Ο Μόρφου δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα

O μητροπολίτης Μόρφου κόλλησε κορωνοϊό. Ήταν επόμενο, όπως σύντομα θα είναι και για όσους δεν εμβολιάστηκαν αλλά και για μια πολύ μικρή-μικρή μερίδα όσων εμβολιάστηκαν. 

Η διαφορά όσο και εάν κάποιοι κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν -και όσοι πραγματικά δεν το καταλαβαίνουν έχουν προσωπικά την αμέριστη συμπάθειά μου για το σκληρό παιγνίδι που τους έπαιξε η φύση- η διαφορά λοιπόν, είναι πως επί του συνόλου των εμβολιασμένων που θα έρθουν σε επαφή με τον ιό, ένα εξαιρετικά μικρό ποσοστό θα καταλήξει στο νοσοκομείο. Οι πλείστοι δεν θα το καταλάβουν καν. 

Για τους ανεμβολίαστους αντίθετα, όπως αποδεικνύουν και οι πανομοιότυποι αριθμοί των νοσηλευόμενων σε όλο τον κόσμο, οι πιθανότητες να νοσήσει και να πεθάνει κανείς ειδικά από τις νέες μεταλλάξεις, όταν έρθει σε επαφή με τον ιό είναι τρομακτικά υψηλές. Τι μας λέει αυτό; Κυρίως ότι ειδικά με τις μεταλλάξεις να γίνονται όλο και πιο επιθετικές, όσοι δεν εμβολιάστηκαν διατρέχουν πλέον εξαιρετικά σοβαρό κίνδυνο να νοσήσουν και ενδεχομένως να πεθάνουν, παρόλο που και να επιζήσουν κανείς δεν πρέπει να παραβλέπει τις επιπλοκές που συνήθως προκαλεί ο κορωνοϊός και οι οποίες είναι συχνότατα μόνιμες.

Από μια άποψη, οι αντιεμβολιαστές οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα ιεραρχούσαν τις θεωρίες τις οποίες διάφοροι ανόητοι, ταλιμπάν και μη, και όχι μόνο ο Μόρφου Νεόφυτος τούς έλεγαν, ως σημαντικότερες της ευθύνης τους έναντι των συνανθρώπων τους, πολλοί από τους οποίους οδηγήθηκαν στις ΜΕΘ και από εκεί συχνά στον θάνατο χωρίς να έχουν ευθύνη γι' αυτό, οι αντιεμβολιαστές λοιπόν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της ανευθυνότητας και του εγωισμού τους. Και αυτό ισχύει πρωτίστως για τους ηγέτες τους και κυρίως για τον Μόρφου.

Ωστόσο, δεν είμαι της άποψης πως το να επιχαίρει κανείς, όσο απόλυτα δικαιολογημένη και εάν είναι η οργή του κόσμου για άτομα όπως ο Μόρφου, προσθέτει κάτι στον δημόσιο διάλογο, πολύ δε λιγότερο στον συλλογικό πολιτισμό. Μακάρι ο Μόρφου να γίνει καλά και μακάρι να καταλάβει έστω και τώρα το λάθος αλλά και τις ευθύνες του για τον θάνατο πολλών συνανθρώπων μας, διότι δυστυχώς περί αυτού πρόκειται.

Εγώ επιλέγω να εστιάσω κάπου αλλού. Την ώρα που ο κόσμος ο οποίος ενδεχομένως και από σφάλμα δεν τηρούσε τους κανόνες εισέπραττε πρόστιμα και την ώρα που επιχειρήσεις οι οποίες πάλευαν να επιβιώσουν για να συνεχίσουν να εργοδοτούν ανθρώπους, στέλνονταν στα δικαστήρια και πλήρωναν τα μαλλιοκέφαλά τους, η Πολιτεία επιδείκνυε μια σκανδαλώδη δουλοπρέπεια και ατολμία έναντι του Μόρφου σταματώντας τις υποθέσεις που τον αφορούσαν και διαλύοντας ό,τι απέμεινε όρθιο στο περί δικαίου αίσθημα του κόσμου.

Εάν ο Μόρφου και το σινάφι του θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τα όσα έκαναν και τον κόσμο που πήραν στον λαιμό τους προκειμένου να κρατήσουν το ποίμνιό τους φοβισμένο και τυφλωμένο ώστε να το χειραγωγούν, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο όμως οφείλει η Πολιτεία να απολογηθεί και να εξηγήσει τη σκανδαλώδη στάση που επέδειξε έναντί τους, την ώρα που κατακεραύνωνε τον κάθε μεροκαματιάρη ο οποίος είχε χαμηλά τη μάσκα ή δεν ξέρω και εγώ τι.

Όσοι συνέπραξαν σε αυτό το ανοσιούργημα είναι υπόλογοι στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Στον κόσμο ο οποίος ταλαιπωρείται αλλά πειθαρχεί εδώ και ενάμιση χρόνο, στον κόσμο που έθαψε δικούς του, στον κόσμο ο οποίος είδε τις επιχειρήσεις του να κλείνουν. Σε όλους αυτούς και πολλούς άλλους.

Εάν νομίζουν πως to βρισίδι, το δημόσιο, το άγριο, το κατανοητό αλλά και απαράδεκτο για τον όποιον νοσεί, θα ξεπλύνει και τις δικές τους ευθύνες και αμαρτίες για τα δύο μέτρα και τα δυο σταθμά, κάνουν λάθος και μάλιστα μεγάλο. Εδώ θα είμαστε για να θυμίζουμε αυτό το σκάνδαλο και για να απαιτούμε εξηγήσεις για την αδικία των αιρετών εις βάρος αυτών που φορολογούνται για να τους πληρώνουν, χωρίς μάλιστα τις ελαφρύνσεις τις οποίες αυτοί διατηρούν για τον κλήρο και τον πλούτο του.