Δεν γίνεται να είμαστε τόσο γαϊδούρια πια και εμείς

«Η πολλή η δημοκρατία βλάφτει». Είναι μια φράση που συναντούμε συχνά στην Κύπρο, συχνότερα πλέον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως αντίδραση σε πράγματα τα οποία αποδίδονται στη δημοκρατία αλλά δεν έχουν άμεση σχέση μαζί της.

Καλή ώρα με τις υποθέσεις των αγωγών πολιτών εναντίον των μελών της Επιστημονικής Συμβουλευτικής Ομάδας (ΕΣΟ) για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού τα οποία μέλη, αξίζει να υπενθυμίσουμε, προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες και τη γνώση τους στην Πολιτεία.

Κάποιοι εξ αυτών, των πολιτών εννοώ, προσέφυγαν και στο γενικό Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη ζητώντας όπως… παρέμβει λέει ενάντια στην απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να καλύψει το Δημόσιο τα όποια έξοδα προκύπτουν για τα μέλη της ΕΣΟ από αστικές υποθέσεις αυτού του είδους.

Θεωρούν, λέει, ότι είναι «κατάχρηση και/ή διασπάθιση δημόσιου χρήματος» και ότι, συνεπώς, οι επιστήμονες οι οποίοι ηγούνται της προσπάθειας για την αναχαίτιση του κορωνοϊού θα πρέπει να αφεθούν να καλύψουν μόνοι τους τα έξοδά τους. Να αφεθούν λοιπόν στα χέρια του όποιου ανενημέρωτου, πεισματικά ηλίθιου και ενίοτε διαταραγμένου ήθελε καταθέσει και αγωγές στο μέλλον μέχρι που οι επιστήμονες να μην έχουν να πληρώσουν.

Εάν υπήρχε η πυρά όπως στον (κανονικό) Μεσαίωνα, θα ερχόταν σίγουρα πιο βολικό. Θα τους έβγαζαν μάγισσες, θα τους έκαιγαν και θα τελείωναν όλα μια και καλή.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η δημοκρατία. Το πρόβλημα είναι όταν κάποιοι βρίσκουν παράθυρα για να τη χρησιμοποιήσουν προκειμένου, είτε να καταχραστούν το Πολίτευμα είτε να το βραχυκυκλώσουν.

Εδώ, εν προκειμένω, η απόφαση για κάλυψη των εξόδων των αγωγών από το Δημόσιο δεν είναι σωστή, στη λογική ότι η Νομική Υπηρεσία και ο γενικός Εισαγγελέας δεν θα έπρεπε να αφήσουν τα πράγματα να φτάσουν καν, ως εκεί. Όμως, εδώ είναι το κενό.

Ο κ. Σαββίδης ως ο νομικός σύμβουλος της Κυβέρνησης, μπορεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος να παρέμβει και να αναστείλει ποινικές διώξεις, όχι όμως αστικές υποθέσεις οι οποίες δεν στρέφονται κατά του ιδίου.

Μέχρι λοιπόν, η Βουλή να βρει έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο ώστε να προστατεύεται η Πολιτεία από το τι κατεβάζει η κούτρα του καθενός για να επιβαρύνει το ήδη υπερφορτωμένο δικαστικό σύστημα και να καταδιώκει ενίοτε, όποιον/όποιαν έφαγε τα νιάτα του/της για να πάρει διπλώματα και διδακτορικά αλλά δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει μες την πανδημία από το να ξημεροβραδιάζεται αμισθί για να μην μας στείλουν αυτοί οι «ειδικοί» του Facebook, οι Ταλιμπάν της Ορθοδοξίας και οι άλλοι ανάλογοι στον άλλο κόσμο, μέχρι τότε λοιπόν, ας αγγίξουμε το πραγματικό πρόβλημα ή εάν θέλετε τη βαθύτερη αιτία. Που δεν είναι η δημοκρατία.

Είναι η Δημοκρατία. Είναι το κράτος το οποίο θα έπρεπε λ.χ. να φροντίσει να υπάρχουν και υπηρεσίες ψυχικής υγείας για όλους μαζί με ένα νοσοκομείο ευρωπαϊκών προδιαγραφών αντί της ντροπής της Αθαλάσσας, έτσι που όλοι όσοι το χρειάζονται να μπορούν να αποτείνονται εκεί και να βοηθούνται και όσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι το χρειάζονται -ίσως να μιλάμε και για ρεύμα στα όρια του πλειοψηφικού εκεί έξω…- να τυγχάνουν διακριτικής μεταγωγής και να βοηθούνται.

Παράλληλα, το κράτος μπορεί να βοηθήσει όλα τα είδη των αθκειασερών και άλλων, δίδοντας δωρεάν συνδρομές στο Netflix, σε τηλεοπτικές πλατφόρμες οι οποίες προβάλλουν και αθλητικά ιδαίτερα ή παρέχοντας δωροκουπόνια για διακριτικές επίσης αγορές online για σεξουαλικά βοηθήματα, διότι και ο παράγων της έλλειψης σεξ είναι ένα πρόβλημα τεραστίων διαστάσεων στη χώρα μας. Να κάνει με άλλα λόγια ότι μπορεί για να βοηθήσει όχι μόνο αυτούς αλλά και τους υπόλοιπους που μας βασανίζουν ενάμιση χρόνο τώρα και εξ αιτίας των οποίων δεν μπορεί η χώρα να ανοίξει και να προχωρήσει.

Θα μου πείτε, σοβαρολογώ τώρα; Δημοσιογράφος άνθρωπος να γράφω τέτοια πράγματα; Πιστέψτε με -και είμαι βέβαιος ότι πολλοί και πολλές το έχετε ήδη σκεφτεί- υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να έγραφα πολύ χειρότερα πράγματα από αυτά ή έστω με πολύ χειρότερο τρόπο. Δεδομένου του τι ζούμε με όλους αυτούς και κυρίως του πόσο λίγο εκτιμάται η υπομονή μας, μη σας πω και το γεγονός ότι φτάσαμε στο σημείο να τους παρακαλούμε για να πάνε να εμβολιαστούν ή έστω να προφυλάξουν όσο μπορούν τους άλλους.

Αλλά, όταν φτάνουμε στο σημείο να καταδιώκουν και τους επιστήμονες που προσπαθούν να μας προστατέψουν, συγνώμη δηλαδή, αλλά είναι ντροπή. Ντροπή. Και συν τοις άλλοις όχι μόνο να τους σύρουν στα δικαστήρια αλλά και να τους αναγκάσουν να πληρώσουν κι από πάνω τα σπασμένα για μια δουλειά που δέχθηκαν να κάνουν αμισθί.

Δεν μπορεί να είμαστε πια τόσο γαϊδούρια οι υπόλοιποι και απλά να το παρακολουθούμε χωρίς να αντιδρούμε. Δεν μπορεί να θεωρούμε φυσιολογική την απάθεια και σ’ αυτό το πράγμα πια. Και σίγουρα, δεν μπορεί να συνεχίσουμε να αφήνουμε την τύχη μας σ’ αυτή τη χώρα στα χέρια όσων φωνάζουν και εκτονώνουν περήφανα την αμάθεια και τη γραφικότητά τους.

Ωσάν να μην είχαμε κι άλλα προβλήματα. Έλεος πια μαζί μας. Έλεος…