Σκοτεινοί παπάδες και τα χεράκια σας, τα φρεσκοπλυμένα

Διερωτήθηκε, λέει, ο Μόρφου εάν το «El Diablo» είναι τραγούδι για να εκπροσωπήσει τη Νήσο των Αγίων. Στις μεταξύ μας κουβέντες η απάντηση θα ξεκινούσε σίγουρα από κάποιο εκ των τριών «λάμνε…», όμως δεν είναι πρέπον να γράφονται τέτοια πράγματα.

Σαφώς καλύτερο, εάν και… απείρως χειρότερο εάν το σκεφτεί κανείς θα ήταν να απαντηθεί το ερώτημα αυτό με ένα άλλο.

Αφού, βεβαίως, ξεκαθαριστεί ότι δεν είναι κανενός «αγίου» η Κυπριακή Δημοκρατία που εκπροσωπείται στον διαγωνισμό, είναι ένα κο-σμι-κό κράτος, ούτε χριστιανικό, ούτε κάτι άλλα, με Σύνταγμα που το λέει και νόμους τους οποίους ο Μόρφου και κάποιοι άλλοι τράγοι παραβιάζουν και προσβάλλουν δημόσια καλώντας και τον κόσμο σε ανυπακοή. Παρότι γνωρίζουν ότι ο κόσμος θα διωχθεί, την ώρα που εκείνοι θα τη γλυτώσουν συνεπεία της διαφθοράς και της διαπλοκής της εταιρείας τους, της Εκκλησίας Λτδ, με το πολιτικό οικοδόμημα.

Το ερώτημα είναι το εξής: ένας Ταλιμπάν ο οποίος αποφάνθηκε ότι οι εκτρώσεις φταίνε για τα παιδάκια που σκότωσε ο Μεταξάς και είπε το εμετικό εκείνο «δεν επιτρέπεται η Κύπρος να έχει τόσο υψηλό ποσοστό εκτρώσεων και να μαραζώνουμε για τα δύο παιδάκια», ένας βλαξ ο οποίος μπορεί να αντιλαμβάνεται ως προφητεία ένα τεύχος του Αστερίξ και ο οποίος πιστεύει ότι τα παιδιά «γίνονται» ομοφυλόφιλα όταν οι γονείς τους κάνουν πρωκτικό σεξ στην εγκυμοσύνη αλλά και ότι ο Θεός πήρε τη ζωή του αδερφού του διότι θα παντρευόταν Εβραία και τόσα άλλα, είναι δυνατόν να είχε σχέση με τον «Θεό», εάν υπήρχε «Θεός»;

Στον χορό βεβαίως μπήκε και ο συμμαθητής μας, ο Σπύρος, τώρα πλέον Ταμασσού Ησαΐας, ο οποίος, όπως και οι πλείστοι των Συνοδικών και ειδικά ο πνευματικός του πατήρ -εννοώ τον ηγούμενο του Κύκκου, όχι τον Πούτιν- ζουν μες στη χλιδή, τα λούσα και τα πανάκριβα αυτοκίνητα, των 300.000 ευρώ ενίοτε, την ώρα που καλλιεργούν στον κόσμο τον φόβο προκειμένου να πηγαίνει να προσκυνά κόκκαλα και διάφορα άλλα και να τους δίνει κι άλλα από το υστέρημά του. Συχνά κόσμος ο οποίος στερείται και τα βασικά.

Όλοι αυτοί δε, οι οποίοι ενώνουν τη φωνή τους με διάφορους άλλους σκοταδιστές για… ένα τραγούδι, ήταν εδώ και μέρες χασιμιοί την ώρα που καταγγέλλονταν σημεία και τέρατα για κληρικούς, ενίοτε και ανώτατους για βιασμούς και άλλα και δεν είχαν λέξη να πουν. Είχαν χάσει τη λαλιά τους. Και την ανέκτησαν με το… τραγούδι της Γιουροβίζιον! Τέτοιοι, ναι.

Εδώ που φτάσαμε βέβαια αντιλαμβάνεται κανείς πως το ζήτημα δεν έχει να κάνει με το τραγούδι ή τη Γιουροβίζιον. Έχει να κάνει με το εάν μια μερίδα φανατικών, μικρή ή μεγάλη, η οποία όπως πολύ σωστά υπέδειξε κάποιος δεν ενοχλείται από ανάλογες αναφορές σε τραγούδια της Πάολας ή του Τσαλίκη κ.λπ. και αντιθέτως λικνίζεται σε αυτά, θα καταφέρει να εκβιάσει την πολιτεία να αυτογελοιοποιηθεί και να γίνει ρεζίλι διεθνώς, αποσύροντας ένα τραγούδι λόγω των αντιδράσεών τους. Άλλη μια πράξη σκοταδισμού σε μια μεγάλη σειρά...

Το ενδιαφέρον είναι πως και εδώ, η σιωπηρή πλειονότητα δεν μετέχει στη συζήτηση. Και να χαρείτε μην ακούσω πάλι τα περί κούρασης του κόσμου, διότι για να βγάζουν stories τα πόδια τους και τα σουβλάκια τους στα social media και να ποζάρουν μια χαρά ξεκούραστοι και ξεκούραστες είναι όλοι και όλες. Οι χειρότεροι δε είναι το είδος «δεν είναι ποιοτικό», «το βρίσκω χαμηλής ποιότητας» ωσάν να μην μιλάμε για τη… Γιουροβίζιον αλλά για το Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ.

Δεν χρειάζεται να σου αρέσει η Γιουροβίζιον, δεν έχει καν να κάνει με τη Γιουροβίζιον ή το τραγούδι. Έχει να κάνει με το εάν μπορείς να σκεφτείς, μετά την επέλαση αυτού του σκότους το τελευταίο διάστημα, από τα σχολεία μέχρι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, τι θα γίνει εάν περάσει κι αυτό, πέρα από το ότι η χώρα θα φανεί οριστικά ένα νέο Ιράν και προς τα έξω.

Τι θα γίνει την επόμενη φορά που δεν θα τους αρέσει κάτι και θα το βρουν «βλάσφημο» ή απλώς too much και θα απαιτούν να απαγορευτεί και να ριχθεί στην πυρά. Τη μοναδική κατάληξη που υπάρχει στο μυαλό τους για οτιδήποτε δεν γουστάρουν.

Εκεί λοιπόν θα ήθελα όλους τους απαθείς φιλοσόφους του πληκτρολογίου, οι οποίοι και πάλι πέρδονται περισπούδαστα αντί να μετέχουν, να τους δω να μας εξηγούν τις ενστάσεις τους στην... ποιότητα (της Γιουροβίζιον!) και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.

Το έχω γράψει και άλλοτε, εξοργίζοντας πολλούς, θα το πω ξανά: λόγω της απάθειάς τους είναι που βάλλεται η δημοκρατία και αμφισβητούνται οι ελευθερίες και που η χώρα προχωράει με άλματα... προς τα πίσω. Όχι λόγω των νταβατζήδων του φόβου με τα ράσα ή των άλλων φανατικών.

Όσα χάνονται, χάνονται στα δικά σας χεράκια. Τα πάντα φρεσκοπλυμένα. Υμείς όψεσθε, λοιπόν. Το κρίμα στον λαιμό σας.