Οι ηλίθιοι οδηγούν και πάλι σε έξαρση. Οι υπόλοιποι, όσο δεν αντιδρούν, τι είναι;

To Ισραήλ, ένα κράτος το οποίο θεωρείται success story, ίσως και το success story της πανδημίας, ανακοίνωσε διά του πρωθυπουργού του μάλιστα, ότι ανησυχεί και κινείται άμεσα για την απροσδόκητη αύξηση των κρουσμάτων.

«Αποφασίσαμε να δράσουμε σαν να ήμασταν αντιμέτωποι με ένα νέο κύμα» του ιού, είπε ο Μπένετ. «Ο στόχος μας είναι να βάλουμε ένα τέλος, να πάρουμε έναν κουβά νερό και να τον χύσουμε στη φωτιά όσο ακόμη είναι περιορισμένων διαστάσεων».

Η «φωτιά» σε μια χώρα όπου πάνω από τον μισό πληθυσμό έλαβε και τις δύο δόσεις του εμβολίου και η οποία κατάργησε και τις μάσκες πρόσφατα θα πρέπει, για να μην πω θα έπρεπε και να κρατήσω την αισιοδοξία μου ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει, θα πρέπει λοιπόν να λειτουργήσει ως καμπανάκι για χώρες, όπως η δική μας, οι οποίες δεν κατέγραψαν τις επιδόσεις του Ισραήλ και οι οποίες δεν έχουν τις υποδομές του για νοσηλεία.

Χώρες στις οποίες παρατηρήθηκε ακόμα μεγαλύτερη μείωση στους εμβολιασμούς από εκείνην του Ισραήλ και οι οποίες είναι συνεπώς ακόμα πιο ευάλωτες σε φαινόμενα ραγδαίας αύξησης των κρουσμάτων, λόγω και του γεγονότος ότι η μετάλλαξη Δέλτα είναι έξι φορές πιο μεταδοτική από τις άλλες. Πλήττει δε σχεδόν αποκλειστικά τους ανεμβολίαστους.

Θα μπορούσε να πει κανείς, ok, εμείς εμβολιαστήκαμε και συνεπώς τι μας νοιάζει; Έχουμε πολύ λίγες πιθανότητες να μην μας καλύψει το εμβόλιο, το κρίμα στον λαιμό τους. Και είναι όντως μια λογική εκ πρώτης όψεως προσέγγιση. Μόνο που έχει κάποια προβλήματα.

Το γεγονός ότι η μετάλλαξη αυτή είναι πολύ πιο μεταδοτική σημαίνει πως σε ένα νέο τοπικό κύμα μετάδοσης η κατάσταση θα ξεφύγει από το έλεγχο πολύ πιο γρήγορα ακόμα κι από το τρίτο κύμα και πως η εξάπλωση του ιού θα θέσει σε κίνδυνο, πέρα από το 90% το οποίο αντιστοιχεί στους ανεμβολίαστους και το υπόλοιπο 10% το οποίο ενδεχόμενα να έχει εμβολιαστεί αλλά δεν θα καλυφθεί από το εμβόλιο.

Από εκεί και πέρα, εκείνοι που προσβάλλονται από αυτή τη μετάλλαξη, και νεαρότερες μαθηματικά πια ηλικίες, νοσούν πολύ πιο εύκολα και επιστρέφουμε πίσω στο σενάριο της μη ύπαρξης αρκετών κλινών στο οποίο είχαμε πρόσφατα φτάσει, έστω και εάν λόγω εμβολιασμών τη γλυτώσαμε οριακά.

Πέρα δε από τον θάνατο, η προσβολή ειδικά από αυτή τη μετάλλαξη σημαίνει συχνά ακόμη πιο μεγάλο χρόνο νοσηλείας με ακόμη χειρότερες συνέπειες μακροπρόθεσμα για όσους τη γλυτώσουν τελικά. Σοβαρές συνέπειες. Είναι δε άνθρωποι οι οποίοι και στην Κύπρο, νοσηλεύονται εδώ και μήνες. Και δεν μιλάμε καν εμείς, ακόμη, για τη μετάλλαξη αυτή.

Από εκεί και πέρα, ακόμα κι αν κάποιος πει, ελαφρά τη συνειδήσει ή άλλως πώς, εκείνο το «ας κόψουν τον λαιμό τους εκείνοι που δεν εμβολιάστηκαν», τα πράγματα δεν είναι απλά. Και δεν είναι διότι ο βαθμός θετικότητας είναι όπως θα έπρεπε να είχαμε καταλάβει μέχρι σήμερα το Α και το Ω, στην όλη υπόθεση.

Εάν βρεθούμε και πάλι σε μια τέτοια κατάσταση -και οι ειδικοί και εδώ προβλέπουν ότι δεν είναι καθόλου απίθανο, κάθε άλλο- τότε θα πρέπει να μπούμε σε διαδικασίες κλεισίματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο στην στραπατσαρισμένη οικονομία μας αλλά και στην ακόμη χειρότερη ψυχολογία του κόσμου.

Υπάρχει αλήθεια μετά από όσα περάσαμε, ενάμιση χρόνο τώρα, όχι μόνο η όποια ανάγκη αλλά και η όποια λογική εξήγηση στο να επιδείξουμε ανοχή και κατανόηση στην ανευθυνότητα τόσων πολλών συμπολιτών μας, οι οποίοι μάλλον έχουν παρεξηγήσει τη μεγαλοψυχία των υπόλοιπων που λένε, ακόμα αλλά μειώνονται, όχι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό;

Υπάρχει κάποιος/α ο οποίος/α ακόμα και εάν είναι τόσο βλαξ και λυπάμαι που το λέω έτσι, ώστε να μην έχει καταλάβει τα βασικά ή και χειρότερα να… μην πιστεύει στον ιό κ.λπ. (!) να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτό το πράγμα δεν τελειώνει εύκολα; Να μην μπορεί να αντιληφθεί ότι όσο δεν εμβολιάζεται δεν βοηθά;

Ήδη κάποιες χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, ξανασκέφτονται τη λογική της ελεύθερης επιλογής και μάλλον οδεύουν προς αλλαγές, τουλάχιστον όσον αφορά τους επαγγελματίες υγείας -όπου το ποσοστό των ανεμβολίαστων στην Κύπρο παραμένει εφιαλτικά υψηλό- αλλά και άλλες ομάδες οι οποίες έρχονται σε επαφή με πολύ κόσμο, ασθενείς και μη.

Και νομίζω πως κάπου, ναι, ήρθε η ώρα για αναθεωρήσεις. Δεν μπορεί όταν κάποιοι επιδεικνύουν αυτή την ασυνειδησία, την ανευθυνότητα και την περιφρόνηση στα δεδομένα και τη γνώση να πληρώνουν εσαεί οι υπόλοιποι την αναισθησία τους αλλά και την ανοησία τους.

Είναι καιρός να ανοίξει και εδώ αυτή η συζήτηση. Εκτός κι αν θέλουμε κι άλλο λοκντάουν. Όσοι και όσες το γουστάρουν, να βγουν να το πουν δημόσια και να αποδεχθούν και τις συνέπειες. Ούτε επιδόματα, ούτε μισθούς βέβαια από τα χρήματα των… παλαβών που εμβολιάστηκαν. Και στα σπίτια τους.

Διότι κάπου σαν να έχει παραγίνει το πράγμα με αυτό το κακόγουστο αστείο και τον τομαρισμό μας και εδώ.