Αυτό γιατί μας αφορά; Αυτό και εάν μας αφορά

Υπό το βάρος της δημόσιας κατακραυγής που προκάλεσε, ειδικά λόγω του βίντεο κλιπ που το διαφήμιζε -και επί της ουσίας απεκάλυπτε το σκεπτικό του- οι διοργανωτές του «1ου Πανελληνίου Συνεδρίου Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές», ανακοίνωσαν προχθές την οριστική ματαίωσή του. 

Προσωπικότητες οι οποίες κλήθηκαν να στηρίξουν και πρόθυμα στήριξαν το συνέδριο, με πρώτη την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, είχαν αποσύρει προηγουμένως η μία μετά την άλλη τη στήριξή τους εξηγώντας ότι δεν γνώριζαν το σκεπτικό.

Στο βίντεο εμφανίζεται μια ταλαιπωρημένη, μάλλον μίζερη θα έλεγα γυναίκα. «Και ξαφνικά, έρχεται η μέρα που κλείνεις τα πολλά», λέει η αφηγήτρια. «Κι έτσι απλά, αρχίζει ο απολογισμός. Όχι γι' αυτά που έκανες, αλλά γι' αυτά που θα έπρεπε να έχεις κάνει. «Άντε τι κάθεσαι; Πότε θα παντρευτείς; Πότε θα γίνεις μάνα;». Κι αναρωτιέσαι: Πέρασες στο πανεπιστήμιο. Έπιασες μια καλή δουλειά. Γνώρισες τον άνδρα των ονείρων σου. Και ξαφνικά μαθαίνεις πως αυτό το 4 στον διψήφιο αριθμό της ηλικίας σου, δεν σου επιτρέπει να γίνεις μητέρα».
 
«Τι έχω κάνει λάθος;», ρωτά η γυναίκα. «Τίποτα δεν έχεις κάνει λάθος. Απλά δεν γνώριζες. Αν ονειρεύεσαι να κάνεις τη δική σου οικογένεια αύριο, φρόντισε να ενημερωθείς σήμερα», απαντά η φωνή της αφηγήτριας.

Είναι αυτονόητο πως, δεν είναι δυνατόν το 2021 ένα επιστημονικό υποτίθεται συνέδριο, έστω και εάν αργότερα φάνηκε πως πίσω από αυτό βρισκόταν και ο κλήρος εξ ου και τα μηνύματα που έστελνε, ένα τέτοιο λοιπόν συνέδριο δεν μπορεί να παρουσιάζει την αναπαραγωγή ως την ουσία της ζωής μιας γυναίκας, πάντα βέβαια σε συνάρτηση με τη συμβίωση με έναν άντρα, τον οποίο «κακώς», κατά την κοινωνία τάχα, δεν παντρεύτηκε ακόμα. Και ακόμα χειρότερα να παρουσιάζεται η άκληρη γυναίκα ως κάτι το αποτυχημένο και το δυστυχές.

Και αυτό δεν είναι δυνατόν, διότι η επιστήμη δεν μπορεί να αυτοκαταργείται μπαίνοντας σε καλούπια της όποιας θρησκευτικής αντίληψης προσβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο τα δικαιώματα της γυναίκας, ανάμεσα στα οποία είναι και το να μην παντρευτεί, να μην κάνει οικογένεια, να αποκτήσει παιδί χωρίς να παντρευτεί και χωρίς να κάνει οικογένεια ή να κάνει οικογένεια με μια γυναίκα σύντροφο και παιδί μαζί της.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις εμπίπτουν εξίσου στις αρμοδιότητες της επιστήμης η οποία δεν έχει και δεν μπορεί να έχει άποψη για το εάν μία άκληρη γυναίκα, από επιλογή ή λόγω κάποιου προβλήματος το οποίο ενδεχομένως να είναι και ανυπέρβλητο -και εδώ προκύπτει ένα πρόσθετο ζήτημα- είναι εξ ορισμού και εκ της ιδιότητάς της δυστυχισμένη, ευτυχισμένη ή κάτι άλλο.

Κι όλα αυτά παραβιάζουν το δικαίωμα της γυναίκας στο σώμα της, τις επιλογές της και τη ζωή της και κυρίως τον αγώνα της να μην θεωρείται βιολογικά «μάνα» από την ημέρα που γεννιέται, να μην βρίσκεται δηλαδή στα μάτια της κοινωνίας σε μια αποστολή αναπαραγωγής για τη… διαιώνιση του είδους, τους έθνους, της θρησκείας κ.ο.κ.

Να δικαιούται με άλλα λόγια αυτό που θεωρείται αυτονόητο για τους άντρες οι οποίοι δεν καλούνται να τεκνοποιήσουν ούτε θεωρεί κανείς ότι έχουν τέτοια υποχρέωση. 

Το ζήτημα βέβαια δεν αφορά μόνο τις γυναίκες, αφορά κυρίως αυτές αλλά και ό,τι άλλο κρίνεται ότι αποκλίνει από το αναπαραγωγικό πρότυπο όπως το προβάλλει και στην Κύπρο η μεγαλύτερη εδώ θρησκεία, ενίοτε και ως αναγκαιότητα και εθνική επιταγή για την προσπάθειά (της) ενάντια στην υπογεννητικότητά (της) και την αύξηση άλλων λαών, συνήθως αλλόθρησκων.

Την ώρα που η μόρφωση διευκολύνει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να αποδεσμευτούν από το θρησκευτικό σκοτάδι και ενίοτε, εάν πιστεύουν, να βιώνουν την πίστη τους ως μια προσωπική υπόθεση.

Μια υπόθεση μακριά από το μάρκετινγκ αλλά και κυρίως -πολύ σημαντικό αυτό και ως μάθημα πάνω από τα μνήματα της πανδημίας- την προσκόλληση σε δοξασίες ασύμβατες με την εποχή και την πρόοδο, πρωτόγονες και επικίνδυνες. Σε «προφητείες» και άλλες θεωρίες συνωμοσίας με τις οποίες ο κλήρος τρομοκρατεί και χειραγωγεί τα θύματά του, αποκομίζοντας τρελά οικονομικά κέρδη την ώρα που κόσμος πεθαίνει. «Εξηγώντας» το σήμερα.

Το τραγικότερο σύμπτωμα της εποχής δεν είναι, όμως, η προσπάθεια ανθρώπων κολλημένων στο παρελθόν να επιβάλουν τέτοιες αντιλήψεις και να οδηγήσουν τις γυναίκες πίσω στην κουζίνα και στο κρεβάτι για να γεννοβολούν. 

Το τραγικότερο και εδώ και στην Ελλάδα, είναι ο βαθμός διείσδυσης αυτού του σκοταδιού λόγω του αστείρευτου χρήματος αλλά και της πολιτικής του δύναμης στον ίδιο τον κόσμο της επιστήμης και η νοθεία, μέσω των αντιλήψεών του, των επιστημονικών αρχών, των δεδομένων αλλά και της βασικής αρχής της επιστήμης που είναι η απόδειξη. 

Και όσο είναι -και είναι- αλήθεια ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην υστεριάζουμε με το παραμικρό και να μην παραδίδουμε τους πάντες και τα πάντα στην αγριότητα των social media, όσο είναι απολύτως σεβαστό πως μια γυναίκα μπορεί κάλλιστα να ασπάζεται και αυτές τις απόψεις και να θεωρεί πως για αυτό υπάρχει και εμάς δεν μας πέφτει λόγος, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο έχουμε την υποχρέωση να στεκόμαστε απέναντι στην όποια προσπάθεια χρήσης της επιστήμης για την καλλιέργεια στερεοτύπων τα οποία αποκλείουν κομμάτια της κοινωνίας, καταπατούν το απόλυτο δικαίωμα των γυναικών στην επιλογή, εμπαιδώνουν μύθους αντί της επιστημονικής αλήθειας, εισάγουν παρωχημένα και τοξικά στερεότυπα για τον «λόγο ύπαρξης» της γυναίκας και γενικά κάνουν κακό.

Η πανδημία έπρεπε να είχε λειτουργήσει ως σήμα κινδύνου για το πώς έχει εξαπλωθεί σε χώρες όπως η Κύπρος και η Ελλάδα αυτό το νέο σκοτάδι πάνω από την επιστήμη και τη ζημιά που έχει προκαλέσει. Δεν λειτούργησε έτσι. Και είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει τώρα αυτό διότι το κακό επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Ζημιωμένοι είναι η γνώση, η πρόοδος και το ίδιο το μέλλον.