Κι όμως, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ανδρέα

Με μια απόφαση-ορόσημο για τη μάχη ενάντια στον ρατσισμό και ειδικότερα την ομοφοβία, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας απέρριψε χθες την αγωγή που είχε καταθέσει εναντίον μου και εναντίον του «Πολίτη» ο άλλοτε βουλευτής του ΔΗΣΥ, Ανδρέας Θεμιστοκλέους.

Εννιά χρόνια κράτησε η υπόθεση. Η οποία είχε ξεκινήσει από μία άθλια δήλωση του τότε βουλευτή, τη γνωστότερη ίσως από τις πολλές που είχε κάνει όταν ήταν ακόμη πολιτικό πρόσωπο και την οποία, δήλωση, εάν την είχε κάνει σήμερα που υπάρχει ο νόμος ενάντια στη ρητορική μίσους, θα αντιμετώπιζε ίσως και φυλάκιση. Για καλή του τύχη τότε, δεν υπήρχε.

Στις 13/04/2010, στην πρωινή εκπομπή του ΑΣΤΡΑ 92,8, φιλοξενούμενος ήταν ο κ. Θεμιστοκλέους και η τότε επίτροπος Διοίκησης Ηλιάνα Νικολάου η οποία με αφορμή τη συζήτηση για θέσπιση του Συμφώνου Συμβίωσης και για ομόφυλα ζευγάρια, είχε επιχειρήσει να εξηγήσει τα αυτονόητα και να αντικρούσει τα τέρατα που ακούμε κάθε φορά που προκύπτει μια συζήτηση για δικαιώματα: ότι περίπου θα καταστραφεί η κοινωνία κ.λπ.

Ο… Fast and Furious, Ανδρέας, από τον οποίο αφαιρέθηκε κάποια χρόνια μετά η άδεια οδήγησης για τις επικίνδυνες -έως και 190 χλμ στα καταγεγραμμένα- ταχύτητες τις οποίες ανέπτυξε, εξεμάνην ως συνήθως. Και είπε το πιο κάτω. Προβληματίστηκα εάν θα έπρεπε να λερώσω για άλλη μια φορά την εφημερίδα και τη Στήλη, αλλά είναι σημαντικό για την κατανόηση της υπόθεσης.

Αντιγράφω από την Απόφαση: «… έχει πει η κυρία επίτροπος, ότι πολλά πράγματα στις κοινωνίες ξεπερνούν τη ζωή την ίδια, ξεπερνούν τη νομοθεσία, αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει και οι φόνοι γίνονται από τότε που έχει πλαστεί ο άνθρωπος (διακόπτεται)… όπως και η κτηνοβασία υπάρχει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, όπως και η παιδοφιλία, πρόσφατα παραδείγματα είχαμε, γίνεται παντού αλλά καμία κοινωνία δεν προχώρησε να τα θεσπίσει ή να τους δώσει δικαιϊκή αντιμετώπιση και μορφή».

Με άλλα λόγια, «εν τοιαύτη περιπτώσει», η θέσπιση Συμφώνου Συμβίωσης η οποία πέρασε -το 2015- με τεράστιες μάχες και αλαλαγμούς για το τέλος του κόσμου που ερχόταν (!) ήταν -σε σχέση με τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια- κάτι τόσο αδιανόητο σε νομικό επίπεδο, όσο η νομιμοποίηση των φόνων, της κτηνοβασίας, της παιδοφιλίας κοκ.

Σημειώστε ότι τέσσερα χρόνια μετά, όχι μόνο δεν συνέβη κάτι -τι θα μπορούσε άλλωστε;- αλλά το Σύμφωνο έχουν επιλέξει προκειμένου να κατοχυρώσουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα -από τα περιουσιακά, μέχρι το δικαίωμα να δει το ένα άτομο το άλλο στο νοσοκομείο και πολλά άλλα- εκατόν ομόφυλα ζευγάρια. Και 467 ετερόφυλα. (Στοιχεία Φεβ. 2019)

Έγραψα λοιπόν και εγώ και σχολίασα πολύ έντονα τον ρατσισμό, την αμπαλατοσύνη και το μίσος στο οποίο κάθε άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί ότι εκθέτει αυτή η διατύπωση -ενός βουλευτή ειδικά- μια κοινωνική ομάδα η οποία ήδη βιώνει την απόρριψη ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας και αντιμετωπίζεται ως απόκλιση από την αμάθεια πολλών αλλά και την ανάγκη τους να μην χάσουν το πιο εύκολο bullying που υπάρχει. Το πιο εύκολο όμως.

Ασχέτως εάν λ.χ. διαιωνίζοντας αυτές τις αθλιότητες και κάνοντας και τα παιδιά τους σαν τα μούτρα τους, υποφέρουν αμέτρητα άλλα παιδιά σε κάθε γενιά ή αυτοκτονούν 1-2 από αυτά κάθε χρόνο, ως «κουνιστοί» και μελλοντικοί «ανώμαλοι». Με τα υπόλοιπα, να βιώνουν όσα βιώνουν.

Αυτό το κακό συνεχίζεται. Δεν το έχουν αλλάξει οι νόμοι. Απλώς τους ανάγκασαν να μαζευτούν. Κάτι είναι κι αυτό. Έχουμε όμως δρόμο πολύ ακόμα. Όσο κι αν διανύσαμε. Και αυτός ήταν ο λόγος που έγραψα και εκείνο το κείμενο και όλα τα άλλα. Διότι προσωπικά δεν με απασχολεί εάν ο Θεμιστοκλέους ήταν -και ο οποίος Θεμιστοκλέους είναι- σε θέση να κατανοήσει τι προκαλεί ενάντια στη γνώση, την επιστήμη - πλέον και τον νόμο και εδώ.

Έχω μάθει να λέω την άποψή μου και να μην φοβάμαι, ανθρώπους και ανθρώπους, όχι τον κάθε φωνακλά ο οποίος -μεταξύ πολλών άλλων- είχε πει σε συνάδελφό του δημοσίως να του μετρήσει και το μόριό του. Δεν ξέρω κιόλας, γιατί δεν το έκανε μόνος του και τι τον εμπόδιζε.

Έναν νταή ο οποίος όπως και ο δικαστής παρατηρεί: «Από την πλευρά του ο ενάγων δεν μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας. Παρά την προσπάθειά του να παρουσιάσει τον εαυτό του ως πρόσωπο που πάντοτε δεν διστάζει να πει την άποψή του και δεν έχει κάτι να κρύψει, επανειλημμένως στη μαρτυρία του έδειξε σημεία προσπάθειας υπεκφυγής. Μια ανάγνωση της μαρτυρίας καταδεικνύει του λόγου το αληθές».

Και συμπληρώνει: «Περιορίζομαι ενδεικτικά και μόνο, να επισημάνω την αρχική αμφισβήτησή του ακόμη και αυτών των δηλώσεών του που προηγήθηκαν σε ραδιοφωνική εκπομπή (Τεκμήριο 12) ή ακόμη και τη μέχρι σήμερα απορία που αφήνει η αποφυγή του να πει ποιον εννοούσε όταν αναφερόταν στον Σουστάκη του Κωλίτη».

Ήταν βέβαια ένα ομοφοβικό σχόλιο - παράφραση του «Κωστάκη του Πολίτη» (στο facebook) αλλά ο… πολύς πρώην βουλευτής δεν είχε τα κότσια να το στηρίξει. Και αργότερα (σ.σ. από την απόφαση πάντα): «Άσχημη δε εντύπωση μου προκάλεσε όταν ρωτήθηκε κατά πόσο στις 6 Μαΐου 2010 πάλι εξέφραζε τις θέσεις του δημόσια και απάντησε: «Ακατάγνωτα, διότι εγώ δεν είμαι ομοφυλόφιλος». Εις δε ερώτημα τι εννοεί, απάντησε: «Εννοώ όπως το λένε αγγλιστί straight, λαλώ τις απόψεις μου straight, καταλάβετε;».

Και σχολιάζει το δικαστήριο: «Η προσπάθεια αμέσως μετά να διορθώσει δεν βοηθά κάποιον ο οποίος ενώ ισχυρίζεται ότι δεν είναι κακοπροαίρετος, προτάσσει τέτοια θέση, μάλιστα με δόση ειρωνείας στην έκφρασή του». Τόσο μάγκας.

Δεν ασχολήθηκα ποτέ με ανθρώπους που επιδεικνύουν αυτό το επίπεδο. Η ανατροφή μου είναι άλλη. Εκτός εάν έπρεπε. Και εδώ, έπρεπε να ασχοληθώ διότι ήταν άνθρωπος, απλά, ήταν βουλευτής ο οποίος μόλυνε τον δημόσιο διάλογο με τη ρατσιστική συμπεριφορά του και τα τζάμπα νταηλίκια του.

Σήμερα δεν είναι τίποτα. Ο κόσμος τον έστειλε σπίτι του οριστικά. Και έχει τη συμπάθειά μου, ειδικά τώρα που το δικαστήριο σ’ αυτή την ιστορική απόφαση όχι μόνο αναγνώρισε τα σχόλια ως έντιμα αλλά και ως ΟΧΙ συκοφαντικά. Το ότι δηλαδή τόνισα τον ρατσισμό του και το γεγονός ότι η ομοφοβία ΕΙΝΑΙ ρατσισμός αλλά και τη σιωπή του συστήματος και του κόμματός του τότε σ’ αυτό.

Θέλω λοιπόν σήμερα να τον ευχαριστήσω. Διότι πλέον, χάριν στον Αντρέα Θεμιστοκλέους και τα επιλεκτικά του ρατσιστικά νταηλίκια, κλείδωσε και δικαστικά με μια τσεκουράτη απόφαση και με τα έξοδα να του επιδικάζονται και αυτά, η αναγνώριση της μηδενικής ανοχής που όλοι μας, πολίτες και πολιτεία, πρέπει να επιδεικνύουμε στην ομοφοβική ρητορική.

Και το γιατί δεν πρέπει να σιωπούμε ποτέ. Αλλά πρέπει να αγωνιζόμαστε ενάντια στο άδικο, ενάντια στον ρατσισμό και την προώθησή του, ενάντια σε τέτοιες αχρειότητες ειδικά από δημόσια πρόσωπα.

Έγραψα χθες και στο facebook: Η χθεσινή ήταν η πιο ωραία μου μέρα από τότε που δημοσιογραφώ. Διότι κατάλαβα πόσα μπορείς, με πολύ κόπο και ταλαιπωρία ενίοτε, να βοηθήσεις να αλλάξουν. Και είναι σπουδαίο αυτό!