Η Μέλανη και η μελανή συμπεριφορά των Οικολόγων

Με ρωτούσαν πολλοί στην εκπομπή την άποψή μου για το θέμα της αποχώρησης της Μέλανης Στέλιου και ενός άλλου υποψηφίου των Οικολόγων στη Λεμεσό από το ψηφοδέλτιο του κόμματος.

Τον άλλο κύριο δεν τον γνωρίζω. Για τη Μέλανη μπορώ να πω ότι δεν με εξέπληξε καθόλου η απόφασή της και όποιος τη γνωρίζει ή έστω την παρακολουθεί στα social media αντιλαμβάνεται πως είναι ένας άνθρωπος με καθαρές απόψεις, είναι δυναμική και προπάντων αξιοπρεπής.

Και η τελευταία αυτή λέξη, η αξιοπρέπεια, είναι ο λόγος που άνθρωποι όπως η Μέλανη, το είδος ακριβώς το οποίο χρειαζόμαστε για να αλλάξουν πράγματα και καταστάσεις τόσο στη Βουλή όσο και την κοινωνία, άνθρωποι με ιδέες και καθαρά μυαλά (και χέρια…) αποφασίζουν ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν ως υποψήφιοι των Οικολόγων, την ώρα που το Κίνημα αποτυγχάνει, ξανά και ξανά, να απευθυνθεί στον λαό έντιμα, ειλικρινά και προτάσσοντας κάποιες αρχές.

Μιλώ με πολύ κόσμο, λόγω δουλειάς. Κόσμο ο οποίος δεν ήθελε να ψηφίσει ένα από τα μεγάλα κόμματα και με ρωτούσε τι μπορούσε να ψηφίσει. Δεν θα σας κρύψω πως πριν από κάποιους μήνες έλεγα σε όλους πως οι Οικολόγοι είναι μια καλή επιλογή.

Ήταν οι μόνοι που στάθηκαν αμετακίνητοι στα της διαφθοράς -με εξαίρεση έστω το επίδομα που εισέπρατταν για οδηγό του Περδίκη παρότι δεν είχε, αλλά μπροστά στα σκάνδαλα των υπολοίπων αυτό ήταν αστείο- ενώ παράλληλα βοηθούσαν μονίμως τον Τύπο να ψάξει και να βγάλει υποθέσεις στην επιφάνεια.

Ωστόσο, η προοπτική της αύξησης της δύναμης του Κινήματος το οδήγησε μάλλον στην εναρμόνιση με τους υπόλοιπους, στα κόλπα, στα παραμύθια και σε προσεγγίσεις «όλοι χωράνε», σε ένα ψηφοδέλτιο-σουπερμάρκετ το οποίο χάριν ποσοστών και μόνο, κατέληξε να περιλαμβάνει από ψεκασμένους και σεξιστές μέχρι εμβληματικές προσωπικότητες υπέρ της λύσης. Το τελευταίο θεωρώ είναι και το πιο ανέντιμο από όλα.

Οι Οικολόγοι είναι δυστυχώς το μοναδικό κόμμα πλην της ΕΔΕΚ -και των φασιστών του ΕΛΑΜ, αλλά αυτοί είναι παράρτημα συμμορίας όχι κόμμα- το οποίο με συνεδριακή του απόφαση υιοθέτησε την πιο ακραία θέση στο Κυπριακό, μια θέση ενάντια στη -μοναδική- εφικτή και αποδεκτή διεθνώς ως λύση στο Κυπριακό, την ομοσπονδία.

Αφού κλείδωσε τις υποψηφιότητες των υπέρ της λύσης, αφήνοντας να νοηθεί ότι θα υπήρχε μια αλλαγή στις θέσεις του έτσι που να υπάρχει χώρος για όλες τις απόψεις, υπέρ ή κατά της ομοσπονδίας, ανακοίνωσε ότι… δεν μπορεί να ανακινηθεί τώρα (!) ένα τέτοιο ζήτημα και έθεσε χρονικά την όποια δυνατότητα συζήτησης του θέματος, μόνο αυτού του θέματος, για το ερχόμενο φθινόπωρο.

Γιατί; Μα διότι ολοφάνερα δεν θέλουν να κάνουν κάτι τέτοιο φοβούμενοι απώλειες. Οι συνεργαζόμενοι με το κόμμα είναι εκεί μόνο για την άντληση ψήφων, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι. Και εάν το καταλαβαίνουν ειλικρινά απορώ πώς μπορούν να το κάνουν.

Ο νέος πρόεδρος των Οικολόγων Χαράλαμπος Θεοπέμπτου, μάλιστα, στον οποίο πολλοί είχαμε στηρίξει πολλές ελπίδες, παρά το ανησυχητικό εκείνο συμβάν με την υπερψήφιση του πυροτεχνήματος του ΕΛΑΜ για το Ενωτικό Δημοψήφισμα εν μέσω συνομιλιών, απέφευγε και αποφεύγει να μιλήσει ξεκάθαρα. Όσο βεβαίως δεν μπορεί να θεωρηθεί ξεκάθαρη η θέση του ότι το Κίνημα Οικολόγων πάει στις βουλευτικές με τις ίδιες θέσεις στο Κυπριακό -την ακραία γραμμή- και πως οι συνεργαζόμενοι υποψήφιοι, τους οποίους έπεισαν με υποσχέσεις για μια πιο ελαστική προσέγγιση, θα πρέπει όπως είπε, να σεβαστούν τις θέσεις αυτές!

Να σεβαστούν δηλαδή, μετά που δέχτηκαν, να πορευτούν με τη θέση του ΕΛΑΜ στις βουλευτικές εκλογές!

Ασχολίαστο ας μείνει δε, μιλάει αφ' εαυτού άλλωστε, το γεγονός ότι ο κ. Θεοπέμπτου υπέδειξε ότι η ιδανικότερη λύση, λέει, παρότι… δύσκολο να επιτευχθεί, είναι το ενιαίο κράτος! Αυτό δεν εγείρει ζήτημα ακρότητας τόσο όσο σοβαρότητας και μάλιστα στοιχειώδους.

Δεν με εκπλήττει, λοιπόν, που έφυγε η Μέλανη η οποία μάλιστα ήταν και εκλέξιμη όπως όλα έδειχναν στη Λεμεσό, με αφορμή το ζήτημα Παρασκευά και τον εμπαιγμό από πλευράς του Κινήματος. Respect.

Αυτό που με εκπλήττει, οφείλω να πω, είναι το πώς άλλοι άνθρωποι τους οποίους γνωρίζω ακόμα καλύτερα και εκτιμώ απεριόριστα μένουν στο ψηφοδέλτιο των Οικολόγων την ώρα που το κόμμα συνεχίζει να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο.

Επιδεικνύοντας μια ανεντιμότητα την οποία μέχρι πρότινος αναθεμάτιζε. Δυστυχώς, όμως, τα καλούδια της εξουσίας και της δύναμης, φθείρουν όλα τα κόμματα. Από μια άποψη πάλι καλά, βέβαια, για να μαθαίνουμε όλοι και να προσέχουμε.