αυτοί που θα ψηφίσουν θα καθορίσουν και την έκβαση.

Χώρια που πολλοί από αυτούς, από τους πελλούς που δεν χάνουν κάλπη, δεν… πιστεύουν στον κορωνοϊό και δεν θέλουν να κατανοήσουν πόσο large είναι η υπόλοιπη κοινωνία η οποία δεν τους βάζει σε αυτοσχέδιες ψυχιατρικές μονάδες μέχρι να περάσει το κακό και τους έχει, δυστυχώς, έξω να περιφέρονται και να απειλούν την ασφάλεια των υπολοίπων και τη δημόσια υγεία.

Σε όλο αυτό το σκηνικό της παράνοιας ο Πελλότοπος είναι ανεξάντλητος. Και ως τέτοιος τα καταφέρνει να πρωτοτυπεί σε κάτι ακόμα. Δεν είναι απλώς η μοναδική χώρα η οποία δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τις εκλογές της, στις οποίες ούτως ή άλλως δεν θα πάνε οι μισοί να ψηφίσουν. Ένα μέρος της έχει και… θεματικές ανησυχίες. Κυρίαρχες.

Με τον πλανήτη να καίγεται οι -οργανωμένοι- κυνηγοί του τόπου κατεβαίνουν ασχολούμενοι κλασικά -με τι άλλο;- με τα πουλιά τους.

Έτσι, τη στιγμή που με τρόμο διαβάζουμε ότι οι ΜΕΘ έφτασαν πια στο εφιαλτικό σημείο της 100% πληρότητάς τους, η επόμενη είδηση είναι αίφνης πως οι οργανωμένοι κυνηγοί ξεκατινιάζονται με την Άννα Θεολόγου, περνώντας τη γενεές δεκατέσσερις. Διότι λέει τους ξεγέλασε και διάφορα άλλα.

Δεν τρέφω καμία ιδιαίτερη εκτίμηση για την πολιτική περίπτωση Θεολόγου. Έχω γράψει και στο παρελθόν ότι σε τίποτα δεν διαφέρει από τους άλλους λαϊκιστές ή καλύτερα πως το γεγονός ότι μιλά σωστά ελληνικά και είναι συμπαθητική ίσως την κάνει ακόμα πιο επικίνδυνη. Η πολιτική της πορεία δείχνει πως δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να πλασάρει ανέφικτα και επικίνδυνα πράγματα αρκεί να γίνει αρεστή στο ακροατήριό της. Μέχρι και με τα εμβόλια έπαιξε.

Ωστόσο, ως άνθρωπος που μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη λογική μου πριν από τα άλλα, όση διαθέτω και όποτε μπορώ, δεν μπορώ να κρύψω το σοκ μου για το γεγονός ότι αυτή η συγκεκριμένη ομάδα και η όποια άλλη του είδους κατεβαίνει στις εκλογές θεωρώντας ότι το χόμπι της είναι το σοβαρότερο που υπάρχει εν μέσω πανδημίας και με τον κόσμο να χάνεται.
Και βγάζει επαναστατικές διακηρύξεις για το κυνήγι, ωσάν να μην έχουμε άλλα προβλήματα. Το βρίσκω τρομακτικά ανώριμο για να μην σας πω και γελοίο, υπό τις περιστάσεις.

Δημοκρατία έχουμε βέβαια, ο καθένας μπορεί να προτάσσει ό,τι θέλει. Εδώ μαζί σας. Απλώς εάν σκεφτεί κανείς το ίδιο το φαινόμενο του πόση αντίληψη έχουν διάφορες τέτοιες ομάδες και το ότι ενώ αδιαφορούν συχνά για το τι γίνεται και για τα μεγάλα ζητήματα ασχολούνται κυρίως με τα κυνήγια, με το εάν «αδικείται» η ομάδα τους στο πρωτάθλημα και έναν σωρό άλλα τέτοια ως το επίκεντρο της ύπαρξής τους και του σύμπαντος ενίοτε και φανατίζονται γι' αυτά, δεν πρέπει να απορούμε γιατί η χώρα μας πάει κατά διαόλου. Είναι θέμα αντίληψης. Δυστυχώς.

Την ώρα που οι μισοί δεν πάνε να ψηφίσουν και αφήνουν την τύχη τους στους υπόλοιπους θεωρώντας ότι κάνουν και επανάσταση, οι υπόλοιποι ασχολούνται κυρίως με μαλ… και με ζητήματα τα οποία τουλάχιστον ως επίκεντρο της ύπαρξής του ο άνθρωπος είθισται να τα ξεπερνά με την ενηλικίωση.

Ειδικά σε στιγμές που άνθρωποι πεθαίνουν, σόρι αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι το κυνήγι, η μάππα ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο μπορούν να είναι το πρωταρχικό ζήτημα ή έστω και ένα από τα πρωταρχικά. Είναι ένδειξη κοινωνικής ανωριμότητας το λιγότερο.

Μην ακούσω δε τα περί «κούρασης» να χαρείτε και όλες τις υπόλοιπες ανοησίες. Όλοι τα παίξαμε, όλοι κουραστήκαμε. Η έλλειψη σοβαρότητας και το άππωμά μας δεν είναι αντίδοτο στην κούραση. Δεν είναι καν δικαιολογία. Κάποτε δεν πρέπει να σοβαρευτούμε; Να μεγαλώσουμε;